Kannski fá mér bara tómata (innflutta).
Hér er um að ræða dálítið merkilega togstreitu, væntanlega til komna vegna aldurs og þroska. Ég ákveð í það minnsta að svo sé.
Fregnir berast af því að fólk sé farið að kasta eggjum og tómötum í Alþingishúsið og það liggur við að mig langi að slást í hópinn.
Væri ég ca 35 árum yngri núna, myndi ég ekki hika við að tjá hug minn til allrar vitleysunnar, með því að skjótast í höfuðborgina að tjá þar skoðanir mínar.
Ég á mér reyndar nokkra fortíð sem mótmælandi misréttis og hernaðarbrölts, þó svo ég reikni ekki með að þeir sem þekkja mig nú, eigi auðvelt með að ímynda sér að slíkur rólyndismaður sem ég er, hafi nokkurntíma látið það hvarfla að sér að henda eggjum eða þramma um með mótmælaskilti. Það er nú samt raunin.
Ætli það sé ekki fyrst og fremst hlutskipti þeirra sem yngri eru að mótmæla á torgum. Við hin eigum þá væntanlega að skrifa greinar og tala á fundum. Kannski eigum við bara ekkert að vera að mótmæla neitt, þar sem staða mála er okkur að kenna. Við erum búin að vera að kjósa aftur og aftur yfir okkur landsstjórn sem hefur tekist að leiða okkur þessa ólukku leið.
Við völdum okkur fulltrúa - þess vegna getum við engum kennt um nema okkur sjálfum.
Ekkert á ég eggið
engu breyta kann.