"'Ég er ekki morðingi í mér...."

Ég heyrði í vinkonu okkar Kvisthyltinga áðan. Hún er á áttræðisaldri.
"Veist þú hvort á að gera eitthvað?  Nú er tími til að fara á Austurvöll og berja á pottlok!"
Ég varð dálítið hvumsa við þau orð sem hún lét falla um stjórnmálaástandið þessar vikurnar í framhaldi af þessu.
"Ég er með hnút í maganum á hverjum degi af kvíða yfir því hvað gerist næst."

Ég get auðvitað tekið undir þær áhyggjus sem hún lét í ljósi. Ég get viðurkennt, að í hvert sinn sem ég lendi í því að þurfa að hlusta á málflutning þeirra sem ráða stærstu málum í landinu, þá fæ ég hnút í magann. Þennan hnút tel ég vera til kominn vegna þess að:
- mér finnst málflutningurinn einkennast af einstrengingslegri en stórlega misskilinni þjóðrembu.
- mér finnst sú stefna sem boðuð er í stórum málum gangi þvert gegn því sem getur talist skynsamlegt.
- mér blöskrar hvernig það fólk sem ég þó tel búa yfir nokkurri skynsemi innan stjórnarflokkanna tveggja, lætur gapuxana vaða yfir sig.
- mér er misboðið sem kjósanda þar sem sigurvegarar í kosningunum líta svo á að þeir hafi verið kjörnir fyrir eitthvað annað en raunin var.
- ég óttast að í krafti þess valds sem þjóðin færði stjórnarflokkunum muni verða teknar ákvarðanir sem munu hafa alvarlegar afleiðingar.
- mér finnst nokkrar helstu málpípur meirihlutans á Alþingi, skorta vitsmuni til að fást við þau mikilvægu og alvarlegu verkefni sem þeim eru falin.

Það er óþægilegt að vera með hnút í maganum dag eftir dag. Það verður samt ekki umflúið og það ber að þakka þjóðinni fyrir það. Einhver myndi segja að hún hafi fengið þá stjórn yfir sig hún vildi og sem lýsir því hvernig hún er.

Það eru að hefjast hreinsanir, það litla gagnsæi stjórnsýslunnar sem var, er að hverfa, landið stefnir í að einangrast frá nágrannaþjóðum.


Var einhver að tala um pottlok?

Laugarás: Hver? Hvenær?

Það er undarlegt hvernig aldurinn fer með mann. Ég byrjaði nú bara rólega og ætlaði að reyna að gera mér grein fyrir hvernig byggðin í Laugarási hefur þróast gegnum áratugina. Það fór fyrst eitthvað að gerast hér í kringum 1940. Allt var tiltölulega rólegt  á 6. áratugnum og frekar auðvelt að ná utan um það. Svo kom sjöundi áratugurinn (1960-70) og þá fór allt af stað: Það voru stofnuð fjölmörg ný býli og nýbúarnir fengu inni í húsum sem fyrir voru, meðan þeir voru að byggja yfir sig. Þar komu að góðum notum gamla læknishúsið, gamli bærinn í Hveratúni og Helgahús - etv fleiri. Mér væri akkur í því að fá upplýsingar um hverjir bjuggu í þessum húsum og hvenær.

Sunnlenskar byggðir eru fjársjóður þegar maður þarf að finna upplýsingar sem þessar, en síðasta uppfærða útgáfan er frá 1985. Það hefur margt gerst síðan og mig langar að komast yfir þær upplýsingar. Það ætla ég að reyna hér með, því ég veit að Laugarásbúar, gamlir og nýir kíkja stundum inn á þetta svæði.
Ég veit að ég á að vita margt að því sem ég spyr um hér fyrir neðan, en ég játa að ártöl tilheyra ekki þeim styrkleikum sem ég bý yfir.
Þið sem hafið svör við einhverjum spurninganna, eða jafnvel öllum:

Mér þætti ógurlega vænt um ef þið gætuð komið þeim til mín. Það er hægt með ýmsu móti:

1. Tölvupóstur: pallsku@gmail.com 
2. Fb.
3. Sími 8989152

Fyrir utan þær spurningar sem eru hér fyrir neðan vantar mig síðan upplýsingar um allt sem gerst hefur í nýbyggingum frá 1985. Það væri ekki amalegt að  fá þær líka.

Já þetta er mikil tilætlunarsemi, en mér finnst þess virði að prófa.

Hér koma þá spurningarnar:

Laugarás 1 (Helgahús)

Frá 1990 bjuggu þar Ásta Rut og Sveinn. Hve lengi?  Hvenær flutti Pétur Sigmarsson þangað?

Launrétt 1 (dýralæknisbústaðurinn)

Bjó einhver þar milli 1981 og 1983?

Hve lengi var Ómar Sævarsson þar og hver/ hverjir bjuggu þar þar til Helgi Sveinbjörnsson og  Hólmfríður Björg Ólafsdóttir eignuðust húsið – hvenær var það?

Ásholt

Hvenær fllutti Páll Dungal burt?

Hver er eigendasaga frá því Páll Dungal hvarf af vettvangi? Hvenær fór hann?

Hvenær kom Jóhann B Óskarsson þangað  - hve lengi var hann þar – hver á Ásholt nú?

Lyngás

Hvenær fluttu Hörður og Ingibjörg – hverjir eru eigendur nú?

Ljósaland

Hvenær fluttu Gísli Oddsson og Sigurbjörg Steindórsdóttir þaðan? Hver keypti – hvenær. Hverjir hafa búið þar síðan – hve lengi?

Ekra

Hvenær fór Þórarinn Helgason?

Hver keypti af honum og hvenær fór sá eigandi. Hvænær eignuðust Íris og Marteinn Ekru?

Teigur

Hve lengi bjuggu Ágúst Eiríksson og Ingveldur Valdimarsdóttir á Teigi? Keyptu Ingibjörg og Sebastian af þeim?

Heiðmörk

Hvenær fluttu Sævar og Kaja? Voru Ómar og Laila þá þegar komin inn í reksturinn?

Birkiflöt

Hvenær fóru Þröstur og Sigurbjörg (í seinna skiptið)?  Þá komu Gunnar og Ragnheiður – hvenær seldu þau?

Varmagerði

Hvenær fóru Hörður og Hjördís?  (Guðni Ölvers og Sigríður Erlingsdóttir kom 1984 síðar Erling og Þóra) – hvenær fóru þau? Hver tók þá við og hve lengi  voru þau? Hvenæn fluttu Skúli og Heiða þangað og hvenær fóru þau?

Hver fer nú með málefni Varmagerðis?

Akur

Maggí og Helgi vou þar til 1985 – Þá er sagt að Sverrir og Fríða hafi tekið við. Hve lengi? Hverjir aðrir komu þar við sögu? Hvenær tóku núverandi eigendur við?

Ösp

Hvenær fór Sverrir og Katí?

Hvernig hefur ábúendasaga erið síðan?

Austurbyggð C (Sem Pétur og Svandís byggðu 1981). 

Hve lengi voru þau þar? Hver eignaðist húsið?

Traðir

Georg og Brynja Byggðu garðyrkjustöðina 1980 – Hvenær fór Georg? Og hvernig er eigendasagan síðan?

Lyngbrekka

Benedikt og Ólöf eignuðust 1984. Hve lengi voru þau þarna? Tóku Jakob og Alice við af þeim?

...svo kemur örugglega meira síðar.

(myndirnar (smella til að stækka) eru frá ævintýralegri ferð í Þórsmörk 1977. Þarna geta lesendur keppst við að bera kennsl á fólkið ;))

Ég á víst bara bágt

Andstæðingar málfarsfasisma míns, snúið við áður en lengra er haldið.

Ábyrgð fjölmiðla er mikil þar sem um er að ræða viðgang og þróun íslenskunnar. Hún er því meiri vegna þess að með samstilltu átaki er búið að afgreiða alla þá sem eiga erfitt með að sætta sig við málfarslegt metnaðarleysi, sem málfarsfasista. Þeir eru orðnir nokkurskonar hrópendur í eyðimörkinni, Eiðar.


Ég hlustaði á fréttir í gærkvöld, svona eins og gerist.
Í inngangi að frétt í fréttatíma sem hófst kl. 19:30, þar sem verið var að fjalla um Þorláksbúð í Skálholti sagði þulurinn, án þess að blikna:

Miklar skuldir hafa safnast vegna byggingu Þorláksbúðar í Skálholt, en nú er ljóst....... (hér má hlusta á þetta)

Þarna er um að ræða skrifaðan texta og því ætti að vera óhætt að gera þá kröfu að hann falli að eðlilegu íslensku máli.

(Fyrir þá sem enn finnst ekkert að þessu er hér setning þar sem á eftir vegna kemur ÉG í viðeigandi falli: Miklar skuldir hafa safnast vegna mér. - hvernig hljómar það?)  

Svo hélt fréttatíminn áfram og það var sagt frá
"Goðsagnakenndum verum í Árbæjarsafni". (smella til að hlusta)
Ég tek það fram, að ég kenni viðmælandanum ekki um, heldur fjölmiðlinum. Þarna hefði augljóslega, í mínum huga, átt að benda viðmælandanum á að ekki væri málfarið nú alveg að gera sig, og síðan taka upp aftur.
Viðmælandinn sagði sem sagt:

a. "Það var Miklabæjarsólveig sem var höfnuð af presti og skar sig svoldið ítrekað........"
b. "Bjarna-Dísa frosnaði til hels"
c. "Þetta er allt svona kafað djúpt í sögur Íslands....."

Já, já, ég veit. Ýmsir munu afgreiða þetta sem hroka eða yfirlæti af minni hálfu, en ég hafna því að svo sé.
Það er mikið gert úr því að fólk eigi að hafa metnað; verk sem maður leggi metnað í skapi manni þá ímynd að það sé mark takandi á því sem maður segi og geri. Tungumálið sem maður notar, segir meira um mann en flest annað. Þarna var á ferð fær förðunarmeistari, það ætla ég ekki að draga í efa, en listaverkin sem sýnd voru guldu þess hve lýsingin á þeim var brengluð. Þarna kom til ábyrgð fjölmiðilsins, metnaðar hans og virðingar fyrir tungunni.


Og hana nú.

Forréttindi í uppsveitum.

Heilsugæslustöðin í Laugarási

Svo segir í "Sunnlenskum byggðum", eða glæpamannatalinu eins og það hefur stundum verið kallað í mín eyru:

Árið 1923 var læknissetrið í læknishéraðinu, sem þá var nefnt Grímsneshérað en síðan Laugaráslæknishérað, flutt frá Skálholti að Laugarási. Hafði þá verið byggt þar hús yfir lækninn. Var það timburhús á steinsteyptum kjallara.
...
Nýtt læknishús var byggt þar 1936. Var það notað til íbúðar fyrir lækninn og lækningastofu í um 30 ár, en þá leysti hús það, er nú er nefnt Launrétt 2, það af hólmi.

Eðlilega veit ég harla lítið um þá lækna sem störfuðu hér í Laugarási fyrir þann tíma er ég fæddist, nema Ólaf Einarsson og fjölskyldu hans. Ólafur var læknir Laugarási frá 1932-1947, eða í ein 15 ár. Hann, eins og fyrirrennarar hans í starfi stundaði búskap meðfram læknisstörfum sínum og var síðast læknirinn í Laugarási sem það gerði. Hann fékk land hérna og byggði sumarhús og plantaði trjám. Alla tíð síðan hefur fjölskylda Ólafs verið með annan fótinn hér í Laugarási og litið á staðinn sem sitt annað heimili, að ég tel.
Knútur Kristinsson tók við af Ólafi 1947 og var hér í ein 8 ár og ég man nú ekki eftir veru fjölskyldu hans hér (var 2ja ára þegar þau fóru), en hef séð myndir af mér með börnum Knúts og Huldu.
1955 gerðist Grímur Jónsson síðan læknir hér og bjó hér ásamrt Gerðu konu sinni og börnum í um 10 ár. Þann tíma man ég bara nokkuð vel, enda börnin  á aldur við mig og systkin mín. Síðasta árið sem Grímur var hér læknir, bjó fjölskyldan í nýbyggðu læknishúsinu (heilsugæslustöðinni) í Launrétt.
1967 tók Konráð Sigurðsson við embætti héraðslæknis og hann var hér ásamt fjölskyldu sinni til 1982, fyrst með konu sinni Sigrid Østeby og börnum þeirra og síðar með þriðju konu sinni Önnu Agnarsdóttur og dætrum þeirra.
Umsvifin í heilsugæslunni jukust og 1983 var ráðinn annar læknir til starfs við hlið Konráðs, en það var Guðmundur B. Jóhannsson og hann flutti ásamt eiginkonu sinni Jósefínu Friðriksdóttur og börnum í nýbyggðan læknisbústað 1972. Hann var síðan læknir  í Laugarási, með hléum til 1983.

Þegar tímabili Konráðs og Guðmundar lauk hér í Laugarási voru ráðnir til starfa Pétur Z. Skarphéðinsson og Gylfi Haraldsson. Ég man nú reyndar ekki hvor kom á undan, en það er aukaatriði.
Þeir settust hér að með fjölskyldum sínum og hafa búið hér síðan, eða í ríflega 30 ár.

Vissulega hafa fleiri læknar átt hér viðdvöl um skemmri tíma, vegna afleysinga, aðallega.

Undantekningalítið hafa þeir læknar sem hér hafa starfað þann tíma sem ég hef þurft að sækja heilsugæsluþjónustu, verið gull af mönnum og fyrir það er ég og á að vera þakklátur.

Ég held að við sem búum eða höfum búið hér í uppsveitum og fengið að njóta svo öruggrar læknisþjónustu sem raun ber vitni, getum seint ofmetið þau forréttindi.

Þá vil ég halda því fram, að sú einfalda staðreynd að hér hafi tveir læknar unnið saman í meira en 30 ár, án þess að skugga hafi borið á störf þeirra og án þess að íbúarnir hafi fengið nóg af þeim, eða þeir hvor af öðrum, sé besti vitnisburðurinn um að það sé bara allt í góðu lagi.
Mér finnst það vel sagt, sem Ásborg Arnþórsdóttir, ferðamálafulltrúi lét frá sér fara fyrir nokkrum dögum í færslu á fb:

Af gefnu tilefni vil ég segja að við eigum hér í Laugarási bestu heilsugæslu sem völ er á á Íslandi í dag, þar starfa tveir frábærir læknar og fleira gott starfsfólk. Sama hvert erindið er alltaf getum við leitað til þeirra og er vel tekið. Árið 2008 hlutu þeir "Uppsveitabrosið" fyrir frábæra þjónustu við heimamenn og þá óteljandi ferðamenn sem þeir hafa þjónað líka.

Ég neita því ekki, að í stormi undanfarinna daga; stormi sem geisaði eins og þessir venjulegu stormar í athugasemdakerfum nútíma fjömiðla. þurfti ég aðeins að taka á sjálfum mér. Mér tókst það. Ég skynja það hjá sjálfum mér og því fólki sem er í umhverfi mínu, að við erum ánægð með þá ágætu heilsugæslu sem  við njótum hér og það ágæta starfsfólk sem vinnur að því að aðstoða okkur þegar á bjátar, eins og það getur best, hvert með sínum hætti.

Loks vísa ég í skrif mín í tilefni af því að læknarnir tveir hlutu uppsveitabrosið árið 2008.

Ungur Norðmaður varð úti

Þann 6. desember, 1929 kom ungur maður, 21 árs, að Torfastöðum til frú Sigurlaugar og séra Eiríks. Hann kom austan frá Hallormsstað og fyrir lá, að hann myndi hefja störf á Syðri-Reykjum, hjá Stefáni og Áslaugu um mánaðamótin janúar febrúar, 1940. Hann fékk þarna inni á Torfastöðum í tæpa tvo mánuði sökum kunningsskapar frú Sigurlaugar og frú Sigrúnar Blöndal á Hallormsstað, en hana kallaði þessi ungi maður, Skúli Magnússon, "fóstru".
Það  hefur greinilega verið ætlun hans að skrásetja nú vel og rækilega þann tíma sem hann átti hér fyrir sunnan og hélt því dagbók um daglegt líf í eitt ár, árið 1940, svo ekki söguna meir.

Dagbókin geymir aðallega frásagnir af daglegu lífi á Torfastöðum og Syðri-Reykjum. Það sem hér fer á eftir er frásögn af einum atburði, og því sem honum fylgdi.

29. janúar, 1940
Austan gola og dálítil rigning. Þeir menn sem eru nú í vinnu hjá Stefáni eru Magnús Sveinsson frá Miklaholti, Bergur Sæm(undsson), Olav hinn norski og ég.

Færslurnar næstu daga greina að mestu leyti frá daglegum störfum, en síðan kemur laugardagurinn 17. febrúar:

Mbl. 23. febrúar

Laugardagurinn 17. febrúar, 1940
Norðaustan kaldi, bjart veður, 10°frost. Ég var í ýmsum snúningum, svo sem fægja rör, láta rúður í glugga og grafa skurði. ég fékk bréf að heiman og frá móður Hlyns.
Ólav fór upp að Efstadal.

Sunnudagurinn 18. febrúar.
Norðan og norðaustan gola og 2°frost, mikil snjókoma með morgninum.
Olav var ókominn frá Efstadal.

Mánudagurinn 19. febrúar
Norðaustan strekkingur, mikil snjókoma og fjúk er á daginn leið, en var slydda um morguninn og fremur stillt veður. Þegar við höfðum borðað morgunverð lögðum við fjórir af stað, Stefán, Jón Guðmundsson (hann kom að S.-Reykjum 31. janúar til að leggja miðstöð í gróðurhusin), Bergur (Sæmundsson) og ég til að líta eftir Olav, því að veður tók heldur að versna, snjókoman og vindurinn jókst. Við vonuðum að hann hefði aldrei lagt af stað frá Efstadal, en þorðum samt ekki annað en grennslast eftir því. Þegar við vorum koomnir norður fyrir Brúará var kl. 9.50. Við reyndum að hraða ferð okkar sem mest, en það var ekki auðvelt, því að snjórinn var mjög mikill, stöðugt kafald í mitt lær og mitti og jafnvel enn meira sumsstaðar. Okkur sóttist seint sem vonlegt var.
Þegar við höfðum gengið æði spöl áleiðis til Efstadals mættum við pilti þaðan sem fræddi okkur á því að Olav hefði farið þaðan kl 8 um morguninn og kvaðst ekki hafa þorað annað en fara á eftir honum er hann varð þess var hve veðrið var orðið ískyggilegt.
Nú leist okkur ekki á blikuna og vissum sem sagt ekki hvað gera skyldi. Snjókoman jókst enn meir, jafnframt því sem hvessti. Loks tókum við þá ákvörðun að fara vestur að Böðmóðsstöðum, því að okkur þótti líklegt að hann hefði leitað þangað, þar eð þetta var næsti bær. Eftir hér um bil tvær klukkustundir komumst við þangað (þegar sæmilegt er umferðar er þessi vegalengd farin á 20' til hálftíma) og vorum flestir orðnir þurfendur hvíldar. Eftir að við höfðum hresst okkur þar og fengið þau klæði sem okkur vanhagaði um (við höfðum ekki búið okkur nægilega vel er við lögðum af stað að heiman) lögðum við af stað sömu leið ásamt Guðmundi bónda. Ferðin heim gekk slysalaust og vorum við komnir þar um kl. 5.
Jón fór með Guðmundi til baka aftur, því að varhugavert þótti að láta einn mann vera á ferð í þessu veðri.
Þreyttir og áhyggjufullir lögðumst við til hvíldar.

Þriðjudagurinn 20. febrúar
Hvass norðaustan, snjókoma og talsvert frost. Dimmviðri var svo mikið að ekki þótti fært nokkrum manni að leita Olavs. Sátu því allir heima og gátu ekkert að gert.

Miðvikudagurinn 21. febrúar
Austan kaldi, úrkomulaust, en dálítið fjúk. Fjórir menn héðan af bæjunum fóru norður að Efstadal og vestur að Laugardalshólum til að vita hvort Olav hefði komið þangað, en svo reyndist ekki vera. Leituðu þeir síðan hér á mýrunum meðan bjart var, en án nokkurs árangurs.
Nú gerðu menn sér ekki von um að Olav væri lífs fyrst hann hafði ekki komist til þessara áðurnefndu bæja. Var nú tekið að safna lið hér í nágrenni til að leita á morgun.

Fimmtudagurinn 22. febrúar
Austan strekkingur, krapahríð. Laitað var að Olav meirihluta dagsins. Við vorum átta, sem tókum þátt í leitinni. Heim komum við án nokkurs árangurs. Eins og áður er sagt var krapahríð, enda urðum við mjög hraktir og kaldir. Á mýrunum var snjóinn ekki að sjá, en í skóginum og þar sem eitthvert afdrep var, var kafald og him mesta ófærð.
Okkur þótti fullvíst að leit yrði árangurslaus meðan þessi snjóþungi væri á þessum slóðum. Var því ákveðið að geyma hana þar til þiðnaði.

Föstudagurinn 23. febrúar.
Norðaustan gola, skýjað loft, úrkomulaust, að kvöldi var 4°frost.
Við lögðum rör í 4 og 5 (númer gróðuhúsa), en létum okkar týnda vin og félaga hvíla í sinni hvítu og friðsömu sæng, óáreittan.

Næstu daga er ekki vikið að hvarfi Olavs, en veðri lýst, svo og daglegum störfum á Syðri Reykjum.

Föstudagurinn 1. mars.
Hæg suðvestan átt, éljaveður en bjart á milli. 1°frost. Lokið var við að logsjóða miðstöðina í 4 og 5. Ég fór niður að Torfastöðum með Agli logsuðumanni.
Lík Olavs heitins fannst. Var það á svokallaðri áveitu, sem er vestur af Efstadal. Hafði hann auðsjáanlega ætlað að rekja sig með girðingu sem liggur frá grundarhúsunum í Efstadal suður að Brúará, en sökum dimmviðris tekið skakka girðingu og lent suður á áveituna.

Laugardagurinn 2. mars
Suðvestan kaldi, rigning af og til, 5°hiti. Ég batt upp tómata í 6 og lauk því.
Gröf Olavs var tekin af Bergi. Systir Olavs heitins og maður hennar komu hingað.

Mánudagurinn 3. mars
Norðaustlæg átt, bjart veður, 5°frost.
Jarðarför fór fram á Torfastöðum.

Í framhaldi af þessum lestri komst ég að því að Olav sá sem þarna lét lífið hét fullu nafni Olav Sanden og systir hans, Liv Sanden var kona Stefáns Þorsteinssonar, garðrkjufræðings í Hveragerði á þessum tíma. Þau höfðu gengið í hjónaband 1938. 1946 fluttu Liv og Stefán að Stóra-Fljóti og bjuggu þar saman til 1951, en þá lést Liv úr berklum. Stefán bjó áfram á Stóra-Fljóti til 1956. Hann lést 1997.

 Myndin er komin frá Jarle Sanden í Molde í Noregi, með aðstoð Sigrúnar Stefánsdóttur, dóttur Stefáns og Liv. Á henni eru Liv og Stefán, ásamt elstu börnum sínum, Aðalbjörgu (f. 1940), Þorsteini (f. 1938) og Guri Liv (f. 1941). Mynd: Vigfús Sigurgeirsson (1943).

Laugarás - sjöundi áratugurinn: Vatnsveitufélagið

Vatnsveitukofinn og safntankurinn.
"Nú er hún Snorrabúð stekkur."

Ég held að stærsti þátturinn í annarri bylgju í íbúaþróun í Laugarási hafi verið tilkoma Vatnsveitufélags Laugaráss. Fram að því að ákveðið var að stofna þetta félag hafði hver bjargað sér; það var notast við kælt hveravatn til vökvunar í gróðurhúsum og kalt neysluvatn var að skornum skammti. Hvernig, nákvæmlega fólk aflaði þess er mér ekki alveg ljóst, en ég geri ráð fyrir að annaðhvort hfi verið notast við kælt hveravatn (ansi vont á bragðið), eða þá að það hafi verið útbúnir brunnar sem vatn var tekið úr. Ég veit um einn slíkan, sem er á lóðarmörkum Kvistholts og Lyngáss. Það var steypt utan um hann og þar safnaðist yfirborðsvatn. Ég veit svo sem ekki hvort umræddur brunnur var eingöngu notaður til að safna vatni fyrir fé Hveratúnsmanna, 

Þegar Sláturfélag Suðurlands ákvað að byggja sláturhús í Laugarási þurfti augljóslega mikið kalt vatn. Því var það, að 1964 var VL stofnað. Auk SS komu að stofnun: Rauði krossinn vegna barnaheimilisins, Laugaráslæknishérað, sem eigandi jarðarinnar, Biskupstungnahreppur, sem hafði með málefni Laugaráss að gera og síðan íbúarnir sjálfir.

Þetta framtak varð mikil lyftistöng fyrir Laugarás og á sjöunda áratugnum fjölgaði íbúum mjög og ég ætla mér að gera grein fyrir þeirri þróun síðar. 

Vatnsveitufélagið skipti áhemju miklu máli fyrir íbúana í Laugarási, og þeir skiptust á að sitja í stjórn og vinna þeirra að málefnum félagsins var hugsjónastarf. Árin liðu og áratugir og það kom nýtt fólk í Laugarás sem hafði ekki þessa sömu sýn á félagið. Það þurfti bara sitt neysluvatn.  Það fór smátt og smátt að fjara undan félaginu og ég þykist nú ekki vita allt um ástæður þess, en hér eru nokkrar tilteknar:

a. Rauði Krossinn og Sláturfélag Suðurlands hættu starfsemi í Laugarási.

b. Vatnið, sem kom úr lind í Vörðufelli, var takmarkað. Kröfur um að fá kalt vatn til vökvunar í gróðurhúsum urðu smám saman háværari og aðferðir við að takmarka slíka notkun ollu óánægju og deilum. Það má kannski segja að meðal íbúa í Laugarási á 9. og 10. áratug síðustu aldar hafi ekki verið fyrir hendi sú hugsjón frumbýlingsins sem ráðið hafði för í málefnum félagsins.

c. Það höfðu aldrei náðst samningar við eigandur Iðu um vatnið. Þau mál voru stöðugt umfjöllunarefni í fundagerðum, en niðurstaða náðist aldrei, mér vitanlega.

d. Nýr eigandi húss og lóðar Sláturfélagsins, gerði kröfur til meints eignarhluta SS í vatnsveitufélaginu, sem þáverandi stjórn félagsins gat með engu móti sæst á. 

Í sem stystu mál varð það úr að félagar í VL samþykktu að afhenda Biskupstungnahreppi veituna gegn því að hreppurinn tryggði kalt vatn eftir þörfum. Þetta varð síðan til þess að innan einhvers tíma var hætt að nota vatn úr lindinni í Vörðufelli, og í staðinn fékk Laugarás vatn úr Biskupstungnaveitu.

Þar sem ég þykist ekki vera að ástunda sagnfræði læt ég aðra um að nálgast þessi mál öll frá því sjónarhorni.

Ég sat í stjórn VL á þeim tíma sem félagið var lagt niður, gegn vilja mínum, eins og flestir á þeim tíma; enginn hugsjónaeldur lengur (ég sat s.s. í stjórn gegn vilja mínum). Þetta voru átakatímar, en ég tel að niðurstaðan hafi orðið góð. Nú hafa íbúar Laugaráss aðgang að öllu því kalda vatni sem þeir þurfa á að halda. 

Það sem hér fer á eftir er:

a. Listi yfir þá sem sátu í stjórn Vatnsveitufélags Laugaráss á hverjum tíma.

b. Punktar úr fundagerðarbókum félagsins, sem ég tók saman í aðdraganda þess að félagið var lagt niður.

Listi yfir stjórnarmenn 

í Vatnsveitufélagi Laugaráss frá upphafi (í stafrófsröð)

Punktar úr fundargerðabókum 

Vatnsveitufélags Laugaráss

Stofnfundur 12. júní 1964.
Stofnfundinn sátu:

Fyrir Biskupstungnahrepp: Skúli Gunnlaugsson oddviti, Bræðratungu og Þórarinn Þorfinnsson, hreppsnefndarmaður, Spóastöðum
Fyrir sláturhús Sláturfélags Suðurlands: Rögnvaldur Þorkelsson, verkfr.
Fyrir stjórnarnefnd Laugaráslæknishéraðs: Jón Eiríksson formaður
Fyrir Sumardvalarheimili RKÍ: Jóna Hansen
Auk ofangreindra sátu fundinn garðyrkjubændurnir Skúli Magnússon, Hveratúni, Jón V. Guðmundsson, Sólveigarstöðum og Hjalti Jakobsson, Laugargerði.
Fyrir Skálholtsstað, áheyrnarfulltrúi: Sveinbjörn Finnsson, staðarráðsmaður.

Samkv. áætlun sem kynnt var á stofnfundi skyldi virkjuð lind í Vörðufelli 3-4 sek.l. Vatnið yrði leitt í asbestpípum að dælustöð þar sem væri allt að 15 m3 þró.
Gert var ráð fyrir tveim dælum í dælustöð, annarri öflugri til að mæta álagi í sláturtíð.
Upphafleg kostnaðaráætl. hljóðaði upp á kr. 575.000 - búist við hækkun.
Fram kom hjá verkfræðingnum að með veitunni sköpuðust möguleikar á fullkomnum brunavörnum og þess vegna lækkuðum iðgjöldum.
Fram kom að ríkissjóður myndi styrkja framkvæmdina um allt að kr 300.000.
Á fundinum var lögð fyrir og rædd samþykkt fyrir félagið.

Auk þeirra sem að ofan er getið undirrituðu fundargerðina eftirtaldir:
Ólafur Einarsson, læknir, Hörður V. Sigurðsson, Lyngási, Einar Ólafsson, Jóhann Eyþórsson og Sigmar Sigfússon.

Aðalfundur 11. apríl 1965
Fram kom að byggingarkostaður veitunnar til áramóta 1964-65 var 717.656.55, að stofnframlög kr. 176.000 hefðu öll verið greidd, að loforð lægi fyrir frá ríkissjóði um framlag kr. 358.000.
Á þessum fundi var samþykkt að breyta samþykkt félagsins þannig að getið væri um upphæð stofngjalda hvers stofnanda:
Sláturhús SS kr. 110.000, læknisbústaðir og sumardvalarfeimili RKÍ kr. 20.000 hvert, aðrir stofnendur kr. 4.000 hver og Biskupstungnahreppur kr. 4.000 vegna hverrar leigulóðar.
Þá var á fundinum lögð fram tillaga að samningi milli eigenda Iðu I og Iðu II og stjórnarnefndar Laugaráslæknishéraðs varðandi skipti á réttindum kalds og heits vatns. Fundurinn féllst á tillöguna.
Helgi Indriðason bóndi í Laugarási fékk aðild að veitunni.
Á stjórnarfundi 20. ágúst 1965 var ákveðið að taka í félagið eftirtalda:
Sigurð Sigurðsson, Krosshól, Guðmund Indriðason, Lindarbrekku og Læknishéraðið vegna gamla læknishússins.

Aðalfundur 16. apríl 1966

Útskýrt hvernig fastagjald væri fundið: Sláturhúsið og barnaheimilið greiddi 1/2 fastagjaldsins, eyðslugjald var 60 aur. pr.tonn á síðasta ári, en nú yrði að hækka það.

Stjórnarfundur 25. ágúst 1966
Þar er að finna þessa bókun:
Stjórnin ræddi um skiptingu stofnkostnaðar vatnsveitunnar og gerir í því sambandi eftirfarandi bókun:

Á stofnfundi veitunnar var ákveðið af þeim sem að því unnu, að Sláturfélag Suðurlands tæki að sér að greiða hálfan stofnkostnað og áskildi sér rétt til tveggja sek.ltr. af vatni. En bókun þessara atriða hefur fallið niður í samþykktum veitunnar og fundargerð stofnfundar. Vegna seinni tíma ákveður stjórnin, að eignahlutur og vatnsréttur Sláturfélags Suðurlands og annarra aðila verði samkvæmt því, sem umrætt var á stofnfundi sbr. bókun hér að framan. Verði aukning á vatnsmagni frá því sem nú er, þ.e. ca. 4 sek.ltr., þá skal Sláturfélag Suðurlands eiga rétt á að halda óbreyttum hlutföllum um eignarrétt og vatnsrétt.

Þótt vatnsréttur Sláturfélags Suðurlands sé 2 sek.l., þá skal félaginu heimil meiri notkun, sé nægilegt vatn fyrir hendi, en samkomulag þetta gildir að fullnýtingu 4 sek.ltr., sem er það vatnsmagn, sem eigendur Iðu hafa boðið fram.

Viðvíkjandi greiðslu stofnkostnaðar skal tekið fram, að Sláturfélag Suðurlands og hverfisbúar greiða tvo jafna hluti þegar hlutur Rauða Kross Íslands hefur verið dreginn frá, og eftir þeim hlutföllum verði aðveitukerfi veitunnar við haldið, miðað við óbreytt eignahlutföll, en rekstur vatnsveitunnar sjái um dælur og búnað þeirra.

Aðalfundur 2. apríl 1967
Umræður urðu um fyrningu veitunnar þar sem fyrningarreikningur er ekki færður, en þar sem vatnsveitan er ekki skattskyld var ekki talin ástæða til að breyta því.

Aðalfundur 30. mars 1968
Rætt um ákvörðun vatnsskatts og vatnsmæla sem voru að verða úr sér gengnir.
Rétt þótti að hafa mæla áfram hjá stærstu aðilunum, en samþykkt að fela stjórninni að ákveða vatnsskatt hjá öðrum með hliðsjón af nokkrum síðustu árum.

Stjórnarfundur 19. mars 1970
Jóhann Ragnarsson hefur neitað að greiða stofngjald vegna sumarbústaðar síns í landi Ólafs Einarssonar. Hann telur sig ekki eiga að greiða stofngjald, en [greiði] notkunargjald.
Stjórn veitunnar lítur svo á að nýjum notanda beri að greiða sömu gjöld og öðrum notendum, þar með talið stofngjald, og verði notaðir þeir hlutir er Biskupstungnahreppur tók að sér að greiða við stofnun veitunnar, meðan þeir endast, svo ekki raskist hlutföll eigenda í veitunni.

Aðalfundur 2. apríl 1970
Á þessum fundi var samþykkt félagsins 6. gr. breytt í framhaldi af máli Jóhanns Ragnarssonar.

Aðalfundur 11. sept 1971
Þórarinn Þorfinnsson talaði um stofna þá er Biskupstungnahreppur lagði á sinni tíð og væri óafturkræft framlag til veitunnar. Nú hefði verið lagður nýr stofn norðaustur að Höfðavegi og lagði hreppurinn hann á sinn kostnað, sem er um kr. 38.000, en hreppurinn taldi sjálfsagt að veitan annaðist þessar lagnir og því bæri hann fram tillögu um breytingu á samþykktum félagsins, þannig að 4. grein verði þannig: Frá og með árinu 1970 kostar vatnsveitan aukningu og viðhald allra stofna vatnsveitunnar frá fyrstu greiningu að heimæðum notenda. Tillagan var samþykkt.

Þá kom fram tillaga frá Skúla Magnússyni um breytingu á 5. grein: Stjórninni er þó heimilt að leyfa notkun vatns til græðlingaræktunar svo og blómaræktunar í þeim tilfellum sem hveravatn er sannanlega ónothæft. Tillagan var samþykkt.

Stjórnarfundur 13. sept. 1971
Ákveðið að greiða Bisupstungnahreppi kostnað við lagningu stofns norðaustur að Höfðavegi ca. kr. 38.000 fyrir áramót.
Ákveðið að hækka gjaldskrá um sem næst 50%. Samsvarandi hækkun verði hjá SS og RKÍ.
Lágmarksgjald á leyfðri notkun í gróðurhúsum verði 2 hlutar notkunargjalda.

Stjórnarfundur 6. júlí 1972
Beiðni Auðshyltinga um vatn frá vatnsveitu Laugaráss. Stjórnin samþykkir að fresta ákvörðun og gefa Jóni H. Bergs þannig tækifæri til að fá umboð stjórnar Sláturfélags Suðurlands til þess að samþykkja breytingu á vatnsnotkuninni sbr. fundarsamþykkt 25. ágúst 1966, sjá efst á bls. 15.(fundagerðarbók)

Stjórnin samþykkir að skora á stjórnarnefnd Laugaráslæknishérðs að ganga formlega, hið fyrsta frá samningum um vatnsréttindi vatnsveitunnar skv. áður gerðu munnlegu og bréflegu samkomulagi við eigendur jarðarinnar Iðu. Stjórnin samþykkir að fela formanni að skrifa stjórnarnefndinni um þetta mál.

Aðalfundur 16. september 1972
Formaður ræddi um ósk Auðsholtsmanna um aðild að veitunni, en taldi ekki möguleika á því eins og sakir standa.
Nokkrar umræður urðu um samninga við Iðueigendur vegna vatnsréttinda, en það mál er ekki komið á hreint ennþá. Oddvitanefnd Laugaráshéraðs hefur unnið að því máli.

Stjórnarfundur haldinn 21. sept 1972
Ákveðið að gefa RKÍ 20% afslátt af notkunargjaldi fyrir s.l. gjaldár.

Aðalfundur 6. október 1973
Formaður ræddi um að réttast væri að fella niður af notendum stofngjald. Fundarmenn hreyfðu ekki mótmælum. Var talið eðlilegast að stjórnin tæki ákvörðun í málinu.
Formaður upplýsti að enn væri ósamið við Iðumenn um vatnsréttindi. Var í sumar haldinn fundur með Iðumönnum, en sættir tókust ekki og er málið nú í höndum lögfræðinga.

Stjórnarfundur 18. október 1973
Samþykkt að leggja niður stofngjöld og hækka fastagjald úr 900 kr í 1000 kr. pr. hlut og notkunargjald úr 330 kr. í 500 kr pr. hlut og notkunargjald pr. tonn verði kr. 1,52.
Samþykkt að verða við ósk RKÍ um að fella niður notkunargjald af barnaheimilinu að óbreyttri vatnsnotkun þess.

Aðalfundur 14. mars 1976
Formaður las bréf frá stjórnarformanni Laugaráslæknishéraðs frá 15. janúar 1975 varðandi vatnsréttindi og samninga þar að lútandi við eigendur Iðu. Svo og svarbréf stjórnar veitunnar. Að því búnu las formaður annað bréf frá sama aðila dags. 22. október 1975 um sama mál.

Formaður óskaði eftir afgreiðslu á seinna bréfi stjórnarformanns Laugaráshéraðs. Var stjórn Vatnsveitunnar falið að svara því bréfi þannig: Eigendum Iðu sé heimilt að fá kalt vatn úr dælustöð veitunnar með sömu réttindum og skyldum sem aðrir notendur veitunnar. En telur jafnframt óframkvæmanlegt að leyfa þeim vatnstöku úr stofnæð veitunnar. Samþykkt var að senda öllum eigendum Iðu afrit af bréfi þessu.

Aðalfundur 11. des 1976
Samþykkt var breyting á 9. grein samþykkta félagsins og var hún við það þannig:Aðalfundur er lögmætur hafi réttilega verið til hans boðað og þriðjungur félagsmanna mætir.

Stjórnarfundur 26. sept 1977
Rætt var um fyrirsjáanlega stofnlögn , umsókn um inntak í vinnuhús og rætt var almennt um notkun vatnsins í gróðurhúsum. Einnig var rætt um umbúnað við vatnsból.

Aðalfundur 20. nóvember 1977
Umræður um vatnsréttindin - ekkert hefur gengið í samningsgerð. Jón Eiríksson á að hafa lýst því yfir að lokað verði fyrir heita vatnið til Iðu í vor og að Iðumenn hafi hótað á móti að loka fyrir kalda vatnið en ljóst væri að þeim myndi ekki verða stætt á því samkvæmt lögum um vatnstöku til heimilisnota.

Stjórnarfundur 18. júlí 1979
Fundurinn var haldinn með Jóni H. Bergs vegna bréfs eigenda Iðu, dags. 3. júlí 1979 um makaskipti á heitu og köldu vatni. Ákveðið var að leita til Haraldar Blöndals lögfræðings. Stjórnin átti viðræður við Harald sama dag og fellst hann á að senda vatnsveitunni álitsgerð um rétt hennar í þessu máli.

Stjórnarfundur 11. ágúst 1979
Tekið fyrir bréf frá Haraldi Blöndal dags. 8. ágúst 1979 vegna bréfs eigenda Iðu dags. 3. júlí 1979, ákveðið var að synja kröfum eigenda Iðu á hendur Vatnveitu Laugaráss, á grundvelli álitsgerðar Haraldar Blöndals.
Lagning kaldavatnsstofns í nýtt íbúðarhverfi í Laugarási. Vatnsveitan sér sér ekki fært að leggja nýjan stofn í hverfið nema hreppurinn borgi stofngjöld fyrir óúthlutaðar lóðir. Ákveðið að ræða við viðkomandi ráðamenn.

Stjórnarfundur 12. des 1979
Farið fram á að Biskupstungnahreppur leggi fram tengigjöld vegna hluta af óúthlutuðum lóðum í nýju íbúðarhúsahverfi á Laugarástúni.

Stjórnarfundur 24. ágúst 1980
Umsókn frá Skálholtsstað im inngöngu í félagið. Samþykkt að heimila vatnstöku úr stút RKÍ í 15 daga vegna bráðs vanda.

Stjórnarfundur 3. okt 1980
Vegna umsóknar Skálholtsstaðar. Ákveðið að athuga lagalega stöðu gagnvart eigendum Iðu ef Skálholtsstaður fengi vatn fram að þeim tíma er fyrirhuguð "Reykholtsveita" taki við.

Aðalfundur 9. nóvember 1980
Ósk Skálholtsstaðar rædd og stjórn falið að leysa málið.

Stjórnarfundur 9. nóvember 1980
Samið bréf til Biskupstungnahrepps - óskað eftir upplýsingum um hugsanlega vatnsveitu í sveitina og hvort Skálholtsstaður sé inni í þeirri mynd.

Aðalfundur 13. desember 1981
….að Skálholtsstaður hefði sótt um fulla aðild að veitunni og lagt stofn frá Skálholti að Ljósalandi 2-3" víðan að öllu leyti á sinn kostnað.

Í bráðabirgðasamkomulagi hefði þeim verið heimilað að fá næturrennsli frá 20-8, en heimilt væri að loka fyrir vatnið ef þurfa þætti þegar sláturhúsið væri að störfum. Nokkuð var rætt um vatnsveitu Biskupstungna og hvernig Vatnsveita Laugaráss myndi tengjast því máli og stjórninni falið að kanna þau mál.

Fundur 17. febrúar 1982
Fjallað um kaldavatnsþörf og ástand í vatnsmálum. Vísað til þess að við stofnum veitunnar var gert ráð fyrir að úr lindinni í Vörðufelli kæmu 3-4 sek.ltr. Við nákvæmar mælingar frá síðari hl. jan. til 15. feb. hefði vatnsmagnið reynst vera 2.84 sek.ltr.

Stjórnarfundur 7. júní 1982
Greint frá endurteknum mælingum á vatnsmagni á tímabilinu mars til apríl. Það mesta sem mældist mun hafa verið 3,81 sek.ltr.
Ítarlega rætt um samningsdrög vegna vatnsafnota Skálholtsstaðar. - ákveðið að láta lögfræðing ganga frá samningnum.

Stjórnarfundur 3. nóvember 1982
Frekari mælingar á vatnsmagni:
21. júni var vatnsmagn 2,97 sek.ltr.
8. ágúst 3,42 sek.ltr.
26. sept. 3,3 sek.ltr.

Stjórnarfundur 15. nóvember 1982
Bókaður samningur við Skálholtsstað.

Stjórnarfundur 13. janúar 1986
Samþykkt að fella niður fastagjald á RKÍ.

Stjórnarfundur 28. mars 1988
5. Miklar umræður urðu um stöðu félagsins almennt með tilliti til ýmissa mála sem komið hafa upp á yfirborðið á síðustu árum. Töldu menn að kominn væri tími til að staldra við og athuga þann grundvöll sem félagið var stofnað á í upphafi og að nauðsynlegt væri að reyna að vekja félagsmenn til umhugsunar um þau mál. Var ritara fálið að gera uppkast að dreifibréfi til félaga í vatnsveitunni í þessu skyni og skal bréf þetta sent út með fundarboði.

Stjórnarfundur 27. júní 1988
Fram kom að ákveðið hefur verið að leggja 4" kaldavatnslögn ofan úr Bjarnarfelli í Reykholt of etv. að Torfastöðum.
Ákv. að ritari skrifi hreppsnefnd og fari fram á að Laugarás verði reiknað inn í þetta dæmi.

Stjórnarfundur 4. október 1988
7. Fram kom að enn hefur ekki borist [svar] við bréfi stjórnar til hreppsnefndar um könnun á þátttöku í Bjarnarfellsveitu.

Stjórnarfundur 29. júní 1989
Mætt var stjórn og Birkir Þrastarson. Birkir skýrði svo frá að hann hefði fengið aðstöðu til fiskeldis í Sláturhúsi SS. Vatnsþörf er áætluð 24m3*6 á sólarhring. Samningurinn er til 15/9 1989.
Í framhaldi af því var ritara falið að semja bréf til hreppsnefndar. Afrit af því bréfi er í bréfamöppu. Haft var samband við Jóhann Bergmann bæjarverkfræðing í Keflavík til að skoða aðstæður.

Stjórnarfundur 23. október 1989
Bréf frá Óskari Magnússyni hdl fyrir hönd landeigenda Iðu I og Iðu II. Ákveðið að kynna efni bréfsins á fundi með fulltrúum hreppsins.
Kynnt bréf frá oddvita þar sem Sverrir (Gunnarsson) og Þorfinnur (Þórarinsson) eru tilnefndir til viðræðna við stjórn V.L.

VANTAR AÐALFUND 1990 og 1992 !

Aðalfundur 22. maí 1993
Sagt frá viðræðum við Iðumenn og að þær hefði litlum sem engum árangri skilað.

Aðalfundur 13. júní 1994
Umræður um veitumál við hreppinn

Aðalfundur 30. nóvember 1995
Hugmyndir ræddar um sameiningu við hreppsveitu og að því máli verði ýtt af stað.

Stjórnarfundur 22. febrúar 1995
2. Samþykkt að fela ritara að senda hreppsnefnd bréf til að fá upplýsingar um með hvaða móti hreppsnefnd sjái fyrir sér að V.L. komi inn í hreppsveituna.

Stjórnarfundur 7. desember 1997
Ákveðið að SS verði sendur reikningur vegna hálfs árs notkunar. Rætt verði við nýja eigendur vegna seinni hluta ársins og settur upp mælir. Reikningur sendur vegna sömu upphæðar og SS greiðir.

Kynnt bréf Biskupstungnahrepps frá 1. okt. 1997

ENGINN AÐALFUNDUR HEFUR VERIÐ HALDINN Í FÉLAGINU SÍÐAN 1995

Stjórnarfundur 1. júní 1999
Fjallað um stöðu og framtíð félagsins út frá punktum sem ritari lagði fram og hann hafði tínt saman úr bókum félagsins. Þykir stjórnarmönnum þörf á að fyrir liggi hvernig eignarhaldi í félaginu er háttað og hver lagaleg staða þess er. Ákveðið að fela ritara að koma á fundi með lögfræðingi vegna þessa.


Ákveðið að bíða með boðun aðalfundar þar til eftir fund með lögfræðingi.

"Er langt síðan þú varðst 67?"

Þarna sat ég í stólnum á sömu rakarastofunni og venjulega. Fannst kominn tími til að létta á hárlubbanum, sem er þó mis lubbalegur eftir því hvar er á höfðinu. Höfuðhárin eru farin að lýsast talsvert, svona eins og verða vill þegar bætist við árafjöldann. Ég þurfti ekki einu sinni að taka ákvörðun um það þegar hvít hár fóru að blandast þeim dökku fyrir um 30 árum, hvort rétt væri að freista þess að halda uppruinalegum háralit. Grásprengt hár er merki um reynslu og virðuleik í mínum huga og því hef ég nánast fagnað hverju hári sem hefur tekið á sig þannig litleysi.

Hvað um það, þarna þurfti ég klippingu fyrir þorrablót eldri borgara sem famundan var. Við hárskerinn ræddum þorrablót eldri borgara fram og til baka. Þar sem hann er kominn á áttræðisaldur hafði hann mikla reynslu af slíkum samkomum og sagði mér frá hvernig þær gengu fyrir sig í hans heimabyggð. Þessi umræða er svo sem ekki í frásögur færandi. Þar kom hinsvegar, að hárskerinn spurði spurningarinnar í titli þessa pistils.  Ég neita því ekki að spurningin kom á mig og viðbrögð mín voru nánast ósjálfráð: "Ertu galinn?"
Sem betur fer hef ég allmikla reynslu af setu í stól hjá þessum hárskera og hann brást því ágætlega við þessari ágengu spurningu minni. Ég þurfti í framhaldinu að útskýra fyrir honum, að þegar Tungnamenn verða sextugir opnist fyrir þeim tækifæri til að fara á þorrablót eldri borgara.

Ekki meira um það.

Í sömu ferð skellti fD sér í svona salon í hársnyrtingu sem á að taka svona 10-15 mín., en hver maður getur ímyndað sér að sú tímasetning stóðst ekki og þar með skellti ég mér í þolinmæðisgírinn, þann sama og ég nota þegar ég er að aka á eftir bíl á óskiljanlegum lúsarhraða, án möguleika á að komast framúr.

Þegar heim var komið eftir klippingaferðina hélt fD áfram að sinna hári sínu á þann veg sém ég geri ekki; lít reyndar á það sem hálfgerðan vítahring.

Þorrablót eldri borgara var hið ágætasta og öfugt við það sem venjulega er þegar ég fer á samkomur, þá held ég að ég hafi þekkt upp undir 90% þorrablótsgesta. Ég varð hugsi við þá staðreynd.

Eftir matinn, sem var á hlaðborði, og eftir að ég hafði eina ferðina enn freistað þess að smakka hákarl, með sama árangri og venjulega og látið vera að smakka sama mat og venjulega, voru gestum flutt ágæt skemmtiatriði Torfastaðasóknar. Mér fannst það þakkarvert að flytjendurnir skyldu koma þarna og flytja sömu dagskrá og á aðalþorrablótinu um síðustu helgi.

Svo kom að heimferð, ekki undir morgun, eins og venja var í þá tíð, heldur um kl. 23. Fínn tími og möguleiki á góðum nætursvefni.