Innflutningur á efni

Mér þykir vænt um þjóð mína og allt sem hún stendur fyrir. Ég vil henni ekkert nema það besta. Ég hef mikla trú á þjóðinni minni. Ég held að hún viti hvað henni er fyrir bestu og að hún eigi að hafa val um hvernig hún hagar lífi sínu. Ég held að ég sé góður maður. 

Í ljósi þessa hef ég sett fram kröfu um að fá að flytja til landsins þetta efni. Ég hef sannarlega reynt að flytja það inn, en einhverjar fornar reglur kveða á um að mér sé það óheimilt. 
Forsjárhyggjan tröllríður þessu samfélagi og ég er staðráðinn í að berjast fyrir rétti einstaklinganna í þessu samfélagi til að velja sjálft hvernig það kýs að haga lífi sínu. Jú, auðvitað þarf ég að hafa eðlilegan arð af þessum viðskiptum. Það er eðli viðskipta, en eins og ég segi, fólk á að hafa val og það vantar þennan valkost á íslenskan markað. 

Þegar upp er staðið, er það ekki von mín um persónulegan hagnað sem ræður för, en ef vel tekst til með innflutninginn verður ekki annað um mig sagt en að ég sé velheppnaður athafnamaður, sem, með athöfnum mínum, hef auðgað líf fólks, jafnvel þeirra sem minnst mega sín og erfiðast eiga.  

Ég er sannur sonur Íslands.

Jæja, ekki þýðir víst að ganga fram af lesendum í oflofi um sjálfan mig. Ég neita því ekki, að þessi barátta mín tekur á og krefst þess að ég þurfi, vakandi og sofandi, að takast á við allar úrtöluraddirnar sem stöðugt reyna að bregða fyrir mig fæti. Sem betur fer hef ég ágætan aðgang að fjölmiðlum (á í nokkrum) og gott fólk í vinnu sem tryggir að engu verður látið ósvarað sem beint er að mér eða fyrirætlunum mínum, hvort sem það er á samfélagsmiðlum, dagblöðum, útvarpi eða sjónvarpi. 

Þessi barátta mín snýst ekki um það hvort ég get keypt hvað sem hugurinn girnist, geti ráðið til mín snjalla almannatengla, eða skattasérfræðinga og jafnvel slatta af stjórnmálamönnum. 

Nei, aldeilis ekki. 

Auðvitað hef ég þetta allt og meira til, einmitt til að geta tryggt að íslenskir neytendur fái að hafa val. Það eru þeirra hagsmunir sem ég berst fyrir. 

Jæja, þetta er efnið sem ég ætla mér að flytja inn, þó svo það muni kosta mig blóð, svita og tár:

Efnið eykur athygli og einbeitingu, dregur úr svefnþörf, minnkar matarlyst ásamt því að veita vellíðan. Það er stundum notað sem lyf til að meðhöndla athyglisbrest, drómasýki, og offitu.
Það er vinsælt þar sem það veldur vellíðan, eykur kynorku, heldur manni vakandi, og eykur einbeitingu. Viðbrögð verða fljótari, tímaskyn breytist, fólk hefur meira þol og meiri vöðvastyrk.

Er einhver ykkar, lesendur mínir, sem treystir sér til að halda því fram, að hér sé um að ræða vöru sem ég ætti ekki að fá að flytja inn?  Þau jákvæðu og góðu áhrif sem efnið hefur á fólk, munu verða til þess að efla þjóðina til átaka við neikvæðni og úrtöluraddir, sem virðast ekkert sjá fyrir sér þjóðinni til handa nema grútartýrur og moldarkofa.  Í þessu efni blasir við framtíð þjóðarinnar með þjóða.

Þegar ég hef, með tilteknum lagalegum aðferðum, náð þessu mikla réttindamáli fram, með hagsmuni þjóðfrelsis og einstaklingsfrelsis í huga, hyggst ég hefja baráttu mína fyrir enn frekari sókn af sama meiði og hef þegar fundið efnið sem er næst á dagskrá hjá mér, en það hefur þessa góðu eiginleika, meðal annarra:
- Mikla vellíðan og nánast alsælutilfinningu.
- Meiri orku, árvekni og félagsfærni.
- stórbætt sjálfsmat.
- þreyta hverfur eða minnkar í það minnsta.
- matarlyst minnkar - hver vill ekki grennast?.

Þetta er framtíðin og ég er staðráðinn í að berjast gegn durgum af hvaða tagi sem er til að þjóðin fái að hafa val. 
Tími brennivínsins, ákvítisins og landans er að líða undir lok. 
Það eru nýir tímar framundan.

------------------------ Jæja þá að raunveruleikanum --------------------------

Fyrra efnið sem ég segist ætla mér að flytja inn er AMFETAMÍN. Ég tók út allt það sem telja verður neikvætt við þetta efni.

Amfetamín er örvandi efni. Efnið eykur athygli og einbeitingu, dregur úr svefnþörf, minnkar matarlyst ásamt því að veita vellíðan og vímu. Það er stundum notað sem lyf til að meðhöndla athyglisbrest, drómasýki, og offitu.

Amfetamín er vinsælt eiturlyf þar sem það veldur vellíðan, vímu, eykur kynorku, heldur manni vakandi, og eykur einbeitingu. Viðbrögð verða fljótari, tímaskyn breytist, fólk hefur meira þol og meiri vöðvastyrk. Stærri skammtar af amfetamíni valda þó vöðvaniðurbroti, mjög stórir skammtar valda geðrofi með ranghugmyndum og ofsóknaræði. Þegar amfetamín er notað sem eiturlyf eru skammtarnir mun stærri en þegar það er notað sem lyf. Þessi háu skammtar valda því að fólk á mjög auðvelt með að ánetjast amfetamíni, og að aukaverkanir þess eru mun verri. Algeng götunöfn amfetamíns eru spítt og hraði sem vísa þá til örvandi áhrifa lyfsins á hegðun, hugsun, og tímaskyn.

Síðara efnið er kókaín, en þar láðist að geta þess, t.d. að:

Það er mikil hætta fólgin í því að nota kókaín, hvort heldur það er tekið gegnum nef, sprautað eða reykt. Stórir skammtar kókaíns geta valdið flogi og dauða vegna öndunartruflana, heilablóðfalli, blæðingum eða hjartabilunum. Ekki er til mótefni sem hægt er að nota ef of stórir skammtar kókaíns eru teknir.

Þetta er, í mínum huga ein leiðin til að fá okkur til að trúa því að vont sé gott. Við eigum á hafa úrval og ákveða sjálf hvernig við högum lífi okkar.
Svona nokkuð gengur í fólk, vegna þess að mörg okkar hugsa, því miður, ekki lengra en nef okkar nær. Ef eitthvað verður okkur að falli, þá er það einmitt þessi eiginleiki okkar.  

Það er sannarlega langt seilst hjá mér að bera saman kröfu um að fá að flytja inn fíkniefni, annars vegar og ófrosið kjöt og grænmeti hinsvegar.  Ég geri það bara samt, þar sem þarna er ýmislegt samanburðarhæft. sem ég er viss um að mörg okkar átta sig á - þangað til hagsmunaaðilar eða útsendarar þeirra snúa okkur aftur.


Mér er fremur óljúft að játa það, en það bærðist í mér framsóknarstrengur eftir daginn í gær. 
Maður á að segja eins og manni finnst.......

------------------------------------

Nú er svo komið að fólk er farið að panta hjá mér umfjöllun, sem sannarlega þarf ekki að koma á óvart, eða þannig. Eftir pistil minn í gær, fékk ég þessi skilaboð:
Bíð eftir skrifum um nýjasta útspil svokallaðs ráðherra landbúnaðarmála.

Kannski ég fari að gerast atvinnupistlahöfundur, bara. 😅

Að heyra blaðið

Þorsteinn Þórarinsson, Guðríður Þórarinsdóttir og Stefán Sigurðsson

Það er sem ég segi, maður verður að hafa hemil á sér, og það ætla ég vissulega að gera, en ekki fyrr en þetta sem hér fylgir er frá.
Mig langaði að vita aðeins meira um þetta fyrirbæri, hann "Baldur", sem ég fjallaði aðeins um í gær.

Glugg mitt leiddi mig að eftirfarandi umfjöllun um "Baldur", sem Þorsteinn (Þórsteinn?) Þórarinsson frá Drumboddsstöðum skráði í "Baldur" 1932, en hann var þarna formaður ungmennafélagsins og sat einnig í ritnefnd "Baldurs"

Afmæli "Baldurs"
Á næsta nýári verður "Baldur" 22 ára gamall. Fyrsta blaðið var skrifað í janúar 1911. Síðan hefir það nokkurnveginn fylgt fundum fjelagsins. Og það hefir frá fyrstu verið svo, að hafi út af því brugðið að nýtt blað komi á hvern fund, þá hefur þótt mikils vant. Svo sterkur þáttur var blaðið í starfsemi fjelagsins, að sumir sögðust verða að fara á fundina, til að heyra blaðið. Það mun líka vera svo, að öllum þeim margháttuðu störfum, sem fjelagið hefir haft með höndum frá fyrstu, þá hefur "Baldur" best fullnægt tilgangi, allar götur fram á þennan dag.
Það hafa margar hendur verið hjer að verki. Eðlilega er það mjög misjafnt að vöxtum, sem fjelagarnir hafa lagt þar fram, en við munum það nokkurn veginn og það rifjast upp við endurlestur á blaðinu, að það er undarlega jafnt að gæðum og gildi, sem það hefur flutt, frá hverjum sem það er. Þetta er því merkilegra, sem margir  eiga þarna fyrstu og síðustu, einu ritgerðina, sem þeir hafa samið á æfinni.Og þó er hver grein meira en læsileg; hver grein hefur eitthvað til ágætis og margar alt. Það er lifandi áhugi, yljaður af samkend og skilningi, sem blasir við á hverri opnu blaðsins og birtist oftar en ekki í búningi góðs máls og meðferðar.

Það þótti eiga við, að gera "Baldur" nú ný skil. Bar tvennt til. Fyrst, að nú er blaðið orðið það mikið umfangs, að erfitt er að finna þar ýmislegt, sem menn þó kynnu að vilja sjá. Hitt er, að óðum líður að 25 ára aldri félagsins. Og þá er það hvorttveggja, skemmtilegt og skylt, að gera þess nokkra grein, hvernig og á hverjar leiðir þetta starf félagsins hefir gengið. Því er þetta yfirlit efnis og höfunda gert, sem fylgir þessu tölublaði "Baldurs".
Um Baldur, hinn norræna, var það mælt, " að frá honum væri gott eitt að segja". Um "Baldur" ungmennafjelagsins held jeg að mætti hafa  sömu orð. Það ætti vissulega að vera efsta og æðsta mark fjelagsmanna allra, að hið sama mætti um hvern þeirra segja.
Skrifari: Þórst. Þórarinsson

Ritnefnd:
Stefán Sigurðsson (1901-2004)
Guðríður Þórarinsdóttir (1888-1971)
Þórst. Þórarinsson (1888-1933)

Svo fór ég að afla mér lítilsháttar upplýsinga um þessa ritnefnd og þá lenti ég á þessari frétt í Degi, frá ágúst 1933:

Fyrir rúmri viku fylgdi Þorsteinn Þórarinsson bóndi á Drumboddsstöðum í Biskupstungum ferðamanni að Efstadal í Laugardal og sneri síðan heim aftur. Hefir hann ekki komið fram síðan og er ætlað að hann hafi farizt í Brúará.

Í Skinfaxa  árið eftir, eða 1934 segir Viktoría Guðmundsdóttir frá systkinunum frá Drumboddsstöðum, þeim Þorfinni, Sigríði,  Þorsteini og Guðríði Þórarinsbörnum. Þar er m.a. þetta um Þorstein, þann sem ritaði þennan þátt um Baldur:

Full 22 ár var hann formaður Ungmennafélags Biskupstungna, og saga félagsins um þau ár er svo nátengd nafni hans, að vart verður um annað skrifað svo að hins sé ekki líka getið. Sú saga verður ekki framar rakin hér. Ungmennafélagið starfar enn i fullu fjöri, og margt í sögu þess heyrir engu síður framtíðinni til en fortíðinni. Síðastliðið vor hélt félagið 25 ára afmæli sitt. Va r þá gleði á ferðum, og hefir Þorsteinn sjálfsagt litið björtum augum á framtið félagsins. En honum auðnaðist ekki að sljórna starfinu lengur en að þessum vegamótum, því að þetta var síðasti fundurjim, sem hann sat i félaginu. Hinn 26. júlí fór hann að fylgja ferðamanni út i Laugardal, en fórst i Brúará á lieimleiðinni. Sjónarvottur var enginn að slysinu, því að hann var einn á ferð, og lauk svo þessi vinsæli maður æfi sinni „einn og óstuddur". Lík hans fannst rúmum 5 vikum síðar og var jarðsett að Bræðratungu 9. september. að viðstöddu miklu fjöhnenni. Þótti sveitungum hans og einkum félögum þar hafa farið hinn göfgasti maður. Um hann er bjart i hugum manna.

Hvort hét Þorsteinn "Þorsteinn" eða "Þórsteinn"?  Ekki fæ ég séð annað en hann hafi skrifað sig Þórstein, ef marka má undirskrift hans í "Baldri":