Að opna með tánum

Það er ég viss um að allir átta sig á því að þegar eitthvað er gert, þá kallar það á eitthvað meira. Það er þannig í Kvistholti.

Mikil aðgerð átti sér hér stað þegar borðplötur í eldhúsi voru slípaðar og olíubornar. Því ferli hefur öllu verið lýst hér.

Það var svo einn daginn fyrir einhverjum vikum, þegar jafnvel stóð til að halda í bæjarferð, að ég kom heim og sá þá að allar höldur á skápum og skúffur í eldhúsinu voru horfnar; höfðu að sögn fD gegnt hlutverki sínu og meira til. Þetta taldi hún vera líklegustu leiðina til að tryggja að nýjar höldur yrðu keyptar í fyrrgreindri bæjarferð. Til þess að tvítryggja kaup á nýjum höldum hafði hún komið þeim gömlu tryggilega fyrir í ruslagámi sem var síðan tæmdur samdægurs.

Það varð hinsvegar ekkert af bæjarferðinni eins og til stóð.

Af þessum sökum hefur staðan verið sú, vikum saman, að til þess að komast í skúffu eða skáp í eldhúsinu hefur reynst nauðsynlegt að reka tær hægri fótar undir skáphurðar, opna þannig skápinn til að geta náð undir skúffuna fyrir ofan og þannig opnað hana. Það er síðan þannig með einn skápinn, að hjólagrindur eru tengdar við hana að innanverðu og þarf því að draga út heilmikið hlass til að opna skápinn. Það sem meira er þá er í skúffunni fyrir ofan margt það sem þarf að nota nokkrum sinnum á dag. Það var fyrst í gærmorgun sem ég fann að tærnar voru að öðlast nægilegt afl til að draga út þessa hurð, en þá skall bæjarferð á og keyptur var haugur af höldum sem síðan voru umsvifalaust settar á.

Nýþjálfaðir távöðvar stefna nú í þjálfunarleysi þar til eitthvað svipað gerist aftur.

Traustir eru távöðvar,
trauðla finnast aðrir eins.

Undan dúnsænginni stutta stund

Ég minnist þess, að fyrir ævalöngu var hænsnakofi bak við gamla bæinn í Hveratúni. Ég ímynda mér að þarna hafi verið um 20 hænur að jafnaði, sem sáu heimilinu fyrir eggjum. Þessar hænur lifðu í vellystingum praktuglega, enda tel ég mig hafa fengið það hlutverk að vera helsti hænsnahirðirinn. Á borðum fiðurfénaðarins voru matarleifar auk hefðbundins hænsnafóðurs í þá daga og þær fengu að spígspora allt um kring, oftar en ekki inni í gróðurhúsum. Auðvitað kom að því í lífi hænsnanna að þær urðu að yfirgefa þetta líf, langoftast vegna elli, löngu hættar að verpa. Hamingjusamar hænur, sem sagt. Þegar hæna dó (ég segi dó, en ekki drapst, þar sem þessar hænur voru nánast einstaklingar í huga hirðisins) þá var fengin ný í staðinn og hennar beið mikil þolraun þegar hún birtist í þessu samfélagi fiðurfénaðarins. Það var mér ljóst frá unga aldri að til er fyrirbærið 'goggunarröð'. Ég er nánast viss um að einhverjar nýhænurnar voru drepnar í valdabröltinu sem átti sér stað í hænsnakofanum.

Nú kann einhver að velta fyrir sér hvaða hænsnatal þetta er. Það verður nú upplýst.

Ég starfa einnig nú sem n.k. hirðir, þessu sinni við virðulega menntastofnun og þangað streymir ungt fólk á hverju hausti, bæði ungt fólk sem á sér sögu innan stofnunarinnar og telur hana vera sitt svæði og einnig annað ungt fólk sem kemur nýtt inn og sem á sér enga sögu sem þátttakandi í hinu mótandi lífi sem skapast við þær aðstæður sem þarna eru. Síðarnefnda unga fólkið er nokkurskonar nýhænur fyrstu dagana og kallast þá busar. Busar teljast ekki merkilegir pappírar, en þegar þeir hafa gengið í gegnum ýmsar þolraunir eru þeir skírðir í Laugarvatni, með latneskum yfirlestri. Eftir þann atburð teljast þeir nýnemar og er fagnað sem slíkum með rós úr hendi stallara nemendafélagsins (yfirhænunnar).

Þessi atburður átti sér stað í dag og var ég þar viðstaddur með minn EOS400D (en ekki Egils 450D).

Nokkrar myndir frá atinu er að finna hér, eða allar hinar má sjá á vefsíðu ML eftir helgina, svona fyrir þá fyrrverandi nostalgíska ML-inga sem lesa þessa síðu.

Hér gefur að líta Brynjar Stein Pálsson, sem nú birtist væntanlega síðasta sinni í hlutverki ógnvalds.

Hér eru þær stöllur, Herdís Anna Magnúsdóttir frá Hveratúni og Guðrún Linda Sveinsdóttir, systurdóttir frú Kristínar í Kirkjuholti. Þær hafa, í annan tíma, verið snyrtilegri.

Undir dúnsæng umboðsmaður skríður
sendir bréf og svo hann bíður
þess er verða vill.

(mjög kryptískt þessu sinni)

Mest Bolvíkingar, eða þannig

Nú er það afstaðið og jafnvægi að nást. Færri lýsingarorð núna en síðast, enda ekkert sjálfgefið að þau sé það sem allt stendur og fellur með.

Bolvíkingarnir Gulla og Sigurður voru í heimsókn hjá gamla unglingnum nú um helgina og vildu þau kalla þetta 'snemmbúna afmælisheimsókn', en unglingurinn verður níræður þann 29. september, n.k.

Við Kvisthyltingar komum nokkuð að málinu, ekki síst fD, en kynni okkar við Gullu ná aftur til ársins 1974 þegar við unnum saman í Lýðháskólanum í Skálholti.

Lokið er lýðháskóladraumi
og langt er síðan þá.

Af lýsingarorðum

Ég lét það eftir mér að horfa á undanúrslitaleik í handknattleik á ólympíuleikunum í Beijing sem fram fór um miðjan dag í gær. Þar áttust við Spánverjar og Íslendingar. Leikur þessi reyndist vera hin ágætasta skemmtun og nú stefnir í framhald í fyrramálið, þegar Frakkar og Íslendingar leika um gullverðlaun á leikunum.

Ég heyrði mig, í gær, gagnstætt því sem ég á að venjast af minni hendi, hrópa og nánast öskra á meðan á umræddum leik stóð.

Umfjöllunarefnið þessu sinni snýr að því hver fátækleg lýsingarorðanotkun okkar virðist vera þegar við stöndum frammi fyrir atburðum af þessu tagi. Ég hef hugsað mér að benda á nokkur ný sem gætu sómt sér.

Algengustu lýsingarorðin sem ég hef heyrt og séð í framhaldi ofannefnds leiks eru af þrennum toga:

I. GÓÐ OG GILD ÍSLENSK

þetta var frábært/þetta var frábær leikur/hann er frábær.

Lýsingarorðið frábær er gott og gilt íslenskt orð og notað um eitthvað það sem ber af. Vandinn er hinsvegar sá, að ef þetta ágæta orð er notað 1000 sinnum á einum klukkutíma þá tapar það merkingu og lýsir þar af leiðandi ekki lengur einhverju sem ber af, heldur verður bara eins og hver annar ropi. Hér ætla ég því að tiltaka nokkra aðra möguleika sem vel er vert að skoða, þó ekki væri nema til þess að auka fjölbreytni í málnotkun:

þetta var hreint ágætt/þetta var hreint ágætur leikur/hann er hreint ágætur þetta var harla gott/þetta var harla góður leikur/hann er harla góður

þetta var sérlega gott/þetta var sérlega góður leikur/hann er sérlega góður

þetta var yfirmáta gott /þetta var yfirmáta góður leikur/hann er yfirmáta góður

II. BLÓTSYRÐI EÐA ÓVIÐURKVÆMILEG(ÍSLENSK OG ERLEND)

Það hefur nú ekki verið talið mönnum til lasta, að taka sterkt til orða og af þeim sökum hafa blótsyrði unnið sér sess sem jákvæð lýsingarorð. Hér koma tvö dæmi, annað íslenskt, en hitt ættað frá bestu vinum okkara fyrir vestan haf.

þetta var helvíti gott/þetta var helvíti góður leikur/hann er helvíti góður

þetta var fokking flott/þetta var fokking flottur leikur/hann er fokking flottur

Hér mætti hugsa sér aðra möguleika af sama toga:

þetta var djöfuls ári gott/þetta var djöfuls ári góður leikur/hann er djöfuls ári góður
þetta var samlífs gott/þetta var samlífs góður leikur/hann er samlífs góður
þetta var andskotanum betra /þetta var andskotanum betri leikur/hann er andskotanum betri

III. SJÚKDÓMA- EÐA LÍKAMSTENGD

Hér hefur eitt orð umfram önnur náð að festa sig í sessi

þetta var geðveikt gott/þetta var geðveikt góður leikur/hann er geðveikt góður

Í staðinn mætti velja úr mikilli flóru sjúkdóma sem hrjá mannkynið, eða þá einhverja ágalla sem valda því að fólk víkur með einhverjum hætti frá því sem venjulegast er. Hér eru örfá dæmi:

þetta var manískt gott/þetta var manískt góður leikur/hann er manískt góður

þetta var oflætis gott/þetta var oflætis góður leikur/hann er oflætis góður

þetta var búlimískt gott/þetta var búlimískt góður leikur/hann er búlimískt góður

þetta var blint gott/þetta var blint góður leikur/hann er blint góður

þetta var MS gott/þetta var MS góður leikur/hann er MS góður

þetta var krabba gott/þetta var krabba góður leikur/hann er krabba góður

...svona væri hægt að halda lengi áfram, en ég tel rétt að gefa lesendum færi á að reyna sig sjálfir á tilbreytingu af þessu tagi í lýsingaraorðavali.

Það verður kannski svo að hin fleyga setning forsetafrúarinnar verði til þess að vekja upp nýja tegund lýsingarorða sem fælist þá í að breyta óreglulegri stigbreytingu.

Ísland er stórasta land í heimi

Ísland er góðasta land í heimi

Þetta var langasta skot sem ég hef séð.

Þarna sá ég lítilasta handboltamanninn

o.s.frv.

ÁFRAM ÍSLAND!

Sá góðasti er gjarnan sá stórasti.

Bloggskapur í bundnu máli

Ekki ætla ég mér að reyna að freista þess að þykjast hafa sett saman það sem hér fer á eftir. Það er frú Helga Ágústsdóttir sem ber ábyrgð á því. Eins og þeir sem eitthvað hafa lesið þennan kima veraldarvefsins hafa sjálfsagt tekið eftir, þá heiðrar fH hann með sérstökum bloggskap sínum í bundnu máli í hvert eitt sinn. Það sem hér birtist er bloggskapur hennar í tilefni síðustu færslu minnar. Þó svo með góðum vilja megi halda því fram að það sem hún tínir til gæti hugsanlega verið það sem tínt var saman og sett í kassa, þá var svo auðvitað ekki, því ekki veit hún annað um þann verknað en það sem hér hefur birst. Engu að síður tel ég kveðskapinn þess eðlis að það geti verið gaman fyrir aðra að lesa.

Komdu og skoðað’ í kisturnar þeirra
af kössum og dýnum er aldeilis nóg
einnig við fundum svo ótal margt fleira
afgamlan smekk, já og koppinn og skó
hringlun’ hans Egils og hrosshaus úr vír
og hrylling úr plasti ( sem var eitt sinn kýr )
og íþróttabuxur með blettóttum röndum
og bláleitan kjól, sem var fallegur nýr.

Svo voru myndir og sægur af plötum
og svolítill bolti sem Þorvaldur á
og klútar með snýtum úr krakkanna nösum
og karfa með sokkum og pumpa ein (grá)
regnhlíf og bakpoki rifin og tætt
og rústir af Legó og bangsarúm – (sætt)
frímerk’ og pennar og prjónar með garni
poppkorn sem líklegast varla er ætt.


Margs konar firning’ í flöskum og glösum
fjarstýring (horfin) og sólglerin blá
ágætar myndir og úlpu með vösum
allsendis heilleg’ –en en púkó að sjá
glósur frá Brynjari og Guðnýj’ í hrauk
gamaldags lukt , já og peningabauk
nótur og ilmvatn og nærföt .. af hverri?
Nærbuxur síðar - og hálfétinn lauk.

Bloggskapur samkenndarinnar

Bloggskapinn í bundnu máli
berja máttu augum hér.

Að pakka niður og byggja upp

Ágætt að vera búinn að afgreiða umfjöllunarefni það sem síðast birtist á þessum slóðum. Niðurstaðan af þeirri umræðu er líklega sú, að sá ismi sem hentar okkur mannfólkinu, svo ófullkomin sem við erum, hefur ekki litið dagsins ljós. Það er hægt að ímynda sér að það sé líklegast einhver blanda ismanna tveggja, en þá er hætt við að fljótt verði framsóknarmennskan nefnd til sögunnar, en hún hugnast mér ekki sérlega vel. :)

Hvað um það.

Við Kvistholtshjón erum búin að vera að ganga í gegnum það undanfarin allmörg ár, að eitt af öðru eru börnin að fljúga úr hreiðrinu. Það er svo sem ekkert um það að segja, annað en að það sé eins og það á að vera. Nú er svo komið, að yngsti unginn er ekki nema hálfur heima og stefnir væntanlega í að hafa ekki aðsetur hér lengur en fram á næsta vor, en hver veit.

Það er auðvitað hægt að velta sér upp úr þessari brottferð barnanna á bænum fram og til baka, en niðurstaðan getur aldrei orðið önnur en sú sem orðin er.

Nú er kannski hægt að fara að ljúka húsbyggingunni sem hófst fyrir um 25 árum. Það er nefnilega þannig, að eitt herbergi hússins hefur aldrei komist í gagnið, svo undarlegt sem það kann nú að hljóma. Ég veit að engum dettur til hugar að líta svo á að sú hafi orðið raunin vegna skorts á framkvæmdagleði minni. Það er auðvitað fjarri því að svo sé.

Nú er von til að úr fari að rætast. Hvenær nákvæmlega - hvur veit?

Ungarnir flugu kannski úr hreiðrinu, en ýmislegt það sem varð til vegna tilveru þeirra, er enn að finna í Kvistholti. Nóg er plássið og ekkert yfir því að kvarta, en hitt er annað mál að með breyttum lífsstíl og áhugamálum foreldranna hafa þeir hafið, í vaxandi mæli, innrás í þær vistarverur sem áður hýstu afkvæmin. Um þessar mundir stendur yfir niðurpökkun á ýmsu því sem telja verður eign afkvæmanna þar til þau ákveða annað.

Nú hefur eitt herbergjanna hlotið þann heiður að breytast í vinnustofu fD. Þar verða væntalega göldruð fram hin merkustu verk. Ýmislegt af því sem þar var fyrir, aðallega eigu þess sem nú gistir ástralska stórborg, er komið ofan í kassa til frekari flokkunar síðar.

Áfram heldur lífið, það breytist smám saman, en verður aldrei leiðinlegt.

Ekki verður á það logið
okkar ljúfa líf.

Sjálfhverft fólk

Það er óvenju langt síðan ég heiðraði síðast þessa síðu með andríkum pælingum mínum og því er það, að ég hyggst hér stuttlega takast á við eitt mesta mein nútímans og afsprengi hins kapítalíska hugsunarháttar sem einkennir bæði umræðu í samfélaginu, stjórnmál, viðskiptalíf, menntakerfið og að öðru leyti daglegt líf þess fólks sem landið byggir. Þennan hugsunarhátt er hægt að draga saman í einn frasa: 'Skítt með hina'.

Ismarnir tveir
Hin kapítalíska hugsun byggir á því að einstaklingurinn eigi að fá að njóta sín til orða og athafna. Frelsi hans á að vera óskorað til að skapa sér það umhverfi sem honum hugnast best. Þessi hugsun gerir síður ráð fyrir að það þurfi að taka tillit til samferðamanna, sérstaklega ef það hefur í för með sér skerðingu á persónulegu frelsi eða markmiðum manns sjálfs.

Það var sagt um kommúnismann, að hann hafi ekki gengið upp vegna ófullkomleika mannsins, sem er auðvitað hárrétt. Hugsjón kommúnismans er/var hinsvegar harla ágæt fræðilega. Ef maður skoðar bara orðið sjálft: 'kommúnismi', þá er það t.d. augljóslega skylt ensku orðunum 'community' (samfélag), 'communion' (altarisganga). Kommúnismi er, í samræmi við þetta: 'samfélagshyggja' . Merkingin felur alltaf í sér, að um er að ræða eitthvað sem fólk gerir saman. Vandi mannskepnunnar er hinsvegar að hún býr ekki yfir nægilegum þroska til að tileinka sér þau grundvallarmarkmið sem hugsjónin um kommúnismann byggðist á. Í stað þess að jafningjar ynnu saman að einhverjum markmiðum þróaðist kommúnískt samfélag út í valdasöfnum ákveðinna einstaklinga, með þeim afleiðingum að sumir urðu jafnari en aðrir.

Þegar kommúnisminn beið svo skipbrot í framhaldi af þessari þróun, breyttist hugtakið í skammaryrði. Við tóku öfgarnar í hina áttina; kapítalisminn varð allsráðandi og er nú á góðri leið með að stefna vestrænum samfélögum í þrot. Kapítalisminn er nefnilega fjarri því að vera fullkomið fyrirbæri heldur. Orðið 'kapital' þýðir fjármagn og 'kapitalismi' er því 'fjármagnshyggja'. Fjármagnið á að ráða og þar af leiðandi hljóta það að vera þeir sem eiga fjármagnið, sem fara með völdin. Áherslan færist af hugsuninni um samfélagslega hugsun og ábyrgð, yfir í það að hver skuli vera sjálfum sér næstur. Nokkurskonar frumskógalögmál ríkir. Kapítalismi og lýðræði fara ákaflega illa saman.

Hér fyrir ofan reyndi ég að búa til ramma utan um það sem fylgir. Kannski dálítið töff lesning.

Birtingarmyndir kapítalisma
Afleiðingar kapítalismans blasa við í þjóðfélaginu hvert sem litið er og mér finnst svo komið að ekki verði hjá því komist að staldra við og velta fyrir sér hvort þetta fyrirbæri sé okkur til góðs.

Ég lít svo á, að kapítalisminn sé á góðri leið með að leysa upp vestræn samfélög. Ég vil tína til nokkur dæmi um þetta:

1. Það vilja allir verða ríkir af efnislegum gæðum. Í krafti þess að fólk horfir upp á einstaklinga fljúga upp á stjörnuhimininn í krafti fjármagnsins og einstaklingsfrelsisnins, langar það þangað auðvitað líka. Það þráir hið ljúfa líf ríkidæmisins og freistast til að grípa til örþrifaráða til að ná þangað. 'Mig langar í skútu eins og Jón Ásgeir og þotu eins og Björgólfur Thor'. Vandinn er bara sá, að sá sem stundar launavinnu á enga möguleika á að vinna sér inn margumræddar 62 milljónir á mánuði, ekki einu sinni 400 þúsund. Þá koma bankaeigendurnir til skjalanna og bjóða fólki lán til að láta draumana rætast, og tryggja þannig eigin hag enn frekar.

Draumar hins venjulega fólks eru nú sem óðast að breytast í martröð þegar kemur að skuldadögum.

2. Stjórnmálin eru sem óðast að fara í vitleysu þar sem hin kapítalíska hugsun segir að frelsi einstaklingsins til orða og athafna skuli vera óskorað. Einstaklinginn þyrstir ekki bara í efnisleg gæði, heldur einnig völd. Því er það, að hugsunin snýst frekar um persónuleg völd en það sem kemur samfélaginu vel. Það þarf nú varla að skýra þetta með öðrum hætti en að vísa í þann fáranleika sem birtist okkur nótt sem nýtan dag í fjölmiðlum, um stjórn höfuðborgarinnar. Þetta á eftir að versna, að mínu mati.

3. Fjölskyldan er fyrirbæri sem stefnir á vonarvöl. Frelsi einstaklingsins til orðs og athafna er óskorað. Einstaklingshyggjan nær til foreldranna sem eru ekki tilbúnir til að skerða frelsi sitt til að koma börnum sínum til manns. Hjón eru ekki tilbúin til að skerða frelsi sitt sem einstaklinga til að þola hversdagsleika daglegs lífs og þær málamiðlanir sem samlíf með makanum krefst.

4. Við börnunum blasir hið kapítalíska þjóðfélag. Þeim liggur á að verða rík eftir að alast upp við hinar yfirborðskenndu aðstæður nútímans. Í þeim gerviheimi sem blasir við þeim í fjölmiðlum og í netheimum er ekki til neinn hversdagsleiki. Það þarf að vera aksjón. Það þarf alltaf eitthvað að vera að gerast. Aðrir hagsmunir skulu víkja fyrir frelsi einstaklingsins til að gera nákvæmlega það sem hann langar til. Auðvitað er það áyrgð foreldranna að sjá til þess að börnin alist upp við heilbrigðar aðstæður, en þær aðstæður eru á hverfanda hveli.

5. Skuldbindingar sem fólk gengst undir fá stöðugt minna vægi og víkja eins dögg fyrir sólu, ef þær stangast á við stundarhagsmuni. Einstaklingur sem t.d. skuldbindur sig, af eigin frumkvæði, til að taka þátt í einhverju uppbyggilegu starfi, t.d. kórstarfi, lætur þær skyldur sem það hlýtur og á að hafa í för með sér, víkja án þess svo mikið sem blikka auga, þrátt fyrir að hann eigi að geta gert sér grein fyrir að fjaravera hans hefur áhrif á félaga hans.

6. Fjórða valdið, fjölmiðlarnir bera mikla ábyrgð á stöðu mála. Ég vil meira að segja ganga svo langt að þeir séu það vald sem ræður hvað mestu um það hvernig samfélagið er að þróast. Í krafti valds síns móta þeir umræðuna og andann meðal manna. Það voru þeir sem töluðu þjóðina upp í takmarkalausa bjartsýni á útrásartímanum og það eru þeir sem eru nú að tala þjóðina niður í þunglyndi kreppunnar.

Svartnætti?
Sem betur fer er ég farinn að greina breytingar. Kapítalisminn er kominn að fótum fram - framundan hlýtur að vera betri tími með blóm í haga..

Til hamingu með að hafa lesið í gegnum þetta. :)


Það er nauðsynlegt að nefna þessa hluti
því nafni sem að hæfir, það er satt.

Lifi byltingin