Orðaskak í "kommenta"kerfi

Fyrir nokkrum dögum var sagt frá því í einum vefmiðlinum, að Steingrímur J. Sigfússon hefði aðeins einu sinni tekið svefntöflu. Það stóð auðvitað ekki að ýmsum viðbrögðum við þessu. Ég ákvað að prófa að taka þarna þátt og kom inn í samskipti tveggja aðila, Þ.S. og A.M.S.  Þetta reyndust verða sömu ófrjóu umræðurnar og venjulega - áhugaverð reynsla samt sem áður:

Þ. S. : Steingrímur missir ekki svefn . Gott að vita það en hvað skyldu margir foreldrar þessa lands missa svefn vegna þess að þau hafa ekki peninga í buddunni til að kaupa mat fyrir börnin sín daginn eftir.? En Steingrími er slétt sama um það. Búinn að hafa rúm 3 ár til að lagfæra hlutina ásamt Jóhönnu. Það eina sem að hefur verið gert er, að bönkunum hefur verið bjargað. læk 1

A.M.S.: Málefnalegheitunum er viðbrugðið í þessu kommentakerfi. Það er eiginlega alveg sama hvort upphafsumræðan snýst um mikilvæg efni eða ekki, fólk virðist eiga takmarkalaust af skít í fórum sínum og kastar vítt og breitt. Nánast alltaf með lokuð augun að því er virðist. læk 10

Þ.S. : Er það ekki að einhverju leyti af því að fólk á hvorki fyrir skuldum né mat og er við það að missa sitt húsnæði? Þessi ríkisstjórn er búin hafa rúm 3 ár til að gera eitthvað en hefur enn ekkert gert. Jú, hún hefur bjargað bönkunum. læk 1

A.M.S. :  Það er nú ekki einsog fólk þurfi að þrykkja skít á alla kanta og blinda sjálft sig á orsök og afleiðingu þó það sé auralítið.Ég þarf t.d. ekki að ata þig auri þó ég sé blönk, ekki einu sinni þó þú hefðir unnið að því dag og nótt í þrjú ár að reyna að redda stöðu minni og annarra. læk 1

P.M.S.: Þ. S. Já þú segir 3 ár til að gera eitthvað - hvað finnst þér að það hafi átt að vera? Bara bjarga öllum, kannski? Þú segir að stjórnin hafi ekkert gert. Ertu nú ekki tilbúin til að endurskoða þá fullyrðingu lítillega? læk 1

Þ.S.: Þú gætir þá upplýst mig um hvað þau hafa gert í þágu heimilianna?. Allar upplýsingar vel þegnar. læk 0

P.M.S.: Það var nú reyndar ekki ég sem fullyrti um það sem gert hefur verið - ég var hinsvegar að benda á að alhæfingar eru yfirleitt ekki sterkar þegar maður vill að einhver taki mark á sér. læk 1

Þ.S.: A. M. S., það eru þúsundir fólks í þessu landi sem að eiga ekki fyrir mat fyrir börnin sín. Atvinnuleysi aldrei verið meira. Já og svona til viðbótar, þá var ég ekki "að þrykkja skít á alla kanta". En ég hef málfrelsi ennþá. Spurning hvenær því verður hent út í stjórnarskrá Jóhönnu og Steingríms. læk 0

P.M.S.: Þ.S., Það er sannarlega illa farið með þig :( læk 0

Þ.S.: Nú skil ég ekki? Var ég að tala um mig?? læk 0

Ég hyggst ekki svara þessar knýjandi spurningu Þ.S., sem er greinilega í krossferð fyrir hönd samborgaranna.

Biðstofubelgingur á bílaverkstæði

Í gær þurfti ég að bíða um stund á biðstofu bílaverkstæðis eftir að reglubundinni smurningu lyki. Á biðstofunni að annar karl í sömu stöðu og ég.
Ég ætlaði mér svo sem ekkert að fara að ræða við þennan ókunna mann, tók fram hundgamalt blað af Lifandi vísindum og hóf að fletta því. Það varð þó ekki mikið úr flettingum.

Það er nú meira ástandið í þessu þjóðfélagi - sagði hann, líklega til að þreifa á hvort hann hitti fyrir í mér skoðanabróður.
Já, það gengur misvel hjá stjórninni að komast áfram
Þessi stjórn hefur nú ekki gert neitt
Hvað meinarðu, er það nú alveg rétt?
Já, hún hefur ekki gert neitt sem skiptir máli.
Hún hefur þó gert eitthvað, er það ekki?
Hún lofaði skjaldborg um heimilin og hefur ekkert gert í því?
Hvað er átt við með þessari skjaldborg? Er það rétt að stjórnin hafi ekkert gert í því?
Já, hún lofaði skjaldborg og hún hefur ekki staðið við það.
Hvað átti hún að gera?
Nú sjá til þess að fólk missti ekki heimilin sín og þyrfti ekki að flytja úr landi.
Hún hefur nú gert heilmikið í að aðstoða heimilin, er það ekki?
Nei, og ef hún kemur kemur ekki kvótamálunum á hreint fyrir kosningar má hún biðja fyrir sér.
Það á bara að skipta um fólk þarna og fá þarna inn fólk sem ræður við verkefnið.
Hvaða fólk ætli það sé?
Það er til fullt af hæfu fólki.
Eins og hvaða fólki? Verðum við ekki að losa okkur út úr þessu kunningjasamfélagi og ganga bara í Evrópusambandið? Við munum aldrei geta stjórnað málum okkar sjálf svo vel sé við þessar aðstæður.
Já, já - Jóhanna vill það

Hér kom talsverð umræða þar sem ég lýsti skoðunum mínum á hinu og þessu í sjávarútvegsmálum (sem ég veit nú ekkert sérlega mikið um), eins og ég sá þau og í gegnum það kom í ljós að þarna var á ferðinni fyrrverandi útgerðarmaður til margra ára en starfaði nú við fiskvinnslu.

Sjórinn er fullur af fiski. Þessi fiskveiðistjórnun er hreint rugl!
Hvað meinarðu?
Jú ég veit að það hefur aldrei verið annað eins af fiski við landið. Ég skrifaði öllum þingmönnum um þetta, en það voru ekki nema einn eða tveir sem svöruðu mér?
Er það ekki hlutverk fiskifræðinga að meta í hvaða ástandi fiskistofnar eru við landið?
Það er nú meira bullið. Þeir vita ekkert hvað þeir eru að gera. Þetta mat þeirra byggir að yfir 90% á togararallinu þar sem þeir sigla sömu slóðina ár eftir ár, eins og fiskarnir séu bara alltaf á sama stað í sjónum. Meiri hálfvitagangurinn!
Hvernig á þá að mæla þetta? Eru þeir ekki menntaðir til að meta stærð fiskistofna.
Það er bara algert prump. Heldurðu að þeir sem stunda sjóinn allt árið séu ekki betur í stakk búnir til að segja um stærð fiskistofna? Nei, það er sko fullur sjór af fiski, já, inni á fjörðum þar sem áður var enginn fiskur, en allt fullt núna.
Er þá nokkuð annað en sýna fram á að staðan sé svona?
Það er ekkert hlustað á það.

Svona hélt þetta áfram, enginn flötur þar sem hægt að finna eitthvað sameiginlegt. Hann talaði út frá sinni sýn, og ég minni og hvorugur tilbúinn að sættast á sjónarmið hins, svo nokkru næmi.
Svona er umræðan búin að vera á þessu landi undanfarin ár. Menn, ég sem aðrir, eru tilbúnir til að blása út úr sér skoðunum sínum á öllu og öllum, en hreint ekki tilbúnir að hlusta á eða taka mark á því sem aðrir hafa fram að færa. Stálin stinn ráða umræðuhefðinni sem við erum búin að koma okkur upp. Mikið óskaplega er hún leiðinleg og niðurdrepandi.

Sem betur fer kom að því að bíll málfélaga míns var tilbúinn. Það síðasta sem hann sagði við mig var:
Já, Jóhanna bjargar þessu öllu! með lítt dulinni hæðninni. Hann kvaddi ekki þegar hann yfirgaf verkstæðið.

Að höndla hinn eina sannleik

"Þetta fólk sem núna er við stjórnvölin er ekki starfi sínu vaxið það vita allir og sjá vitibornir menn"                                                                                            

Þessa mögnuðu setniningu afrita ég úr einum þeirra þúsunda umræðuþráða á fasbókinni sem snúast um pólitík. Þessi setning kristallar, í mínum huga,  þann málflutning sem stjórnarandstaðan beitir.

Ég þarf að fá svar við, í þessu sambandi hvað það felur í sér að vera starfi sínu vaxinn í ríkisstjórn þessi árin.

Ég þarf að vita hvað átt er við með því þegar höfundur notar orðið "allir". Eru það raunverulega allir, eða bara þeir sem eru andstæðingar stjórnarinnar. Ef það eru raunverulega allir, þá er ekki líklegt að Steingrímur, Jóhanna og þeirra fólk, væru enn í valdastöðu - þau myndu jafnvel tilheyra þessum hópi sjálf.  

Þá vil ég líka fá svar við því hvað það felur í sér að vera það sem kallað er "vitiborinn maður". Er það eitthvað sem aðeins stjórnarandstæðingar (aðallega, líklega sjálfstæðismenn) geta með réttu notað um sig, úr því þeir eru til sem ekki sjá og ekki vita það sem þarna er fullyrt.    

Er nú líklegt að við komumst eitthvað áfram með svona málflutningi dag eftir dag, viku eftir viku, mánuð eftir mánuð?

Ætli sé ekki til skynsamlegri og uppbyggilegri nálgun?

Ég er 9gagger

Eftir því sem árunum, sem ég hef lagt að baki fjölgar, hefur jafnframt fjölgað þeim þáttum í lífinu og umhverfinu, sem ég velti fyrir mér hvort við hæfi sé að ég taki þátt í, tjái mig um, eða almennt sinni. 

Ég geri nú samt ýmislegt, sem ég get ekki ímyndað mér að fólk almennt, á mínum aldri taki sér fyrir hendur. 

Þegar ég ákveð með sjálfum mér hvað sé við hæfi við þessar aðstæðurnar eða hinar, hef ég oftar en ekki hliðsjón að einhverjum samferðamönnum, aðallega úr fortíðinni. Hvernig hefðu þeir farið í þetta mál? Ég neita því auðvitað ekki að það gerist ansi oft að ég hætti við eitthvað vegna þess að mér finnst það ekki við hæfi í ljósi aldurs míns og stöðu. 

Stundum læt ég vaða, en sjálfsagt ekki næstum nógu oft.

Ég viðurkenni auðveldlega að kynslóðirnar lifa að talsverðurm hluta, hver í sínum heimi. Sumt af því sem fer fram innan þessara heima er nokkurskonar einkaeign viðkomandi kynslóðar. Þar má til dæmis taka ýmsa menningarlega þætti, eins og klæðnað, skemmtanir, og dægradvöl af ýmsu tagi. 

Ég get séð fyrir mér, að í stórum dráttum megi skipta samfélagi eins og okkar í 5 mennigarheima af þessu tagi:

a. Bernskan - frá leikskólabyrjun til um það bil 12 ára.

b. Unglingsárin (með því að fólk er börn lengur en var, myndi ég setja efri mörkin hér við tvítugt)

c. Árin frá tvítugu til 35-40 (námi lýkur, fjölskylda verður til)

d. Árin þegar börnin fara að fljúga úr hreiðrinu og lífið byrjar að hægja á sér.

e. Starfslok - og smám saman í framhaldi af því, ellin.

Það eru mikil skörun á milli þessara heima, ekki síst þeirra sem liggja hver að öðrum. Það eru síður snertifletir milli heima eins og t.d. b og d. 

Ég mundi falla undir heim d, samkvæmt skilgreiningu, en ég umgengst fólk í heimum b og c daglega og hlýt því að draga dám af því sem þar fer fram. Tel það reyndar forréttindi að tilheyra þannig samfélagi fólks.  Ég spyr mig hinsvegar oft hvar mörkin á því eru, sem er við hæfi að ég taki mér fyrir hendur. Ég er sjálfsagt fullur af fordómum sjálfur gagnvart fólki sem rýfur mörkin milli þessara heima, hví skyldi það sama ekki gilda þegar ég er annars vegar.

-------------------------

Atvik hafa hagað því svo undanfarna daga, að ég hef sogast inn í atburðarás, sem á endanum leiddi til þess, að einn fyrrverandi nemandi minn skrifaði þetta á fasbókarsíðu félaga síns:

Mér finnst það skemmtilegt að Palli Skúla sé 9gagger

Hvernig á ég að taka svona athugasemd? 

1. Á ég að líta svo á að innrás mín í heim sem ekki er ætlaður fólki á mínum aldri, teljist fremur jákvæð? 

2. Á ég að taka þessu þannig, að nú sé ástæða til að brosa út í annað að gamla kallinum sem er að fara inn á svið sem hann ber ekki skynbragð á?

Ég held að það sé nr. 1.

Það sem ég er að vísa til varðandi heimsókn mína í annan heim er að finna hér og hér:

Ég bendi jafnöldrum mínum á að smella á seinni hlekkinn. Það er ekkert hættulegt.

Kjaftasaga úr fortíðinni

Gamli unglingurinn fer oft með vísur af ýmsu tagi, meðal annars þessa,s em hann segir vera eftir Þórð Kárason frá Litla-Fljóti (d. 1968):

Margt er skrítið mannheimi í,
margur fær að kenna á því.
Ýmsir konur eignast tvær
en aðra bara vantar þær.
Hamingjan er einum ýfð
en öðrum kær.

Ég hef nú auðvitað innt þann gamla eftir því um hverja er verið að yrkja, en hann hefur löngum ekkert þóst vita um það. Í gær lét hann þó vaða, en ég er ekki viss um það sé rétt af mér að upplýsa um þau nöfn sem þarna er um að ræða. Ég læt því nægja þessu sinni gefa það upp, að um er að ræða karla sem allir áttu heima rétt fyrir neðan miðja sveit, annarsvegar heilmikinn kvennamann (að sögn gamla) með upphafsstafina G.I. en hinsvegar bræður tvo sem aldrei voru kvæntir og jafnvel ekki við konu kenndir, hvað veit ég?

Á sama tíma í Laugarási.

Svona eru dæmigerðar fréttir í morgunsárið:

Kolófært víða, snjóflóðahætta og rafmagnsleysi. VísirHellisheiði, Þrengslavegi og Reykjanesbraut var lokað í gærkvöldi vegna ófærðar og óveðurs. Allar björgunarsveitir á suðvesturhorninu voru kallaðar út í gærkvöldi og hafa ásamt lögreglu aðstoðað fólk í vandræðum í alla nótt. 
Lögreglan á Suðurnesjum fékk um það bil hundrað beiðnir um aðstoð í nótt frá fólki, sem sat fast í bílum sínum. Fjöldi manns, bæði starfsmenn og flugfarþegar hafa hafist við í Leifsstöð í nótt, auk þess sem margir leituðu á hótel í Keflavík og í athvarf sem Rauðikrossinn opnaði í Holtaskóla í Keflavík.

Á Laugarvatni sér ekki milli húsa að sögn heimamanna, og þess vegna er ég heima á þessum morgni.

Á sama tíma er logn í Laugarási.

myndir teknar kl 07:30

Vetur við brúna

Skamm og sveiattan

Ég borga fyrir þetta. Hef lengi reynt að líta svo á að þarna sé stofnun sem á skilið tilhlíðilega virðingu. Í dag verð ég að viðurkenna að ég hef haft rangt fyrir mér að talsvert miklu leyti.

Ég var með umræðu, sem staðið hefur yfir í allan dag, í bakgrunni í vinnunni (ég borga fyrir þetta, og á rétt á að vita hvernig löggjafinn hagar vinnunni sinni). Mikið skelfing reyndi þetta blessað fólk að klæða málflutninginn sinn í málefnalegan búning. Talaði eins að það byggi  yfir einhverri meiri innsýn í sannleikann og réttlætið en dauðlegir menn. Það var hinsvegar ótrúlega grunnt niður á aðra og ógeðfelldari þætti mennseðlisins.

Þarna er á ferðinni mál, þar sem er hægt að tína til einhvern sæmilegan rakapakka fyrir nánast hverju sem er og þessvegan alveg hreint upplagt tækifæri til hefnda fyrir eitthvað sem einhver kann að hafa gert á hlut einhvers. Stórfínt tækifæri til að kom höggi á andstæðinga eða samherja, ekki með beinum orðum, að sjálfsögðu, en samt með mjög afgerandi og ótvíræðum hætti.

Stórkostlegt tækifæri til hefnda - fyrir tapaðan ráðherrastól, kannski - fyrir útilokun í þingflokki, kannski.

Einn kom nokkuð vel út, en það var sá sem kallaði á varaformann þess flokks sem telur sig ávallt vera að tala í nafni þjóðarinnar: "Hlustaðu á þjóðina!"  Var það von - þau voru að gera eitthvað allt annað en það þarna á þingi í dag.

Það sem þarna á sér stað í dag og reyndar stöðugt oftar, er, já ég segi það bara, skammarlegt.

Leikurinn að  byrja - nú er bara að freista þess að gleyma hörmunginni um stund.

Mismunað á grundvelli stærðar og fótafjölda

"Framvegis verður þeim bara gefið uppi á borðinu!" segir fD um leið og hún skellir hurðinni út á pall, þar sem við erum búin að koma upp aðstöðu til að auka líkur á að fuglar himinsins lifi af harðan veturinn á voru ísakalda landi. Aðstaðan felst í borði sem við komum fyrir þarna úti með það í huga, að undir því gæti verið gott skjól fyrir greyin þegar ekki viðrar nægilega vel uppi á því.
"Ég kæri mig ekkert um að vera að fóðra þessi kvikindi  til að þau fari að búa sér til hreiður þarna og fjölga sér".  Það er sem sagt um það að ræða, að lítil mús hefur verið að laumast í kornið við og við. Hurðaskellurinn sem nefndur er hér efst var til kominn vegna þess að það sást til lítils ræfils gægjast út úr holu sinni í snjóbing, rétt við hliðina á gjafastaðnum.

Músin er ekki eina tegundin í þeirri fánu sem þrífst í Laugarási, sem er nokkurskonar persona non grata þegar fuglgæska fD er annarsvegar. Frekjan í starraskrattanum hrekur auðnu- og snjótittlingana á brott. Hann lemur þá frá sér og hámar svo í sig rándýrar fitukúlurnar. Þessi ódámur á ekkert með að vaða hér yfir allt og alla á lúsugum fjöðrunum! Þetta er svona endurorðað það sem sagt hefur verið um starrann síðustu vikur.

Það hafa komið kettir á gjafastaðinn - örugglega til að fá korn, enda útigangskettir, sem enginn ann eða ber ábyrgð á. Sannarlega er þeim vorkunn, eins og öðrum sem eiga ekki annars kost en að berjast fyrir lífi sínu í óblíðri veðráttuni á landinu bláa.
Ég hef gert mig sekan um að stugga við köttum.

Kannski er bara best að hætta að dreifa korni úti á palli, meðan ekki finnst aðferð til að greina í sundur þær lífverur sem mega og þær sem ekki mega.

Brimsaltir iðnaðarsílikonsbrjóstapúðar.

Ég botna orðið ekkert í hvað það er í þessu þjóðfélagi okkar, sem veldur því, að við þurfum að ganga í gegnum hverja vanstilltu fjölmiðlaumræðuna á fætur annarri. Það virðist ekki ætla að verð neitt lát á þessu. Það þurfti hvorki meira nér minna en stóra iðnaðasaltsmálið til að láta stóra brjóstapúðamálið hverfa. Iðnaðarsaltsmálið mun síðan hverfa í skuggann eftir nokkra daga þegar stóra Haarde-málið brýst fram á ný í allri sinni yndislegu jákvæðni og upplífgandi umræðustemningu.

Ég fæ það ansi oft á tilfinninguna að samfélagið sé að rifna í sundur á einhverjum saumum - það sem hefur haldið því saman sé smám saman að rakna upp og út um rifurnar gjósi úr fúlum pyttum spillingarinnar sem hefur fengið að gegnsýra hvern einasta kima lengur er nokkur kærir sig um að muna.

Ég vil samt reyna að trúa því að svo sé ekki, heldur sé hér um að ræða blaðamennsku sem áttar sig ekki á því að stundum er nóg, nóg. Fínt að stinga á kýlum, eðli máls samkvæmt, en það þarf ekki að láta vella úr þeim dögum saman.
Hversvegna gera þeir það?
Er tilgangurinn kannski göfugur?
Byggir þetta á þeirri vitneskju að þessi þjóð hefur gullfiskaminni?   Já - líklega. Það dugir ekki að segja okkur hlutina þremur sinnum - það dugir ekki minna en þrjúhundruðþrjátíu og þremur sinnum.

Pilsfaldakapítalismi

Mér hefur alltaf fundið þetta áhugavert hugtak og lýsandi fyrir baráttumenn frelsis á þessu landi. Í rauninni er þetta hugtak svo miklu víðtækara í mínum huga en að lýsa aðeins því þegar hugsjónamenn um einkaframtakið fara fram undir gunnfána frjálsrar samkeppni, í nafni frelsis einstaklingsins, í samræmi við kenninguna um að þeir hæfustu lifi af. 

Ég hef ekkert á mót því að frelsiselskandi einstaklingar fari sínar leiðir. Í flestum tilvikum eru þetta góðir og heiðarlegir einstaklingar, sem kunna fótum sínum forráð og eru tilbúnir með leiðir til að bjarga sér ef illa fer; hafa sjóð til að grípa til þegar mögru árin koma, eða kaupa sér tryggingar til að takast á við óvænt áföll. Allt bara gott og blessað.

Hugtakið pilsfaldakapítalismi  nær yfir öll þau tilvik, þar sem fólk nýtir sér frelsi sitt til að taka einhverja áhættu, sem getur leitt til persónulegs hagnaðar af einhverju tagi, hvort sem það snýst um fjárhagslegan ávinning, eða persónulegan, en gerir síðan kröfur á samfélagið þegar á bjátar. "Nú eigið þið að bjarga mér."

Hugmyndin um frelsið er sannarlega lokkandi og er höfð í hávegum í landi hinna frjálsu og hugrökku, sem margir þegnar þessarar þjóðar telja vera fyrirmyndarríkið.  

Frelsi einstaklingsins til athafna var orðið nánast óheft í þessu landi fyrir nokkrum árum. Margir gengu langt í nafni þessa frelsis, það vitum við. Það var nánast allt hægt - peningar ekki fyrirstaða. Það var skrifað undir margskonar skuldbindingar  sem voru ávísanir á ofsahagnað framtíðarinnar. Það var tekin mikil áhætta í mörgum tilvikum. Hér er ég ekki bara að tala um fjárhagslega áhættu.

Mér finnst með engu móti siðferðilega verjandi og gera kröfur á samfélagið eftir að hafa tekið mikla áhættu á eign vegum, sem síðan gengur ekki eins og vonir stóðu til. Þarna virðist víða hafa skort á forsjálni.  

Við höfum öll okkar hugsjónir: 

- þær lúta að heilsteyptri lífssýn sem við erum trú alla ævi, meira og minna, með kostum og göllum.

- þær lúta að núinu -  eru í líkingu við pælingar fugla himinsins.

- þær eru einhversstaðar þarna á milli. 

Hvernig sem allt veltist þá þurfum við að taka lífinu eins og hæfir hugsjónum okkar. Ef við viljum hafa frelsi til að fara á einhverja einkastofu til að láta sprauta siliconi í ræfilslegu varirnar okkar, þá þurfum við jafnframt að gera ráðstafanir sem miða ekki við björgunarpakka samfélagsins, ef illa fer. 

-----

Alltaf er maður í rauninni að tala um það sama :) - svona er það bara.
Ég ætti kannski frekar að fjalla um rafmagnssnúruuppgröft við jólalok - kannski væri það áhugaverðara, en ég tel mig nú hafa náð þeim árangi með þessum skrifum, að sleppa við að nota orð janúarmánaðar.

Einföld þjóð í flóknum heimi

Það þyrmdi nánast yfir mig þegar ég hafði búið til þessa mögnuðu fyrirsögn. Hún er ekki aðeins falleg í sjálfri sér, heldur algerlega þrungin sannleika.

Þá hef ég lýst þessu og lái mér hver sem vill.

Ég þekki sjálfan mig nokkuð, nemendur í talsverðum mæli ásamt samstarfsmönnum, fjölskyldu og fleirum.  Það sem við eigum flest sammerkt er, að við forðumst texta ef við beinlínis þurfum ekki að lesa hann. Þegar ég hef dagblað í höndunum skauta ég yfir fyrirsagnir og myndir og læt það duga í flestum tilvikum (læt reyndar algerlega vera að líta einu sinni í áttina að einu dagblaðanna, hvort sem er á pappír eða tölvuskjá).

Ég finn alloft fyrir lítilsháttar vorkunn í garð þeirra sem eru búnir að hafa fyrir því, að skrifa langar og lærðar greinar, hvort sem er í pappírsblöð eða vefblöð - velti fyrir mér hve margir nenni, í öllu upplýsingaflóðinu, að lesa skrifin. Ekki eru þeir nú margir sem nenna að lesa þann andans fjársjóð sem birtist á þessum síðum hér, og ég finn fyrir ákveðinni vorkunn í garð þeirra sem af missa.

Þeir sem eiga sitt undir því að koma skilaboðum til fólks, hvort sem er til að selja því eitthvað, kynna því, eða hafa áhrif á skoðanir þess, er auðvitað búnir að átta sig á því, að það gerist ekki með neinu sem er langt. Það sem virkar er mynd, hljóðbútur eða textabútur. Hratt, hratt, hratt, hratt og grípandi.

Það er grundvallaratriði að líma fólk við eitthvað, að það er auðvitað fyrir löngu orðin heil vísindagrein.

Ég vil hér taka eitt dæmi af frétt sem ég las í dag til að skýr  hvernig þetta virkar:

Í DV er fyrirsögnin: VILL DEYJA ÁÐUR EN MYND ER GERÐ. Fljótt á litið gæti þetta falið í sér að hann óski þess að fá að deyja áður en myndin verður sýnd í kvikmyndahúsum, s.s. innan skamms. Síðan þegar textinn er lesinn kemur auðvitað í ljós að það sem hann á við er, að honum finnist eðlilegt að svona mynd sé gerð eftir að viðkomandi er horfinn yfir móðuna miklu - allt önnur merking. Alltof oft fellur maður fyrir þessum bútum í formi fyrirsagna.

Því er ekki að neita, að stjórnmálaöflin í landinu eru komin mislangt í að tileinka sér þessar aferðir við að hafa skoðanamyndandi áhrif. Þrátt fyrir sögu sína í náinni fortíð rýkur einn stjórnmálaflokkurinn upp vinsældalistann, einmitt á hljóð-, mynd- og textabútum. Grundvallaratriðið er að flækja aldrei málin, endurtaka alltaf það sama, aldrei láta flækja sig í neinar hugmyndafræðilegar pælingar. 

Þeir flokkar sem missa sig stöðugt í að færa rök fyrir málum, ræða fram og til baka, útskýra - tapa stöðugt fylgi þar sem langlokan nær ekki í gegn.

Dapurleg þróun, en þróun samt.

Veröldin verður flóknari með hverjum deginum sem líður - við köfum stöðugt grynnra í leit að því sem satt er og rétt.

(Hvað skyldu margir hafa lokið þessum lestri?)

-------------

Það er ekki laust við að mögulegt sé að ýmsir hafi leitt hugann að því að hafa samband við mig.

Önd á eftir Capsicums

Áfram streymir, endalaust, nú árið er liðið, engu er við að bæta, en ég geri það samt þó ekki sé um að ræða nein tímamótaskrif.

Capsicums forrétturinn sem ég fjallaði um hér, reyndist vera hreint sælgæti, og það var reyndar engin furða þar sem það var ég sem lagði hjarta og sál í undirbúninginn.

Annað verð ég að segja um öndina sem var ætlað að skipa aðalréttinn. Þrátt fyrir mikla yfirlegu, dögum saman, þar sem margtryggt var, að enginn misskilningur væri varðandi uppskriftina. Allt var eins og það átti að vera. Þessi fína fylling fór inn í kvikindið og inn í ofninn fór það. Ég gerði ráð fyrir ríflegum tíma í ofninum, en uppskriftin sagði 90 mínútur á 160°C - sem mér fannst ótrúlega stutt, en sættist á það þar sem öndin virkaði ekki sérlega vöðvamikil. Inni í ofninum var hún í 115 mínútur - það blæddi úr henni þegar hún var tekin út!!!  Mikil er ábyrgð þess sem uppskriftina gerði. Þarna voru góð ráð dýr. Vöðvafjallið, hátíðarkjúklingurinn, sem var öndinni að hluta til samferða í gegnum steikinguna, reyndist rétt tímasettur, fD til umtalsverðrar ánægju. Andartryppinu var skellt aftur í ofninn og nú með kjöthitamæli í vöðva og hita á 200°C. 

Hátíðarkvöldverðurinn hófst með formlegum hætti um það bil klukkustund síðar en áætlun gerði ráð fyrir, á dýrlegum Capsicums forréttinum.

Það er með ólíkindum hvað er lítið kjöt á önd. 

------------

Ég ætla ekki að taka þátt í umræðu um skaupið, utan það að ákveðnir þættir þess voru stórgóðir.

Ég ætla ekki, að svo stöddu, að taka þátt í umræðu um meinta yfirlýsingu þjóðhöfðingjans.

Það er nóg af sjálfskipuðum spekingum að viðra skoðanir sínar á þessum helstu fréttaviðburðum áramótanna.

Mig langar að taka hatt minn ofan fyrir Margréti Tryggvadóttur, eftir framgöngu hennar í svokallaðri Kryddsíld á gamlársdag.