Val og ekkival

"Veldu bara einhverjar," segir fD, eftir að hafa skrollað yfir upplýsingar um leiksýningar vetrarins í stærstu leikhúsunum tveim.

Menningarleysi, eða kannski skortur á athafnasemi þegar menningarneysla er annarsvegar, hefur verið eitt af áhyggjuefnunum á þessum bæ undanfarin ár. Því hefur sú hugmynd skotið upp höfðinu á hverju hausti, að fjárfesta í áskriftarkortum leikhúsanna. Aldrei hefur umræðan um slíka fjárfestingu komist lengra en á þessum morgni í upphafi september. Ég var nú áðan kominn inn á svæði þar sem lítið var annað að gera en smella á leikverk sem ég kysi að sjá. Ég gerði það ekki.

Það er sannarlega góð hugmynd (í ljósi þess hvernig ég er innréttaður) að fara að stunda menningarviðburði vegna þess að ég er búinn að borga fyrir. Auðvitað er það vitlaus forsenda fyrir slíku, en gæti orðið til þess að efla þennan tvímælaust mikilvæga þátt mennskunnar.

Hversvegna smellti ég ekki á leikverkin áðan?
Jú, fyrir því eru nokkrar ástæður, sem ég er staðráðinn í að líta framhjá þegar ég læta vaða í málið á eftir:
a. Hvort á ég að velja Borgarleikhúsið eða Þjóðleikhúsið? Hvaða fyrirframhugmyndir hef ég um þessar stofnanir? Finnst mér að Þjóðleikhúsið sé meira svona "mitt" leikhús, sem landsbyggðarmanns? Finns mér Borgarleikúsið kannski hafa fram að færa áhugaverðari sýninga svona heilt yfir? Er ég hreinlega fordómafulllur í garð annars hússins?

b. Það þarf að kaupa tvö kort og alltaf á sömu sýningarnar (ég sé okkur fD ekki fara að kaupa áskriftarkort á mismunandi sýningar). Í sambandi við það heyrði ég setninguna sem er hér efst. Ég veit nú alveg hvernig það verður - eða þykist vita það.
Ég smelli á einhverjar sýningar.
"Nú, valdirðu þessa? Mig langar nú eiginlega ekkert að sjá hana."
Kannski er ég að mála skrattann á vegginn, en maður þarf að hugsa hlutina til enda, þegar kemur að því að festa fé sitt í einhverju.

c. Reglurnar um kaup á þessum leikhúskortum hljóða upp á að maður þurfi að velja 4 sýningar af tilteknum lista. Þetta kallar auðvitað á rannsóknarvinnu af minni hálfu. Sum verkin er verið að sýna áfram frá fyrra leikári, önnur eru splunkuný. Það er komin tiltekin reynsla á þau fyrrnefndu - þau eru sýnd áfram vegna þess að þau voru sótt á síðasta vetri, hljóta þar með að vera nokkur góð. Þau síðarnefndu eru ný og ég hef ekkert nema það sem sagt er um þau í kynningarritum, en þar er eðlilega ekkert verið að draga úr hástemmdum lýsingarorðum um ágæti þessara verka. Kannski maður endi á einhverri blöndu, t.d. 2 ný og 2 sem eru í framhaldssýningu.

d. Það er þetta með sýningardaga. Við kaup á kortinu þarf ég að velja sýningarnúmer. Val af þessu tagi hlýtur nú að verða harla handahófskennt, enda liggja sýningardagar ekki fyrir og maður verður að fylgjast með hvenær viðkomandi sýningarnúmer verður á dagskrá og raða síðan lífi sínu umhverfis það. Vissulega er hægt, ef þannig stendur á, að finna nýjan dag með aðstoð miðasölunnar.

Það er að mörgu að hyggja ef maður ætlar í vegferð af þessu tagi.
Megi leikhúsárið verða gefandi og vel skipulagt.

Kvíði í haustóttum ramma

Það er nú aldeilis hreint ekki svo, að veturinn hafi einhver áhrif á það hvernig sálartetrinu vegnar. Hann er bara eitthvað sem skapar fjölbreytini í lífshlaupi manns þar sem áherslurnar breytast og margt er meira að segja talsvert skemmtilegra en það sem sumartíminn hefur í för með sér. Ó, nei. Það er ekki komandi vetur sem veldur fyhrirsögninni þessu sinni heldur sú staðreynd, að Hið háa Alþingi er að koma saman.

Ekki á ég von á að þar setjist menn niður, frekar en fyrri daginn, til að leiða þjóðina (sem er eins og hún er) fram á veg.

Ekki á ég von á að þar setji menn hagsmuni þjóðarinnar (sem er eins og hún er) ofar þrengri hagsmunum einhverra afla, eða sínum eigin.

Ekki á ég von á að sjá tvo stjórnmálamenn úr mismunandi stjórnmálaflokkum, setjast fyrir framan sjónvarpsvélarnar og ræða mismunandi leiðir og vera jafnvel sammála inn á milli.

Ekki á ég von á að fjölmiðlar hafi þroskast þannig, að þeir skoði mál ofan í kjölinn, leiti skýringa, velti upp flötum, efist jafnvel um að upphrópanirnar séu sannleikurinn einn.

---------

Mér á að finnast það óendanlega þægilegt að setjast niður fyrir framan sjónvarpið klukkan hálf sjö á kvöldin til að fylgjast með fyrstu sjónvarpsfréttunum, þar sem sagðar eru fréttir af því helsta sem er á seyði í samfélaginu. Mér á síðan að finnast það afskaplega mikið tilhlökkunarefni að skipta hálftíma síðar yfir á hinar sjónvarpsfréttirnar, sem eiga að segja fréttir af því helsta sem er á seyði í samfélaginu.

'Á seyði' er margt annað en rán, glæpir, ásakanir, hótanir eða annað það sem er til þess fallið að draga fólk niður. Ég vil líka fá upplýsingar um það sem er verið að gera sem er skynsamlegt og uppbyggilegt og kemur þjóðinni (sem er eins og hún er) til góða. Fréttir mega skilja eftir von í brjósti fólks. Von um að það sé ljós við enda ganganna.

Ég kvíði vetrinum vegna þess að ég á ekki von á öðru en bölmóðurinn haldi áfram með óendanlega mistækum fjölmiðlum og ótrúlega framsýnilausum stjórnmálamönnum.
Hér er dæmi um fréttir sem mega gjarnan hverfa.

Mánudagur - hádegi:
Formaður stóra flokksins, kallar ritara litla flokksins fífl.
Mánudagur - kvöld:
Ritari litla flokksins kallar formann stóra flokksins ótrúlegan hálfvita.
Þriðjudagur - morgunn:
Talsmaður undraflokksins tekur undir með ummælum ritara litlaflokksins um formann stóra flokksins og bætir því við að formaður stóra flokksins sé gerspilltur og geðvondur.

Og svo framvegis - nenni ekki lengra, en svo deyr fréttin vegna þess að hún var í rauninni ekki frétt, heldur aumkunarverð tilraun einstaklings, nú eða flokks, til að upphefja sig á kostnað einhvers annars - og vekja auðvitað jafnframt athygli á sér, því athygli fá menn ekki nema með sensasjón.

Önnur séría frétta, sem sannarlega er ekki til þess fallin að auka við bjartsýni og efla með þjóðinni (eins og hún nú er) baráttuþrek.
Sería af þessu tagi hefst með því að ráðherra greinir frá einhverju sem jákvætt getur talist á vegferðinni út úr kreppunni. Ég heyri þetta og verð bjartsýnni. Kaupi mér jafnvel linsu og efli þar með hagvöxtinn.

Það er varla að ég nái út í búð, hvað þá að mér takist að kaupa linsuna, áður en leiðtogi stjórnarandstöðuflokks kynnir til sögunnar allt aðra hlið á málinu, þar sem fyrir f´réttin er kölluð bull og vitleysa, sem samstundi dregur mann aftur niður í ólukkans bjartsýnisskortinn.

Ef ég ætti rödd sem næði eyrum þeirra sem véla um málefni þjóðarinnar, þá myndi ég vilja segja þeim að þjóðin (eins og hún nú er) er ekki eign einhvers flokks og enginn flokkur er þess umkominn að tala í nafni hennar. Þjóðin þarf hinsvegar á því að halda að sannfærast um að það sé lífvænlegt í þessu landi, það séu ekki allir að flytja til Noregs. Það sé hellingur að góðu fólki sem vinnur baki brotnu að því að efla og styrkja þær undirstöður sem kvarnaðist úr árið 2008.

Það er hinsvegar alveg ljóst, að það er nú að verða kominn tími á að þeir sem ábyrgðina báru, axli þá ábyrgð með réttu. Þá verður þjóðin (eins og hún nú er) sátt og skundar sennilega bara á Þingvöll og treystir ný heit.

Menningarstarf á fésbók.

Kannski er ég hrokafullur (já, örugglega), en þá verður bara að hafa það, en:

Hvert er markmiðið með svona  "könnun"?

Hvað fær fólk til að taka þátt svona "könnun"?

Hvað verður um niðurstöðurnar úr svona "könnun"?

Svar þátttakenda við þessum surningum yrði líklega:

"Ef þú þolir þetta ekki, hvað ertu þá að þvælast hingað. Fésbókin er vettvangur fyrir fólk eins og okkur. Við eigum líka rétt á að lifa og tjá okkur!"

Þá myndi ég auðvitað segja:

"Mikið rétt, ég skil ekkert í sjálfum mér."

Og þar með myndum við öll halda áfram í ólíkar, en samt svipaðar áttir. 

Svona er nýjasta dæmið um svona könnun:

Hvaða ráðherra myndir þú kjósa að færi frá strax.

Öll ríkisstjórnin

        Jón Bjarnason

        Steingrímur Jóhann Sigfússon

        Jóhanna Sigurðardóttir 

Svandís Svavars 

Djöfull er þessi könnun vangefinn. 

Össur Kína og ESB lover 

Leggja niður ríkisvaldið. 

Nei hættu nú alveg, ekki þetta Davíð 

út með alla þingmenn og banna þá og þeirra fjölskyldur á þing! 

Pétur Jóhann Sigfússon 

Lára Davíð "Seðlabankastút" Oddson taka við sem einræðisherra 

Burt með alla komma og ESB-sinna 

I couldnt care less 

Út með það gamla, ekkert nýtt inn í staðinn. 

Stútum þeim öllum 

Engin þeirra allir mjög góðir. 

Nobody 

Guðmundur Steingrímsson 

Hitler gerði ein stór mistök!! hann átti að útrýma kommum en ekki gyðingum :) 

Árni Brynjólfur

öll ofangreind 

Pabbi Völu Grand 

Enginn skoðunn

Nú er ekkert að gera nema merkja við í samræmi við skoðun sína, nú eða bara bæta við valmöguleika. Sérlega þægilegt og gefandi.

Hvað leynist bak við orðin?

Til að leiðrétta þann mögulega misskilning á ástandi mínu og stöðu almennt, sem komið hefur fram í framhaldi af því sem ég skráði hér, lýsi ég því yfir að ég er í aldeilis ágætis ámigkomulagi og ekkert það hefur gerst í mínu lífi sem gefur tilefni til að hafa áhyggjur af mér á einn eða neinn hátt. Þvert á móti dunda ég mér við það þetta haustið, að njóta lífsins á besta stað á Íslandi í frítíma mínum, sinna áhugaverðri vinnunni minni með mörgu ágætis fólki, bíða þess að þriðja barnabarnið skelli sér í heiminn, kynna mér nýju, fínu linsuna, sem ég var að fjárfesta í og svo framvegis.

Ég get lofað fólki því, að ef eitthvað skyldi verða raunverulega að hjá mér þá mun ég ekki einu sinni ýja að því á þessum síðum, enda þær ekki ætlaðar til slíks af minni hálfu.

Auðvitað þakka ég þeim sem hafa áhyggjur af velferð minni, en biðst um leið afsökunar á að hafa ekki talað nægilega skýrst á áðurnefndum  texta, en ég hef nú þann háttinn á þegar ég sest við þessa iðju, að segja hlutina ekki alltaf hreint út, heldur oft með talsvert óbeinum og dulúðugum hætti til þess að lesendur fái tækifæri til að rýna á milli línanna, sem er góður siður.

Svo er það.
Síðan er haldið áfram.

Canon EF 4,0-5,6/70-300 L IS USM

... er mín.

Heimur í hundsauga.

Nú hefst tímabil þar sem henni verður beitt af krafti.

Maður er nú stundum sérstakur.

Þar sem skil verða í framrás tímans

Mín eigin krækiber

Það er haustáferð á þessum sólríka sunnudegi.
Svöl lognkyrrðin ilmar af fullþroskuðum afurðum sumarsins.
Ég fylgdi fD í berjamó í gær, ekki til að fara að handtína bláber eins og hún, heldur til að tínutína krækiber með það að markmiði að borða þau bara algerlega óunnin.
Ber ku vera holl.
Ég er í hollustunni núna.
Reykurinn liðast ekki lengur upp af pallinum með reglulegu millibili.
Kröftugar gönguferðir eða golfæfingar orðnar dagleg iðja.
Brjáluðum lyfjakúr er nýlokið.

Það urðu nokkur tímamót í vor þegar mér settur stóll fyrir dyr í vissum skilningi.
Nei, ég var ekkert á útleið - fjarri því. Það þurfti bara að tryggja enn betur, nauðsynlegt langlífi mitt.
Því skellti ég mér í hollustuna.
Mér hefur nú alltaf fundist hún fremur óáhugaverð; ekkert nema einhver sjálfspynding.
Ekki það að mér hafi ekki fundist fólkið í hollustunni líta vel út - þvert á móti. Mér hefur bara fundist hún snúast of oft um einhvers konar trúaratriði. Ofsatrúað fólk hugnast mér ekki. Mér finnst meðalhófið vera best þegar upp er staðið.
Hvaða gagn og gaman er í lífi sem gengur út á það að neita sér um allt sem hugurinn girnist og gott þykir?
Mannskepnan dvelur örskotsstund úr eilífðinni sem ógnarsmátt sandkorn á þessu leiksviði sem jarðvistin er.
Argast þarna og þvargast eins og hún skipti einhverju máli.
Hverfur síðan.

Það er rétt, að með hollum lífsháttum líður manni betur, en það má samt ekki líta framhjá því að ýmislegt það sem óhollt er, kryddar lífið og gerir það í mörgum tilvikum, þess virði að standa í að lifa því.

Hóf er best í öllu.

Það eru nokkur tímamót núna - um tíma í það minnsta.
Í fyrsta sinn frá því ég hóf ævistarfið af fullum þunga árið 1979 (hafði reyndar þar áður sinnt slíku starfi veturinn 1974-75) mun ég ekki leiðsegja æskufólki um dýrðarveröld enskrar tungu á komandi vetri. Þessi tímamót kalla fram blendnar pælingar, allt frá hugsuninni: "Jæja, er þetta þá bara búið?" - upp í : "Úff hvað ég er feginn. Þau skilja mig ekki lengur hvort sem er - og ég ekki þau."  Formlega er framhald þessa máls í vinnslu og aðeins um að ræða hlé á þessum hluta starfsins.
Nokkur tilhlökkun gerir vart við sig. Hvernig verður lífið án þessa vettvangs til að láta ljós sitt skína?

Fínt er.

Hlutlaus frásögn af flugferð

Það er miðvikudagsmorgunn, 3. ágúst 2011. Klukkan er rétt rúmlega átta að morgni í rananum á Flugstöð Leifs Eiríkssonar. Þarna ganga þau fD og hP með handfarangur sinn sem leið liggur út að hliði 15 þar sem þeirra bíður flugvél á vegum IE, sem er 'on time' eins og það heitir á flugmáli, og sem á að hefja sig á loft kl. 08:40 frá Keflavík og lenda í Kaupmannahöfn kl. 13:40 að staðartíma. Þau fD og hP eiga síðan tengiflug með Norwegian flugfélaginu sem fer frá Kaupmannahöfn kl 15:25 að staðartíma, til Álaborgar. Þarna er sem sagt klukkutími og fjörutíu og fimm mínútur milli þess sem vél IE á að lenda  og vél Norwegian á að taka á loft. Þá ber þess að geta að þar sem um innanlandsflug er að ræða, er frestur til innritunar þar til hálftíma fyrir flug.

Þetta eru aðstæðurnar miðað við að allt sé samkvæmt áætlunum.

Kl. 0825 - Farþegum er hleypt úr biðsal niður í annan biðsal. Fyrir utan stendur farkosturinn.

Kl. 0835 - Farþegar fá að ganga út í vélina (5 mín í áætlaðan brottfarartíma).

Kl. 0850 - Farþegar í stórum dráttum komnir í vélina - (fD og hP sitja þannig að þau heyra vel orðaskipti flugþjóna sín í milli.) Enn vantar 2-10 farþega - talningarmanneskjan var ekki viss, svo talning var framkvæmd aftur.

Kl. 0905 - Vel slompaður eldri karlmaður kemur í vélina. Annað gerist ekki.

Kl. 0925 - Flugstjóri tilkynnir að beðið sé eftir pappír vegna hleðslu vélarinnar og segir að þegar hann er kominn, sé ekkert að vanbúnaði að leggja í hann.

Kl. 0945 - Flugstjórinn tilkynnir að nú sé pappírinn að koma og það sé ekkert annað en skella sér í loftið. Maður kemur inn í vélina með pappír í hönd og fer fram í flugstjórnarklefann, síða út aftur. Vélinni er lokað. Ekkert frekar gerist.

Kl. 0955 - vélinni er ýtt frá flugstöðinni og er síðan ekið alllanga leið þar til tekið er á loft um kl 10:00. Í flugtaki tekur að leka vatn yfir hP þar sem hann situr og veltir fyrir sér hvernig bregðast skuli við þessari stöðu sem upp er komin. Bráðfyndinn flugþjónn segir að sturtan sé bara bónus.

Þetta ferli hafði það óhjákvæmilega í för mér sér að ekki er flogið frá Kaupmannahöfn kl 15:25, enda voru þau fD og hP þá að bíða eftir töskum á færibandi.

Álaborgarbúandi Kvisthyltingurinn fór í að breyta flugmiðum. Breytingin kostaði DKK1240, sem var þá  beint fjárhagslegt tap vegna seinkunar á brottför IE frá Keflavík.

Hér er auðvitað hægt að upphefja hávaða, en tilgangur með slíku væri fyrst og fremst að losa sig við einhverjar frústrasjónir - annað hefði það ekki í för með sér.

Það virðist ljóst að farþegar hjá IE eru búnir að aðlaga sig því að vélar þess fari bara einhverntíma af stað, sem er auðvitað erfitt fyrir þá sem kjósa að halda sig við þær tímasetningar sem farið er af stað með.

Flugið með Norwegian til og frá Álaborg var eins og best verður á kosið - tímasetningar stóðust og vélarnar voru nýjar og gott fótapláss. Ég get mælt með því flugfélagi.