Þá er vefmyndavélin að verða klár

Ég held að í mér leynist tækjaóður einstaklingur. Heima í Kvistholti er þessi fína vefmyndavél, ónotuð, sem keypt var fyrir þó nokkrum árum og ég man ekki í hvaða tilgangi það var gert; sennilega langaði mig í vefmyndavél, svona eins og gengur.

Nú, þegar helmingur barnanna er fluttur til útlanda, fannst mér skyndilega nauðsynlegt að eignast vefmyndavél.... aftur.

Þegar svona tilfinning hvolfist yfir mig þá bíð ég ekki þangað til ég kemst í kaupstað næst, heldur fer ég auðvitað á Ebay og leita þar að þeirri græju sem mig langar í. Þarf yfirleitt að leita nokkuð lengi því ég er töluvert kræsinn á svona lagað.

Vefmyndavélarnar sem í boði eru skipta auðvitað þúsundum, en ég komst að niðurstöðu og hér er hún:

PS-P640 heitir þessi elska. Vissulega ekki Logitech eða Thunderstrike eða Ultimate Force, en glæsilegt kínverskt undratæki engu að síður.

Þessi kaup áttu sér stað í síðari hluta janúar og þar var síðan í gær, sem tilkynning barst um að hennar gæti ég vitjað hjá póstþjónustu Samkaups Strax, strax, sem ég auðvitað gerði og greiddi möglunarlaust vefmyndavélarverð í aðflutningsgjöld. Pakkinn, sem ég hafði séð fyrir mér sem veglegan kassa, reyndist vera umslag með sprengikúlum. Svo létt var þetta umslag að mér fannst líklegast að það hefði gleymst að setja undratækið í. Þegar ég hafði lokið þessu erindi í Samkaup Strax, hvarf ég strax heim í Hvarf með umslagið. Þar var það opnað í viðurvist frú Drafnar, sem mér til nokkurrar gremju, lét sér fátt um finnast og hélt áfram að leggja kapalinn sinn (ég held að kapallagning sé ættgeng í kvenlegg).

Já umslagið opnaði ég fullur af eftirvæntingu. Lengi vel fann ég ekkert nema kúluplast, en eftir því sem haugurinn af því stækkaði á borðinu, foru að birtast fleiri örsmáir hlutar þess sem síðar skyldi gera mér kleift að varpa hreyfimyndum af sjálfum mér, og frú Dröfn, hringinn í kringum veröldina og allt þar á milli. (þetta er sérlega mikilvægt í ljósi þess hver mataræðis er gætt vel þessa dagana og þess að þrisvar í viku er hamast í tækjasalnum).
Loks var eftir einn poki, sem var reyndar stærstur, og upp úr honum kom vefmyndavélin sjálf. Mér datt helst í hug leikfangamyndavél sem búast mætti við sem hluta af fylgihlutum í dúkkuhúsi. Vefmyndavélin er cs 3x3 cm og linsan svona um 5 mm. Klemman er stærsti hluti tækisins. Framan á vefmyndavélinni eru 6 útstæðir punktar sem mér skilst að séu ljós sem lýsa sjálfkrafa við léleg birtuskilyrði. á þetta hefur ekki reynt enn.
Jæja, nú var ekkert annað að gera en setja vefmyndavélina í stand. Í einum kúluplastpokanum reyndist vera örsmár geisladiskur sem bar titilinn DRIVER (veglegt nafn). Hann setti ég auðvitað umsviflaust í geisladrifið og taldi að nú væri allt að smella. Þegar hér var komið var frú Dröfn farin fram í eldhús eitthvað að fást við mat (áhugi og spenna þar á ferðinni).
Það var varla að geisladiskurinn sæist í fullvöxnu geisladrifinu, en ég taldi að það ætti ekki að skipta máli. Það var ekki annað að sjá diskurinn hefði verið of smár eftir allt saman, því þrátt fyrir ítrekaðar endurteknar tilraunir til að keyra inn DRIVERinn með þessum hætti, neitaði tölvan að sætta sig við hann og þar við sat. Þarna var mér farið að renna nokkuð í skap, en ilmurinn af hvítlaukskjúklingi seiddi og ég sá ekki annað í stöðunni en gera honum skil, meðan ég velti fyrir mér hvað til bragðs skyldi taka. Það hlaut að vera einhver framleiðandi að þessari blessuðu vefmyndavél. Það var þessvegna að loknu borðhaldi (og frágangi) að ég leitaði á náðir GOOGLE með málið; sló inn PS-P640 og beið orkotsstund. GOOGLE birti niðurstöðurnar - fjölmargar að vanda. Flestar vísuðu þær á eina síðu sem mér þótti fremur lítið traustvekjandi: http://www.alibaba.com/ Já þetta er ekki mislestur! Þegar hér var komið þótti mér sýnt að einhver skúrkurinn hefði nú platað inn á mig einhverju sem leit út eins og vefmyndavél geimaldar, en var það ekki í raun. Síðan alibaba.com reyndist vera heimasíða kínversks heildsala sem sérhæfir sig í tækjasölu. Í sem skemmstu máli komst ég ekkert áfram þarna - enginn DRIVER...#%&#"!

En...bíðum við. Hafði einhver ekki selt mér þessa vefmyndavél dýrum dómum? Hvernig væri að láta hann svara til saka? Nákvæmlega það sem ég gerði næst.
Fann kauða á Ebay og sendi honum svohljóðandi skilaboð:

Hi I just received item. The enclosed CD seems to be unreadable. How can I download a driver?

Svo beið ég.... framhald

Það komst upp um mig !

Laumubloggarinn sem þetta skrifar varð að sætta sig við það að upp um hann kæmist. Hvernig það gerðist er allsendis óljóst, en Ástralinn hann Þorvaldur virðist með einhverju móti að fundið þessa gagnmerku síðu. Hann hefur væntalega lítið annað að gera þarna niðurfrá og hinumegin en að leita að bloggsíðum fólks.

Nú er komið að lokum þessa vinnudags - það má segja að þema hans hafi verið útrás mín á blessuðum sakleysingjunum sem ekki virðast átta sig á því að til þess að verða eitthvað í þessu lífi þarf að gera eitthvað. Þjálfun heilafrumna er forsenda þess að skapa fullþroska einstakling.

PER ASPERA AD ASTRA

Skóli í öðru sæti...eða því þriðja?

Það er rík tilhneiging hjá tilteknum hópi nemenda og foreldra þeirra að líta svo á að það að sækja skóla sem fyrsta kost, sé hreint ekki sjálfsagður hlutur. Ég er ekki frá því að skólar landsins séu farnir að dansa með og láti þetta þar með yfir sig ganga. Mér finnst það alvarlegt ef svo er. Og mér finnst það alvarlegt ef kennarar eru farnir að líta starf sitt með þeim hætti að láta það ganga yfir sig að nemendur sé burtu frá skóla ítrekað.

Væntanlega er þetta hluti af því agaleysi sem ríkir meðal þessarar ágætu þjóðar. Þetta agaleysi hefst hjá okkur foreldrunum því það er frá okkur sem börnin fá þau skilaboð að skólinn megi víkja fyrir utanlandsferð fjölskyldunnar, eða vinnu, eða tannlæknaferð, eða klippingu, eða nánast hverju sem er.

Síðan dansar skólinn með, með því að gefa eftir og sætta sig við stöðu mála. Þessu þarf að breyta, og hana nú!

Þetta er svona dagur - þegar maður losar frústrasjónirnar á einhverja bloggsíðu sem maður treystir að enginn finni, og lesi. :)

Morgunverkin

Fyrir áratugum síðan kom ég lítillega að byggingu hitaveituhúss í Laugarási. Áður ern húsið var steypt upp skellti ég upp smá listaverki á framhlið hússins (innan í mótin). Það er punktarnir 5 sem sjá má hér fyrir ofan og skástrikin 2. Þetta eru augljóslega táknmyndir, annarsvegar fyrir gufuna sem kemur úr iðrum jarðar, og hinsvegar fyrir hitaveitulagnir, sem bera ylinn í gróðurhús og á heimili í Laugarási.

Jæja, svo gerðist það í morgun, að ég fékk tölvupóst frá framkvæmdastjóra Bláskógaveitu (Benedikt sjálfum) þar sem hann fór þess á leit að ég athugaði hvort ég gæti gert tillögu á lógói fyrir veituna. Þessi fyrri tillaga byggir alfarið á merkinu á hitaveituhúsinu.

Seinni tillagan á augljóslega að hafa sömu tilvísanir: gufan og lagnirnar, en nú þannig, að upphafsstafirnir eru búnir til úr formunum.

Þetta var nú skemmtilegt.

Að áliðnum þorra

Þrátt fyrir góð fyrirheit um að halda því ekkert sértaklega til streitu að ská eitthvað á þess fínu, grænu síðu, þá eru þau nú látin víkja enn um sinn.

Laugdælir blésu til mikils þorrablóts í gærkvöldi og mættu Kvistholtshjónin á svæðið, enda hálfgerðir Laugvetningar orðin. Þetta reyndist verða hin ágætasta skemmtun.
Fjöldi gamalla starfsmanna og gamalla nemenda skólans tók þátt í gleðinni. Þetta fólk er flest þeirrar gerðar að það þarf á þeirri andlegu upplyftingu að halda, sem felst í því að kíkja á Laugarvatn með reglulegu millibili.

Það hefur ekki heyrst mikið frá nýbúunum í Perth og Berlín þessa helgina, sem er nokkuð skýrt merki um að þar er allt í eðlilegum farvegi.

Upphafið - endirinn?

Það sem hér er skráð er fyrst og fremst athugun á því hvernig þessi undarlegi heimur bloggsins virkar - hvort framhald verður nokkurntíma á skrifum af þessu tagi af minni hendi, verður að ráðast af því hvort ég tel þennan tjáningarmáta henta mér. Eins og staðan er nú tel ég svo ekki endilega vera.