Kórferð - heit og áhrifamikil (2)

....framhald af þessu.

Einmitt það. Þarna hófst dvölin við Gardavatnið á Ítalíu, í 40.000 manna bænum Desenzano, á hóteli sem ber nafnið Oliveto.

Eftir nætursvefn risum við upp til dags, sem einkenndist af bláum himni og hlýju sem jaðraði við að vera of mikið af svo góðu. Ég get þess hér strax, til að vera ekki alltaf að tilkynna það, að hiti á þessum slóðum þann tíma sem dvöl okkar stóð var í kringum 30°C - fór upp í 35°C og niður í 28°C, Eins og fólk getur ímyndað sér, þá er þetta í hærri kantinum. Mér finnst erfitt að ímynda mér hvernig fólk fer að því að búa við hita umfram þetta, en æ oftar eru fluttar fréttir að miklu hærri hita víða um heim. Ætli ég segi ekki bara "ÚFF!" Lýkur þar með veðurfregnum.

Eftir hóflega gönguferð með strönd Gardavatnsins, niður í miðbæ Desenzano, sem var svona tveggja km. gangur, um það bil,  fór fólk aðeins að prófa sólbaðsaðstöðuna og ég dáist eiginlega að sjálfum mér, að hafa kunnað mér hóf, enda hokinn af reynslu þegar sólböð eru annars vegar.

Matseðillinn

Síðdegis hófst undirbúningur fyrir fyrsta útstáelsið, mikinn kvöldverð á stað sem heitir Cascina (býli) Capuzza eða Selva (skógur) Capuzza, sem er í nokkurra kílómetra fjarlægð frá Desenzano. Kvöldverðurinn var utandyra, svo ekki var um annað að ræða en hálfbaða sig í skordýraeitri af einhverju tagi.  Þegar við komum á staðinn, biðu okkar dekkuð borð í síðdegissólinni, sem síðan hvarf af himni eftir því sem á leið. Fljótlega kom í ljós, að einn einstaklingur hafði gleymst á hótelinu, sem kostaði hann ferð með leigubíl. Ég reyndi að setja mig í spor viðkomandi og þau spor virtust mér ekki vera sérlega eftirsóknarverð, en síðdegisblundur mun hafa farið aðeins úr böndunum, eftir því sem næst verður komist.

Annað fólk, annar tími, svipað umhverfi.

Þarna var einkar skemmtilegt umhverfi til utanhússborðhalds og fram var borin fjögurra rétta máltíð með óþrjótandi, heimaræktuðum veigum, svokallaðs Lugano víns. Vínið og mögulega einnig maturinn snertu á þeim streng sem kallar á söng, og það var sungið, jafnvel af meiri söngþrá en söngfegurð, í einhverjum tilvikum.  

Lokalagið var tekið þar sem hópurinn beið eftir að rútubílstjóranum tækist að troða farartækinu á nægilega hentugan stað fyrir hópinn til að stíga um borð. Áheyrendurnir voru matargestir sem enn höfðu ekki lokið borðhaldi. Þeir reyndust varla geta haldið aftur af sér í fagnaðarlátum eftir sönginn og heim á leið hélt saddur og sæll kór, þess fullviss, að hafa slegið í gegn á alþjóðamarkaði. 

FRAMHALD ...

Leiðin milli Hotel Oliveto og Cascina Capuzza. Ekki veit ég hver þeirra þriggja leiða, 
sem þarna eru sýndar, var valin.

Kórferð - heit og áhrifamikil (1)

Kór Selfosskirkju var búinn að halda í sér í ein tvö ár þegar við fD komum til sögunnar síðastliðið haust. Við getum alveg litið svo á að örlögin hafi komið því svo fyrir, að fyrirhugaðri Ítalíuferð hafi verið frestað ítrekað, þannig að við kæmumst með. Ég leyfi mér allavega að halda því fram, eða hvernig má skýra það, að á fyrstu eða annarri æfingunni var okkur gefinn kostur á að skrá okkur til fyrirhugaðrar ferðar kórsins suður til Ítalíu í júní á komandi ári. Sá júní er kominn og ferðinni er lokið.

Það er aðallega fyrir sjálfan mig og mögulega einstaka trygga fylgjendur bloggskrifa minna, sem ég sest við lyklaborðið og renni í gegnum þessa ferð, í nokkrum hlutum. Hér verður væntanlega um að ræða frásögn, eða umfjöllun sem varpar ljósi á mína upplifun og skoðanir og einskis annars. Aðrir þátttakendur verða bara að skrá eigin frásagnir af því sem eftir situr eftir vikulanga ferð Kirkjukórs Selfosskirkju og maka til Gardavatnsins, dagana 18. - 25. júní. Ég mun reyna að fara varlega í að fjalla um einstaka ferðafélaga, þar sem ég telst varla vera nægilega rótgróinn enn, til að geta búist við að kórfélagarnir þekki nægilega vel til mín og þess hvernig ég get verið, þegar grannt er skoðað.

Flugferðin hefst.

"Kemur ekki til greina!" hljómaði yfirlýsing fD, þar sem hún stóð í farþegarými vélar Icelandair á Keflavíkurflugvelli. Jú, hún vissi það svo sem, þegar þarna var komið, að við myndum ekki fá sæti hlið við hlið í vélinni sem átti að flytja okkur til Malpensa flugvallar við Mílanó, frekar en önnur pör. Þarna blasti veruleikinn, hreinn og tær við frúnni: henni ætlað að setjast milli tveggja Ítala á heimleið eftir mögulega dásamlega ferð til Íslands. Henni þótti einfaldlega til of mikils ætlast, en það fór samt svo, að hún fylgdi því sem sætisnúmerið sagði, en hélt samt áfram uppi mótmælum við þeim fáránleika sem þarna var um að ræða. Mér var ætlað sæti beint fyrir aftan hana, einnig milli tveggja Ítala á heimleið. Allt fór þetta nú samt vel, enda kom mjög fljótlega í ljós, að allir Ítalirnir þekktust vel og voru jafnvel úr sömu fjölskyldu og þeir reyndust harla kátir með að skipta bara um sæti, þannig að fD endaði við hlið mér, eins og vera ber.  

Það má alveg halda því fram, að það hafi verið einstaklega fáránlegt hvernig fólki var raðað í þessa vél til Ítalíu. Það má jafnvel segja að það hafi verið sennilega verið yfirlýst markmið þeirra sem sætaröðuninni réðu, að stía pörum í sundur. Tilgangurinn er vandséður - mögulega að gefa selfysskum kórfélögum færi á að kynnast ítalskri menningu og samskiptum. Mér finnst ég hafa heyrt af því að einn kórfélaginn hafi lent á milli ítalskra elskenda, en ítalsir elskendur eru sagðir geta verið mjög ástríðufullir. Þessir munu hafa verið af því tagi - gátu ekki hvort af öðru litið, en gengu þó ekki lengra en kyssast fyrir framan andlitið á þessum kórfélaga, sem mun hafa fundist háttalagið fremur vandræðalegt.

Sætaskipanin fór vel, hjá okkur fD í það minnsta (held ég) og það var nú fyrir mestu og síðdegis þennan laugardag lyftumst við í hæðir áður en við síðan lentum á Malpensa flugvelli, rétt fyrir utan Mílanó á Ítalíu. Eftir langa göngu um flugvallarbyggingar þar, (þar sem ég nýtti mér bruntækni sem boðið var upp á, meðan fD hélt sig við sína aðferð við að ganga milli staða) komumst við út og hittum það fararstjóra frá ferðskrifstofunni Eldhúsferðum, sem er tengdadóttir Eddu í Dalsmynni, sem mögulega einhver af eldri kynslóðum kannast við síðan í barnaskóla í Reykholti.  Það tók svo við meiri ganga, og meiri ganga og loks akstur í rútu til bæjarins Desenzena við suðurenda Gardavatnsins, en hann stóð yfir í eina 2-3 tíma.   Hótelið reyndist vera svona hótel, eins og hótel eru. 

FRAMHALD.....