Alhæfingar rétttrúnaðarins

Það vitum við vel, að þegar um er að ræða að halda fram málstað, er oftar en ekki gripið til alhæfinga. Þetta er afskaplega algengt meðal stjórnmálamanna, sem hika ekki við að tala um engan eða alla, þjóðina, eða mannkynið, ef það skyldi verða til að slá nokkrar keilur, litla stund.

Mér finnst málflutningur af þessu tagi með eindæmum hvimleiður. Látum vera ef talað væri um, t.d. alla kjósendur Sjálfstæðisflokksins sem einn hóp, svo lengi sem aðrir landsmenn eru látnir í friði að þessu leyti.

Þeir eru nú ekki fáir sem telja sig búa yfir hinum eina sannleik í tilteknum málaflokkum. Þar hika menn aldeilis ekki við að flokka fólk undir sama hattinn, sem t.d. á fátt sameiginlegt nema kynið.  Svona flokkun er óskaplega auðveld: þú ert karl og þess vegna ertu svona, ef þú ert svartur þá ertu svona, ef þú ert Færeyingur þá ertu svona, og svo framvegis. Með flokkun af þessu tagi er verið að búa til svokallaðar stereotýpur, þannig, að ef eitthvert einkenni er til á einhverjum tilteknum hóp, þá á það við allan hópinn. Flokkun af þessu tagi felur í sér fordóma - fordómar finnst okkur flestum vera afar vondir.

Mér líkar illa að vera settur í flokk með ofbeldismönnum, nauðgurum eða svokölluðum karlrembusvínum, en ég á ekkert val um það - það er nefnilega ekki mitt að meta hvernig ég er.

Það er sama hvert litið er í samfélagi okkar, hvarvetna blasir "sannleikurinn" um hina ýmsu hópa við:

Börn eru...
Börn þurfa...
Prestar eru....
Alþingismenn eru....
Karlar eru......
Konur eru....
...það er sama hvar gripið er niður, allsstaðar blasir flokkunin við, oftar en ekki í formi einhvers rétttrúnaðar.

Nú ætla ég að fullyrða eftirfarandi:
Strákar fá ekki uppeldis- og námsumhverfi við hæfi, með þeim afleiðingum að þeir eru nú í miklum minnihluta í háskólanámi.
(Árið 2011 í háskólum á Íslandi: karlar 7681, konur: 12296 - heimild: Hagstofan)

Svo sest ég bara aftur í hægindastólinn (Lay-Z-Bojinn) minn og hugsa með mér:
"Let them deny it."

Hótelabærinn Laugarás

Hótel Laugarás

Tilefni þessarar færslu er það, að í dag var athygli mín vakin á því, að enn eitt hótelið hefur tekið til starfa í Laugarási. Hér höfðum við um tíma Hótel Iðufell, síðan breyttist það í Hótel Hvítá, sem nú er sem sagt orðið að Hótel Laugarási.

Það er sjálfsagt ekki mitt að hafa skoðun á þessu - hana hef ég samt.  Því miður tel ég ekki að þessi hótel hafi orðið Laugarási til framdráttar á nokkurn hátt, en það er nú ekki margt sem ég get gert til að breyta því eða hafa áhrif á. Því kýs ég að hafa ekki fleiri orð um það, heldur vísa á þessa slóð, sem er opinber og óvéfengd. 

  

Hótel Iðufell

Hótel Hvítá

Ég leyfði mér að taka út og líma búta úr síðunni sem um er að ræða hér inn, fyrir þá sem ekki nenna að lesa hitt. 








Ef þið viljið ekki lesa þetta þá skuluð þið bara hætta hér. 
(Það er enginn eins blindur og sá sem vill ekki sjá)

Ár 2007, föstudaginn 29. júní, er á dómþingi Héraðsdóms Suðurlands, sem háð er að Austurvegi 4, Selfossi, kveðinn upp í máli nr. S-697/2006:

Niðurstöður.

Ákærði hefur játað ræktun á 163 kannabisplöntum og að hafa tengt rafmagn fram hjá rafmagnstöflu. Ákærði hefur hins vegar neitað því að hafa gert það í þeim tilgangi að selja og dreifa efninu. Framburður ákærða annars vegar hjá lögreglu og hins vegar fyrir dómi er í alla staði ótrúverðugur, bæði ástæða þess að ákærði hóf ræktunina svo og hvað hann hafi ætlað að gera við afraksturinn.

Ákæra dagsett 3. nóvember 2006.

• Ákærði kvaðst fyrir lögreglu fyrst hafa keypt tvö fræ í Danmörku en kvað það vera vitleysu aðspurður fyrir dómi, það hafi átt að vera tvö hundruð stykki.
• Ákærði undirritaði þó lögregluskýrslu án athugasemda þar sem fjöldi fræja var sérstaklega tilgreindur. Þá kvaðst ákærði fyrir dóminum ekki geta giskað á fjölda fræja sem hann hafi keypt á markaði í Danmörku, þau gætu hafa verið þrjú hundruð.
• Ákærði kvaðst hafa byrjað ræktunina í ágúst 2005 og það þyrfti ekkert fyrir því að hafa, plantan bara yxi og yxi en hann hefði prufað þetta til að svala forvitni sinni um það hvernig slík ræktun gerðist.
• Þá kvaðst ákærði hafa verið kominn í vandræði í desember þegar lögreglan lagði hald á plönturnar, hann hafi byrjað deginum áður að skera plönturnar niður og hafi ætlað að gera það smátt og smátt til að minnka magnið og grafa þær svo í jörðu.
• Þá kvaðst ákærði hafa komið plöntum til með því að taka græðlinga og stungið þeim niður og úr hafi orðið ný planta. Allt hafi þetta þó verið sama ræktunin sem hófst í ágúst 2005.
• Ákærði kvaðst ekki hafa kynnt sér ræktun kannabisplantna neitt sérstaklega en kvaðst þó hafa fengið leiðbeiningar með fræjunum þegar hann keypti þau í upphafi svo og hafi hann kynnt sér það á „netinu“.
• Ákærði kvaðst einnig fyrir dómi hafa stundað garðrækt til margra ára og sé vel kunnugt um það hvernig best sé að rækta og þurrka plöntur, meðal annars svo þær verði ekki bara að einni „drullu“.
• Ákærði neitaði fyrir dómi að hafa verið að þurrka skunkinn en aðspurður um það sérstaklega hvers vegna allt það magn sem var á borðum hefði ekki verið saman við aðra plöntuhluta, sem hann kvaðst hafa skorið niður til að þurrka og farga, kvað hann að forvitni sinni hefði líklega ekki fullkomlega verið svalað, hann hafi ætlað að sjá ferlið til enda.

1. Allar þessar skýringar ákærða eru ótrúverðugar og þykir dóminum ekki mark takandi á þeim.
2. Þá er með ólíkindum að til að svala forvitni um það hvernig kannabisplanta vaxi, skuli vera notaðar yfir 160 plöntur, af minna má nú læra.
3. Þá er ákaflega ótrúverðug sú skýring ákærða að hann hafi ætlað að þurrka skunkinn til að sjá hvernig hann yrði en sá skunkur sem ákærði var búinn að dreifa til þerris vó samtals rúmlega eitt og hálft kíló.

Ákærði hélt því fram fyrir dóminum að hann hafi verið að þurrka efnið í þeim tilgangi að minnka umfang þess áður en hann græfi það niður en hann hafi ekki vitað um aðra leið til að losa sig við framleiðsluna.

Þá kvað ákærði jörð hafa verið frosna og hann því ekki getað losað sig við efnið, hann hafi verið að bíða eftir því að það voraði svo hann gæti grafið plönturnar í jörðu. Þykir þessi skýring ákærða afar ótrúverðug með vísan til þeirra hluta sem að ofan eru raktir. Þá var miklu magni af svokölluðum „skunk“, sem er efsti hluti plöntunnar, raðað í þunnu lagi á stórt kerlok og járnplötu til þurrkunar.

Þá var ekki að finna heila brú í þeim framburði ákærða þegar hann bar að forvitni hans hefði fyrir löngu verið svalað þegar lögreglan hafði afskipti af honum, síðar bar hann að forvitninni hefði ekki verið svalað þegar hann skar skunkana af og enn síðar bar hann að hann hefði ekki haft neinar áhyggjur af þessu fram að því að hann fór að klippa plönturnar niður en hann hafi líka verið búinn að gera sér grein fyrir því þá að þetta væri vaxið honum yfir höfuð og að þetta væri orðið stórhættulegt mál eins og ákærði orðaði það sjálfur.

Ákærði kvaðst ekki neyta fíkniefna sjálfur og hefur engar aðrar skýringar gefið en að þetta hafi allt saman verið gert fyrir forvitnissakir. Er sú skýring ákærða ekki trúverðug.  Þykir dóminum sannað, svo hafið sé yfir allan skynsamlegan vafa og með hliðsjón af því magni sem fannst hjá ákærða og meðhöndlun á því, að ákærði hafi ætlað afurð kannabisplantnanna til sölu og dreifingar og verður ákærði sakfelldur fyrir þá háttsemi.

Ákærði hefur ekki sætt refsingu áður svo vitað sé.

Við ákvörðun refsingar verður litið til greiðlegrar játningar og samvinnu ákærða við rannsókn málsins og fyrir dómi, magns, styrkleika efnisins og þess hvað fyrir ákærða vakti. Þykir refsing hans hæfilega ákveðin að teknu tilliti til alls þess sem að ofan greinir, fangelsi í sjö mánuði. Frá refsingunni ber að draga gæsluvarðhald er ákærði hefur sætt, samtals fjóra daga.

Þar sem ákærða hefur ekki áður verið gerð refsing og með vísan til þess sem að ofan segir þykir rétt að fresta fullnustu refsingar og hún niður falla að liðnum tveimur árum, haldi ákærði almennt skilorð 57. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940.

D ó m s o r ð :

Ákærði, sæti fangelsi í sjö mánuði en fresta skal fullnustu refsingarinnar í tvö ár, haldi ákærði almennt skilorð 57. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940. Frá refsingunni dragast fjórir dagar að fullri dagatölu er ákærði sætti gæsluvarðhaldi.

Upptæk skulu gerð 163 kannabisplöntur, 1.346,03 grömm af marijúana, 4.312,88 grömm af kannabislaufum, 309.000 krónur, 2 stk. stórir gróðurhúsalampar, 20 stk. litlir gróðurhúsalampar, stór Philips gróðurhúsalampi, stór rafmagnstafla, lítil rafmagnstafla, loftræstikassi Vent-Axia, 5 stk. viftur, rafmagnsofn,.............................

Sundrandi turnar með hár

Undanfarin 20+ ár höfum við setið uppi með samfélag sem ég vil nú bara eiginlega kalla dálítið sjúkt. Ég hugsa oft sem svo að ég hefði gjarnan vilja eyða drjúgum hluta ævi minnar við einhverjar aðrar aðstæður  en þessar. Allan þennan tíma hafa tveir einstaklingar nánast haldið þessu samfélagi í gíslingu þannig, að það er í raun stórmerkilegt. Þeim hefur tekist að koma sér svo rækilega fyrir í þjóðarsálinni, að það gerist nánast ekkert nema annar hvor eða báðir láti til sín taka, eða ekki, og ef ekki þá velta menn fyrir sér hvernig þeir bregðist við. Framganga þessara tveggja einstaklinga er með þeim hætti, að fólk er annað hvort sammála þeim og þykir mikið til þeirra koma, eða þá að það nánast leggur fullkomið hatur á þá. Það er bara annað hvort - ekkert þar á milli.  Aðrir eru einhvern veginn alltaf vegnir og mældir með hliðsjón af þeim félögum.

Þeir hafa, umfram aðra sundrað þessu samfélagi alltof lengi (að mínu mati - svo því sé haldið til haga).

Og, hana nú.

Það kólnaði þegar á leið daginn

"Ég ætla að skjótast í myndaleiðangur eftir hádegið" tilkynnti ég í morgun, enda veðrið eins og best verður á kosið á þessum árstíma. Það var blankalogn í Laugarási, sem er nú svo sem ekkert nýtt, sólin glampaði á bláum himni, hitinn reyndi að ákveða hvorum megin frostmarks hann ætti helst að halda sig. Upp úr hádeginu lét hann verða af því að skjótast aðeins uppfyrir núllið.

Ég ákvað að leita að nýju sjónarhorni á mitt klassíska myndefni - nenni nú ekkert að vera að keyra langar leiðir fyrr en ég met það svo að ég hafi endanlega tæmt þann fjársjóð sem nánasta umhverfi mitt er. Við fD héldum sem leið lá út yfir á, að vegi sem lliggur í sumarbústaðaþyrpinguna sem þarna er. Það var hlið með lás fyrir sem sá til þess að úr þessu varð ágæt hreyfing, en leiðin lá smám saman hærra í hálendið umhverfis Iðu, svo hátt að Laugarás blastir talsvert vel við linsunni. Þegar hér var komið var orðið nokkuð skýjað, en þó skaut sól geislum niður hér og þar.

Ég smellti og smellti og smellti... blés og blés og blés (það þurfti að ganga upp í móti).

Að lokinni myndatöku héldum við heim á leið og ég settist við að koma myndunum í gegnum Photomatix, sem ég nota við að búa til HDR. Þarna var klukkan að verða þrjú. Þá, eins og hendi væri veifað, fór að snjóa og hvasst hringrokið skall á glugga, nánast eins og gjörningaveður. Myndirnar, hver annarri fegurri hurfu inn í möppu og ég ákvað af rælni að kíkja á vefmiðlana.........."Ólafur ætlar........" Nei, nei, nei! - o, sei sei - jæja, ætlar hann að gera það, karlinn?

Þetta hefur verið svona venjulegur, íslenskur dagur: það virðist vera að að birta og vorið handan við hornið þegar náhvít hönd vetrarins leggur vonina í fjötra.

Myndirnar er að finna hér.

Að klikka á stærsta hlutverkinu

Það er ansi athyglisvert að heyra að í fréttunum um að háskólakennarar á Íslandi kvarti yfir að nemendur nenni ekki að læra. Spurning hvaðan það kemur. Hérna í DK fara nemendur í grunnskólum aldrei í próf enda orkar það tvímælis að auka andlegt álag á börnin með slíkum óþarfa. Slíkt er heldur ekki í anda “janteloven” þar sem tryggja þarf að enginn skari fram úr heldur eiga allir að vera jafnir. Þetta er allt mjög göfugt einhverntíma kemur að því að svona hugsunargangur virkar ekki. Vinnumarkaðurinn vill væntanlega fá þá sem eru “bestir”, hvernig það svo sem er metið, fyrir utan að  allir lenda í því óréttlæti að þurfa gangast undir próf á seinni skólastigum. Þetta hefur maður orðið var við og þá sérstaklega Ásta, enda er hún í skóla með þessu liði. Það líður varla sá dagur að einhver fari ekki að grenja ( í alvörunni að grenja meina ég ) af því að eitthvað er ósanngjarnt í skólanum (t.d. eins og að þurfa hugsanlega að svara spurningu fyrir framan bekkinn). Þetta er fullorðið fólk…..hefði maður haldið. Virðist vera afurð kerfis sem virkar ekki. Útskýrir kannski hvers vegna u.þ.b þriðjungur aðspurðra meðal fólks sem er nýkomið út á vinnumarkaðinn hér er að kikna undan stressi sem getur varla talist skrýtið þegar þetta er í fyrsta skipti sem einhvers er krafist af viðkomandi. (Þorvaldur Skúli Pálsson), 

Það skiptir nú kannski ekki máli hver skrifar það sem stendur hér fyrir ofan, en ég nefni það samt að hann er talsvert skyldur mér.

Ég verð auðvitað að viðurkenna að við svona lestur hellist yfir mann eitthvert vonleysi um það sem framtíðin ber í skauti sér fyrir ofverndaða Vesturlandabúa. Sú þróun sem þarna er lýst er sannarlega á hraðferð um íslenskt samfélag, ef það er þá ekki komið jafn langt og þarna er lýst.

Ég viðurkenni líka, að ég nálgast hratt þann tíma þegar ég geng út úr ævistarfinu inn í, væntanlega friðsæl, elliárin. Í því ljósi get ég með talsverðum rétti sagt: "Til hvers að vera að ergja sig á þessu? Það hlustar enginn, hvert sem er. Fólk er að hugsa um aðra hluti, sem eru miklu mikilvægari; rétti einstaklingsins til umönnunar samfélagsins, þegar foreldrarnir geta ekki meir."

Ég er samt, í litlu, að klóra í bakkann, þó ekki nema til að ögra sjálfum mér og lesendunum mínum fáu. Í þau fáu skipti sem ég hef tekið mig til og ýjað að allri þessari aumingjavæðingu sem blasir við hvert sem litið er, hvernig foreldrar eru er bregðast í því stærsta hlutverki sem þeim er falið á lífsleiðinni, svona maður á mann, snýst umræðan óðar upp í stórfeminískar yfirlýsingar um að ég sé karlrembusvín (þó það sé auðvitað ekki sagt berum orðum).

Já, þetta er svo skemmtilegt - í einhverjum afbrigðilegum skilningi.

Skyldi ég fara á listann?

Þrútin þjóð af visku......eða er það svo?

MANIMAL 

Mér hefur nú ekki sjaldan blöskrað hvernig þjóðin sem ég tilheyri opinberar grunnhyggni sína og almennt vitleysi. Þetta hefur nokkuð oft orðið mér umfjöllunarefni hér. Á síðustu dögum virðist eins og æ fleiri séu að koma út úr skápnum með samskonar skoðanir.

Þeir sem eiga sitt undir því að þjóðin velji þá sem fulltrúa sína hér og þar, mega með engu móti anda því út úr sér, að þjóðina kunni að skorta nokkuð upp á almenna skynsemi eða vit. Einn þingmaður hélt því fram að eitthvert tiltekið brot þjóðarinnar gengi ekki heilt til skógar að þessu leyti og uppskar mikinn hávaða og hann mun væntanlega ekki reyna að bjóða sig fram aftur.

Þjóðin er góð í drama. Þegar um er að ræða málefni þar sem mögulega er hægt að hneykslast, þá tekst okkur sannarlega vel upp, auðvitað með dyggri aðstoð fjölmiðla sem þekkja hvað gengur í okkur - hvað selur.
Við erum líka sérlega góð í að takast á við mál sem eru tiltölulega einföld - svona vondi kallinn, góði kallinn mál. Við getum meira að segja eytt tíma í að fjalla um hvernig einhver meintur skúrkur í útlöndum virðist hafa rekið heilt vændishús, en vissi það ekki. Við erum svo góð í þessum "human interest" málum, því þau kalla fram frumstæðustu tilfinningar okkar - gleði, sorg, reiði o.s.frv. Þarna erum við á heimavelli. Þessar tilfinningar sjáum við einnig meðal dýra merkurinnar - þetta eru sem sagt ekki þær tilfinningar sem greina manninn frá öðrum dýrum.

Maðurinn hefur talið sig vera talsvert frábrugðinn öðrum spendýrum, ekki síst vegna vitsmunalegra yfirburða sinna. Heilinn í okkur á að gera okkur mögulegt að, t.d.
- greina sundur orsök og afleiðingu,
- lesa í það sem sagt er og skrifað,
- velta fyrir okkur aðstæðum og draga ályktanir,
- setja okkur í spor annarra.
Vandinn við þessa þætti er, að þeir krefjast þess af okkur að við leggjum eitthvað á okkur, gagnstætt hinum frumstæðu tilfinningum.
Við nennum ekki að leggja neitt á okkur lengur.
Það sem er auðvelt er gott og skemmtilegt, það sem er erfitt er vont og leiðinlegt.
Við erum þjóðin sem búið er að ala upp í allsnægtum.
Við teljum okkur eiga allan rétt í heimi til að gera það sem okkur þóknast.
Við nennum ekki að hugsa það út, að ef skuldir eru felldar niður einhversstaðar, þá þarf að borga þær annarsstaðar, ef skattur er lækkaður hér, þá verður annað hvort að draga úr þjónustu, eða leggja skattinn á einhverja aðra.
Við nennum ekki að hugsa það út að staða mála í þessu þjóðfélagi er að öllum líkindum ekki sök núverandi stjórnvalda.
Við nennum ekki að leita skýringa á því, að það er að stærstum hluta sá þjóðfélagshópur sem minnst má sín, sem styður þá stjórnmálastefnu sem er síst líkleg til að bæta kjör hans.
--------------------------

Þá er þetta uppsafnaða blástursfóður komið frá og ég held áfram með lífið.

Já, ég er hrokafullur í meira lagi.

Njóttu dagsins, Bragi :)

Að spara skósólana

Eitt af því sem lífið getur haft í för með sér, ef maður er heppinn, eru afkvæmi sem stuðla með einhverjum hætti að því að vekja með manni stolt, ekki síst af manni sjálfum, auðvitað fyrir vel unnið verk, en einnig af því hvernig börnin eru að  vinna úr lífi sínu.
Ég hef haft umtalsverða ánægju af því að undanförnu (þessvegna lítið um skriftir hér) að taka þátt með beinum og óbeinum hætti í afskaplega ánægjulegum atburðum í lífi elstu sonanna. Því hef ég gert nokkra grein fyrir hér.
Þá höfum við fD fengið að njóta samvista við Görlitzbúana okkar og það hefur okkur sannarlega ekki leiðst. Milli þess sem við spillum litlum stúlkum, njótum við þess að velta okkur í öllum hamingjuóskunum, sem stráð er yfir okkur hvaðanæva.
Þakklæti okkar til þeirra sem hafa heiðrað okkur Kvisthyltinga með margvíslegum hætti að undanförnu, er ómælt.

Við stefnum áfram á sömu braut, ekki síst þar sem við eigum tvö í viðbót, yngri, sem ætla sér líka að ná glæstum árangri á sínum sviðum.

Allt er þetta nú ágætt og frestar þörf á skókaupum um einhverjar vikur.