Skyldu þeir skjótann?

...Það er ekki gott að segja. Í rauninni yrði ég ekki undrandi. 

Þegar fólk er opinskátt farið að bera hann saman við merkustu foystumenn í lífi þessarar, að eigin mati, guðsblessuðu og veraldarinnar stærstu og mestu, þjóðar, þá bendir allt til að það komi upp spurningin um hve margir lífdagar bíða hans. 

Ég velti því fyrir mér, árangurslaust, hvernig á því getur staðið, að í flestum löndum heims myndi hann rúlla upp þessum kosningum sem framundan eru. En ekki meðal sinnar eigin. Hvað er það í karakter þessa bræðslupotts ólíkra þjóðabrota sem veldur því að þar er allt annað uppi á teningnum. 

Er þessi þjóð úr einhverjum tengslum við þann raunveruleika sem aðrar þjóðir á jarðarkringlunni upplifa? 

Ef svo er, hversvegna skyldi það vera að mín þjóð sækir svo margt þarna vestur eftir? 

Er mögulegt að minnimáttarkennd okkar sé slík, að við getum ekki leitað annað að fyrirmyndum? 

Er afleiðingin af þessu sú raunveruleikafirring, sem við höfum verið að gera okkur sek um undanfarin ár, með alþekktum afleiðingum?

Allt eins líklegt.

Þjóðar vorrar þotuliðið góða

þykir ekki eftirbreytnivert.

Ísafold er ekki, meðal þjóða.

æðislega frábær eða sperrt.