118 klikkar

Það stóð þannig á í líðandi viku, að ég þurfti að komast milli landshluta og kaus að ferðast með flugi frekar en nýta mér þjóðvegi. Á Sauðárkrók þurfti ég að komast, en þangað flýgur flugfélag sem kallast Ernir. Ekki ætla ég að fjölyrða um kaup á farmiða, þó það sé í sjálfu sér efni í pistil, heldur bara það sem gerðist að morgni þess dags þegar flugið átt sér stað. Brottför var sett á kl. 08:00 að morgni, sem þýddi að ég þurfti að vera talsvert snemma á fótum. Hélt af stað tímanlega, enda annálaður fyrir stundvísi í hvívetna. Þar sem ég ók niður Grímsnesið, fór að allt í einu að hugsa, sem virðist gerast æ sjaldnar, að því er virðist. "at það hugsanlega átt sér stað, að Flugfélagið Ernir fljúgi frá einhverri annarri flugstöð við Reykjavíkurflugvöll, en Flugfélag Íslands? Það var eitthvað sem olli því að ég fór að hugsa eftir þessum brautum. Mér var það jafnframt ljóst, að ekki hefði ég tíma til að fara að leita að mögulega annarri flugstöð í kringum flugvöllinn. 

Við þessar aðstæður greip ég til þess ráðs að hringja í símanúmerið sem á að leysa öll okkar vandamál: 118. Þjónustunni er lýst svo á já.is:

Við veitum þjónustu allan sólahringinn í símanúmerinu 118 / 1818. Þar færð þú upplýsingar um: 

•      • Síma-, farsíma- og faxnúmer
•      • Nöfn og heimilisföng skráðra símnotenda
•      • Netföng og heimasíður
•      • Gulu síðurnar

Að auki veita þjónustufulltrúar okkar í 118 / 1818 ýmsar aðrar upplýsingar sem nýtast í dagsins önn.

"118, góðan dag."

"Já, góðan dag. Gætirðu sagt mér hvor Flugfélagið Ernir flýgur frá sömu flugstöð og Flugfélag Íslands?"

"Augnablik......... Hérna hjá mér kemur bara fram, að það sé á Reykjavíkurflugvelli."

"Þú getur sem sagt, ekki fundið út úr þessu?"

"Neiiii... augnablik........... Erna, veist þú hvort... o.s.frv.?"

"Neeeeiiiii -" heyrðist kvenmannsrödd segja í bakgrunni.

"Nei, því miður þetta get ég ekki sagt þér. Á ég ekki bara að gefa þér samband?"

"Jú, takk."

Hér átti ég nú að vera farinn að hugsa dýpra, en vegna aðstæðna minna, frekar seinn, sem sagt, datt mér ekki hið augljósa í hug: að biðja þessa góðu konu að fara á ja.is og sjá fyrir mig á korti hvar téð flugfélag væri til húsa. En hugsun mín náði ekki svona djúpt við þessar aðstæður. 

Nú, þegar klukkan var korter yfir sjö, og ég uppi á Hellisheiði, hringdi síminn sem já konan ætlaði að gefa mér samband við.

"Þetta er sjálfvirkur símsvari hjá Flugfélagi Íslands. Við getum ekki tekið símann þar sem við erum að afgreiða flugvél. Vinsamlegast hringdu í .....eitthvað annað númer" ..... sem ég síðan hringdi í og þá gerðist þetta:

"Þetta er sjálfvirkur símsvari hjá Flugfélagi Íslands. Skrifstofan er opin frá kl. 9 til 18 virka daga."

Neyðin kenndi mér við þessar aðstæður, að dýpka hugsun mína, og ég fór með þeim hætt yfir stöðu mála. Niðurstaða þeirra pælinga varð sú, að hringja aftur í 118.

"118, góðan dag."

"Gætirðu gefið mér samband við Flugfélagið Erni?"

"Augnablik..... gjörðu svo vel.."

"Flugfélagið Ernir, góðan dag....."

...og málið leystist þar með. Eins gott að ég fór ekki út að flugstöð FÍ.

Nú er spurningin sem ég hef velt fyrir mér: Hvort klikkaði, ég með því að biðja ekki strax um númerið hjá Flugfélaginu Örnum, eða 118 - konan sem gat ekki fundið staðsetninguna eins og um var beðið.

Hlutfallslegt kvart

Það gerðist einu sinni, meðan enn gaus í E-jökli, að aska barst inn yfir Laugarás. FD var þá ekki í rónni fyrr en hún hafði verið hreinsuð af pallinum, svo hægt væri að bera á hann pallaolíu (ég) svona í tilefni vorkomunnar. Það hefur hinsvegar ekki unnist tími til verksins til þessa, vegna anna á öðrum vettvangi.

Eins og hendi væri veifað, löngu eftir meint goslok, skall á með regnblönduðu öskufalli hér í uppsveitum í dag. Það er engu líkara en maður sé að vinna með WORX í þröngu herbergi. Maður finnur fyrir öskunni í augum og munni, á lyklaborði tölvunnar, á gólfinu, á stýrinu - bara hreint allsstaðar hefur hún smeygt sér. 

Ég er búinn að sjá ástandið undir Eyjafjöllum og ætla nú ekki að reyna að líkja þessu ræfilslega öskufalli við það. Hinsvegar leyfi ég mér að lýsa óánægju minni með þessa stöðu mála. Nú þarf aftur að skúra pallinn.

Askmál og annað

Það er allt gott að frétta af asknum "mínum". Út úr brumhnöppum brjótast þessa dagana laufblöðin sem munu prýða hann á þessu sumri, veita honum næringu og kraft til vaxtar.Ekki veit ég hve lengi hefur verið mögulegt að rækta tré af þessu tagi á þessum slóðum, en það er engu líkara en að það sé hér í kjörlendi.

Á þessum degi er margt hugsað, vítt um land. Þjóðin hefur sent skilaboð sín, sem ekki verða túlkuð með öðru móti en sem krafa um eitthhvað nýtt og öðruvísi. Næst 4 ára verða í mörgum tilvikum tilraunaár. Nýtt fólk fær þar tækifæri til að sýna sig og sanna. Það er sannarlega ekki það sama að berjast fyrir breytingum í minnihluta og að sitja uppi með krógann og taka ábyrgð á velferð hans og þroska.

Íbúar Bláskógabyggðar tóku þann pól í hæðina þessu sinni, að fella meirihluta, sem alveg má segja að hafi farið með stjórn sveitarfélagsins í fjölmarga áratugi, fyrst meðan það var Biskupstungnahreppur og síðan Bláskógabyggð. Hér er því um talsverð tímamót að ræða.

Það er auðvitað engum blöðum um það að fletta, að allt það fólk sem býður sig fram til setu í sveitarstjórn, gerir að vegna þess að það vill vel. Listarnir tveir sem við höfum haft úr að velja eru eflaust skipaðir þannig fólki. Ekki held ég nú að í grunnin sé neinn umtalsverður munur á þeim málefnum sem þeir hafa fram að fær, ef til vill áherslumunur og munur á vinnubrögðum. Munurinn liggur væntanlega að stærstum hluta í fólkinu sem skipar listana, ekki flokkspólitískum skoðunum þess, heldur framgöngu þess í störfum sínum, ættartenglsum og sögu.

Á þessum vettvangi tjái ég mig ekki um hvernig ég notaði atkvæði mitt í þessum kosningum. Ég vil hinsvegar óska nýjum meirihluta velfarnaðar í vandasömu, oft vanþakklátu, en einnig oft gefandi starfi.

Enn er sungið þó enginn sé kórinn

Á þessum bæ eru menn búnir að vera í ótímabundnu leyfi frá reglulegum kórsöng um allnokkra hríð. Ástæðum þess hafa verið gerð nokkur skil á þessum síðum og ekki verður fjölyrt um þær - breytir líklega litlu.

Það hefur hinsvegar æxlast svo, að af og til hafa gefist tilefni hjá fyrrverandi kórfélögum að koma saman í eitt og eitt "gigg", sér til upplyftingar og viðhalds.

Þannig var það í gærkvöld, þegar kórstjórinn okkar, fyrrverandi fagnaði fimmtugsafmæli sínu ásamt samstarfsfólki í gegnum árin, með tveggja tíma tónleikum í Kristskirkju í Landakoti. 

Þarna komu fram, auk kóranna sem afmælismaðurinn stjórnar og hefur stjórnað, fjöldi af úrvals tónlistarfólki.

Á eftir var síðan skellt á veisluborð í biskupshúsinu.

Ansans ári skemmtileg stund bara.

Enn er sungið þó enginn sé kórinn
því alltaf er tilefni.
(hirðkveðill botnar) :)

Heimildir:
Staðreyndir daglegs lífs og hugarfylgsni höfundar.

Vorverkin hefjast með mögulegu drápi.

Til að stækka letrið er gott ráð að halda Ctrl takkanum niðri, meðan skruntakkinn á músinni er notaður við að stækka og minnka letrið.(heimild: EÁP)




GULLREGNIÐ
"Ég VISSI að ég hefði ekki átt að hleypa þér nálægt því með þetta!"
Undanfari þessarar yfirlýsingar fD var sá, að ég tók mig til, tók fram rafmagnsorfið, og hóf að slá þar sem helst er orðið grænt gras í mosaþembunni fyrir ofan hús. Á blettinum sem sleginn var, hafði á síðasta sumri verið plantað gullregni, sem gerði lítið allt sumarið en að veslast upp. Ég hafði ekkert skoðað það nú í vor til að kanna hvort í því leyndist líf, og sló því ekkert sérlega varlega í kringum það, með þeim afleiðingum, að við smá hnykk, lenti orfið utan í hinu, að því er ég taldi, steindauða gullregni. Við það kom í ljós að hér var hreint ekki um steindautt gullregn að ræða, heldur bara þó nokkur lifandi gullregn. Þegar nánar var að gáð, kom í ljós að það var vel ríflega farið að bruma.
Það næsta sem gerðist var, að fD tók sér stunguskóflu í hönd, fór upp í brekku og tók þar holu, kom síðan niður, gróf upp gullregnið og kom því fyrir á nýja staðnum, fjarri öllum óvitum, sem ekki þekkja eðli gullregns.




























ASKURINN

"Þessi Askur þinn er steindauður!" var það næsta sem nefnt var. Askurinn var keyptur á sama tíma og gullregnið - s.l. vor.
"Nú? Ertu nú alveg viss um það?"

Þetta var orðið svona dæmi þar sem gullregnið var hennar, en askurinn minn.
Ég tók mig nú til á endanum og fór að athuga hvernig komið væri með askinn. Auðvitað var hann sprellifandi eins og sjá má á þessum myndum.

Heimildir:
Hugarfylgsni höfundar.

Frumsýning - toj, toj

Á þessum degi er hugur okkar Kvisthyltinga hjá tenórnum okkar í Görlitz, austast í Þýskalandi. Þar er hann að frumsýna Der Besuch der alten Dame, ásamt félögum sínum. 

Ekki drögum við í efa, að piltur stendur sig með afbrigðum vel.

Fjörutíu árum seinna

Þessari helgi verður að mestu eytt í að rifja upp lif eða líferni sem átti sér stað fyrir 10 árum minna en hálfri öld. Eftir veturlangan undirbúning skólafélaga í Héraðsskólanum á Laugarvatni, veturinn 1969-70, mun á fjórða tug fyrrverandi unglinga koma saman á Laugarvatni til að rifja upp liðnar mótunarstundir.
Hlutverk mitt í þessum undirbúningi hefur verið tvennskonar:
A. -  að sjá til þess að hópurinn fái tækifæri til að skoða sig um innandyra í Héraðsskólahúsinu og
B. - að tryggja að "pöbbarölt" geti átt sér stað.
Þessum ábyrgðarmiklu hælutverkum hef ég að sjálfsögðu reynt að sinna af kostgæfni, en það verður síðan að koma í ljós hve vel hálfsextugur hópur fyrrverandi skólafélaga lætur að stjórn.

Í hópnum afar minnisgott fólk, og það er ekki laust við að nokkurrar tilhlökkunar gæti, þegar það hefur upp raust sína: "Já, í þá daga gerðist nú margt eftirminnilegt, og það held ég nú. O, jamm og já."

- myndina á, og tók Karl Skírnisson - 

Skólanum stýrði á þessum tíma hinn litríki Benedikt Sigvaldson, ásamt konu sinni (geri ég ráð fyrir) Öddu Geirsdóttur.

------------------------------------------

Leturstærð á bloggskrifum mínum hef ég valið m.t.t. .þess, að lesendahópurinn er að líkindum kominn af léttasta skeiði í sjónarlegu tilliti. Þetta met ég ekki síst þar sem ég sjálfur þarf í sífellu að stækka letrið sem lesa þarf, eins og t.d. hér.
_______________________________