26 maí, 2008
Í vesturveg
23 maí, 2008
Útrás
Aumingjavæðingin elur af sér börn.
20 maí, 2008
Þriggja helga helgi (3)
Þegar ferðalangarnir höfðu lokið við að njóta andlegrar næringar í Gerðarsafni, var enn haldið af stað og nú var það maginn.
Hér er líklegast rétt að ég hafa á lítilsháttar formála, en þannig háttar til, að í upp úr miðjum janúarmánuði afhentu þau sem þá voru að hverfa af landi brott og sem nú gista land kengúrunnar, foreldrunum sem hér er um að ræða, gjafabréf fyrir því sem kallaðist 'Domo Surprise'. Þetta tengdu foreldrarnir auðvitað við æfingaplanið sem afhent var nokkru fyrr, en það fól í sér titeknar líkamsæfingar í þreksal, þrisvar í viku út í hið óendanlega. Tengingin þarna á milli var augljóslega sú, að þegar viðunandi árangri væri náð skyldi gjafabréfið nýtt. Skemmst er frá því að segja að það hefur jaðrað við guðlast að láta sér svo mikið sem detta í hug að víkja frá ofannefndu æfingaplani síðan, og árangur hefur náðst, hreint ágætur.
Nú var, sem sagt komið að því að kanna hvað 'Domo surprise' fæli í sér.
Auðvitað gæti ég haf mörg orð um allan aðdragandann að sjálfu út-að-borða-inu, en mér til undrunar hef ég ákveðið að gera það ekki, heldur geri ég þess í stað stuttlega grein fyrir hinum domoska kvöldverði. Samkvæmt matseðlinum er 'Domo surprise' svona:
hmmmm...?
Matreiðslu- og framreiðslumenn DOMO bjóða gestumí óvissuferð sem felur í sér allt það besta í mat og þjónustu staðarins.
Athugið að þessi matseðill er eingöngu afgreiddur fyrir alla við borðið!
Við mælum með því að fela vínþjóni okkar að velja þær veigar sem falla best að DOMO-ferðinni
Svo mörg voru þau orð.
Áður en lengra er haldið er rétt að gera lítillega grein fyrir nafni þessa veitingastaðar, en eftir töluverðar rannsóknir hef ég komist að því að hann heitir svo mikið sem 'TAKK' upp á japönsku. Ég hafði áður verið búinn að tengja nafnið við latneska orðið DOMUS, sem þýðir hús, og þá þannig, að um væri að ræða sögn sem mynduð væri af því orði, sem væri þá DOMO í 1. persónu, eintölu nútíð, með merkinguna 'ÉG HÝSI'. Mér fannst þetta fremur lógísk niðurstaða þegar um nafn á veitingastað var að ræða, en raunin er sem sagt önnur. TAKK skal það vera.
Áfram með máltíðina. Það þurfti að velja drykki við hæfi með þessari óvissuferð, en þar sem ekki lá ljóst fyrir hvaða matur væri þarna á ferðinni, var ákveðið að fara að þeim ráðum sem gefin voru á matseðlinum:
Við mælum með því að fela vínþjóni okkar að velja þær veigar sem falla best að DOMO-ferðinni
Kallað var á vínþjóninn, virðulegan mann á besta aldri, með hvítan klút á framhandleggnum. Erindið var borið upp: Hvaða veigar falla best að Domo ferðinni? Þess ber að geta að þarna settum við upp það sem við teljum vera þann svip sem maður setur upp þegar maður er að fara að fjalla um vín af kunnáttusemi. Vínþjónninn benti umsviflaust á nokkur vín - fyrst hvítvín með forréttinum og síðan rauðvín meða aðalréttinum. Fjallaði hann um hvert vín af mikilli speki, þrúgurnar, keiminn, léttleikann, jarðveginn, hitastigið, rakastigið, stígvél bóndans o.s. frv. Við freistuðum þess að halda svip, en smám saman fóru að renna á okkur tveir svipir þar til sá fyrri hvarf alveg. Hin óhjákvæmilega spurning kom: Við viljum gjarnan fá glas af hvítvíni með forréttinum. Með hverju mælirðu? Ég hef ekki fyrr séð þjón sem jafnhratt missti áhugann á viðskiptavinunum. Náunginn fór hreinlega að horfa fram í eldhús og leið ekki við fyrr en ég hálf kallaði: Halló! Hann lét sig hafa það að ljúka við að taka pöntunina, en allt líf var farið úr augum hans og andlitsdráttum.
Jæja, þá var það máltíðin sjálf. Hún er efni í langa sögu, og það eina sem kemur í veg fyrir að ég skrái hana hér, er að ég myndi þurfa að muna nöfnin á öllum réttunum, sem ég geri ekki. 7 sinnum kom þjónn með nýja rétti, hvern einasta framsettan af einstöku listfengi og bragðið eins og best er hægt að hugsa sér. Svo ég nefni eitthvað þá hófst þetta allt á fjórföldum forrétti þar sem t.d. var að finna skötusel, tígrisrækjur, smálúðu, súshi vafninga, tvo aðalrétti (þegar njótendurnir voru orðnir pakksaddir) þar sem finna mátti t.d. blakkaðan þorskhnakka, nautavöðva og andabringu. Svo rétt í lokin fylgdi auðvitað gómsætur, dísætur eftirrétturinn.
Þetta var þegar upp er staðið alveg einstök máltíð, bæði að því er varðar matinn og þjónustuna.
Bestu þakkir sendum vér um langan veg til lands kengúrunnar.
Eftirmálinn var hinsvegar ekki jafn ánægjulegur fyrir alla, en ætli ég láti ekki frú Dröfn um að lýsa því nánar, maður á mann, eftir því sem eftir er leitað.
Tróðu menn í sig á Takk.
19 maí, 2008
Þriggja helga helgi (2)
Að þessu búnu tók við næsti hluti þessarar margföldu helgi.
Það verður ekki logið á listina.
18 maí, 2008
Þriggja helga helgi (1)
Það er ekkert Hvarf í Kvistholti.
14 maí, 2008
"Og hjólar maður þá bara í hringi?"
Fréttir eru fjári góðar.
"Varstu að reyna að komast hjá því að keyra á flugu?"
Hart er ei gott á hemil að stíga.
11 maí, 2008
Málshættir eru skemmtilegir
Það sem er feitletrað var viðbótin sem ungarnir áttu að klára sig af.
ONE CANNOT LOVE AND BE WISE
Hér eru nokkrar tillögur unganna:
ONE CANNOT LOVE AND DO HIS JOB RIGHT
ONE CANNOT LOVE AND BE LOVED
ONE CANNOT LOVE AND NOT LOVE IN RETURN
ONE CANNOT LOVE AND PLAY A VIDEO GAME
LOVE LAUGHS AT LOCKSMITHS
.. og tillögurnar:
LOVE LAUGHS AT ITSELF
LOVE LAUGHS AT WALLS
LOVE LAUGHS AT LOVELESS FOOLS
LOVE LAUGHS AT POVERTY
LOVE LAUGHS AT REASON BAD NEWS TRAVELS FAST
... niðurstaða:
BAD NEWS IS GOOD NEWS
BAD NEWS IS FOR THE WEAK
BAD NEWS IS ANY NEWS
BAD NEWS IS BETTER THAN BAD THINGS ALL'S WELL THAT ENDS WELL
...tvö dæmi
ALL'S WELL WITH A FULL STOMACH
ALL'S WELL IN LOVE AND WAR A HUNGRY MAN IS AN ANGRY MAN
.... varð að:
A MARRIED MAN IS AN ANGRY MAN
og loks
A DEAF HUSBAND AND A BLIND WIFE ARE ALWAYS A HAPPY COUPLE
... þessi komst að eftirfarandi:
A DUMB COUPLE ARE ALWAYS A HAPPY COUPLE
Ekki verða málshættir í magann settir.
08 maí, 2008
Ekki minna en forsíðumynd
04 maí, 2008
Ekki tími fyrir neina leti eða pælingar
Ekki er alltaf andinn með í för.
01 maí, 2008
Þjóðfélag á hverfanda hveli (3)
Eitt meginhlutverk konunnar gegnum árhundruðin var að ala önn fyrir börnunum, hvaða skoðanir sem fólk vill síðan hafa á því. Þegar konur fóru síðan í stórauknum mæli að afla sér menntunar og taka þátt í atvinnulífinu var ekki óeðlilegt í ljósi sögunnar, að þær leituðu í menntun og störf sem snúa að uppeldi og umönnun barna. Það voru konur sem tóku að sér umönnun barna þeirra fjölskyldna þar sem báðir foreldrar stunduðu atvinnu utan heimilis. Sókn kvenna hófst fljótlega einnig inn í grunnskólana. Á upphafsárum þessarar þróunar, þegar þessi mikli fjöldi kvenna streymdi út á vinnumarkaðinn, var það áfram svo að karlinn á heimilinu var fyrirvinnan, tekjur konunnar voru ekki endilega grundvallaratriði í afkomu fjölskyldunnar. Þetta gilti ekki síst í þeim tilvikum sem konur urðu kennarar. Eftir því sem konum fjölgaði í kennarastétt versnuðu kjör kennara. Karlarnir urðu að leita á önnur mið og kvenkennarar fylltu grunnskólana. Staðan þar nú er sú, að konur sinna yfirgnæfandi meirihluta þeirra starfa sem þar eru í boði. Það er með öðrum orðum komin upp sú staða, að afar stór hluti þeirra barna, sem farið hafa í gegnum grunnskóla á undanförnum 10-15 árum hefur aldrei haft karlkyns kennara. Í beinu framhaldi af kvennavæðingu grunnskólanna hefur það sama átt sér stað í framhaldsskólum landsins.
Þetta gerist á sama tíma og hjónaskilnuðum hefur farið fjölgandi og við slíkar aðstæður fær móðirin í flestum tilvikum forræðið yfir börnunum. Þetta hefur haft það í för með að umtalsverður hluti drengja hefur aldrei haft venjulega karlkyns fyrirmynd. Þetta gerist á sama tíma og videóvæðingin og upplýsingatæknin ryðja sér til rúms, og það er þá væntanlega þangað sem drengirnir leita sér karlímynda. Efnið sem þeir hafa leitað í er í flestum tilvikum hasarkennt eða íþróttatengt og þar birtast því oftar en ekki ýktar myndir af karlmanninum sem eru ekki raunhæfar sem sannar fyrirmyndir fyrir unga drengi í leit að sjálfum sér. Það sama má reyndar segja um ungar stúlkur. Þeirra upplifun af karlmennskuímyndinni hlýtur í mörgum tilvikum að vera afar fjarskakennd.
Það má ímynda sér að hið kvenlæga uppeldi í gegnum skólakerfið sé að verða til þess að piltar finna sig ekki innan þess. Í þeim blundar karlmennskan, en þeir eiga í erfiðleikum með að höndla hana í heimi konunnar. Hún brýst því fram í ýmsu formi, oftast fremur neikvæðu í garð náms. Kvenlegar áherslur í skólastarfinu virðast henta stúlkum betur og þær eru í síauknum mæli að blómstra innan þess, sem endurspeglast með skýrum hætti í umtalsverðum meirihluta þeirra í framhalds- og háskólum. Með sama hætti eru skilaboðin til piltanna í skólakerfinu þau að þeir séu til vandræða, sem má vel ímynda sér að hægt sé að rekja til þess að nútímaskólinn henti ekki eðlislægum eiginleikum karla.
Það má segja að upplifun pilta af hlutverki sínu einkennist af ákveðnum vanmætti, eða uppgjöf gagnvart kvenlegu uppeldi skólakerfisins. Þeir upplifa sig stöðugt meira í vörn gagnvart hinum kvenlegu gildum sem eru allsráðandi í öllu þeirra uppeldi. Þeir upplifa sig æ oftar sem tapara eftir meðferð skólakerfisins.
....... hér var svo komið að ég fann ekki rétta tóninn fyrir framhaldið. Þegar skrifin hófust þá bar greinin vinnuheitið: AUMINGJAVÆÐINGIN, og markmiðið var að fjalla um það að nútímaforeldrar, margir hverjir ganga afar langt í að gera börnin sína að aumingjum: "Æi, greyið þú ert ert svo veik(ur) að þú ættir ekkert að fara í skólann í dag." (þó ekki sé nokkur skapaður hlutur að krakkanum). En greinin leiddist síðan yfir í það sem hér hefur birst í þrem hlutum undir heitinu Þjóðfélag á hverfanda hveli. Umfjöllun um aumingjavæðinguna, sem er vissulega afsprengi breyttra þjóðfélagshátta, bíður enn.
Hin tápmiklu 12 og þjófagengið (síðari hluti)
Framhald af þessu Þar sem hin tápmiklu 12 stóðu fyrir utan flóttaherbergið, var óhjákvæmilegt að hugurinn beindist að verkefninu framundan...
-
Heilsugæslustöðin í Laugarási á vígsludegi 1997 (mynd: Jónas Yngvi Ásgrímsson) Ég hefði óskað þess, að fyrstu dagar nýs árs yrðu ánægjulegri...
-
Oft stendur maður frammi fyrir því að taka afstöðu til álitamála. Þau geta verið bæði smá og stór. Þessi smáu, þar sem ekki skiptir svo sem...
-
Kortið sýnir staðsetningu þéttbýliskjarna í uppsveitum Árnessýslu. Ég vil nú ganga svo langt að halda því fram, að sú staða sem nú er komin ...