Ég er ósammála

Ég er nú ekki beint vanur því að nota þetta svæði til að vera ósammála einhverri þjóðfélagsumræðu, en ég ætla að vera það núna. Eins og stundum áður fylgdist ég með Kastljósinu í kvöld  (Valur Gunnarsson og Guðmundur Oddur Magnússon).

Þar var meðal annars efnis fjallað nokkuð um fyrirbærið "krúttkynslóð". Sá skilningur sem þar kom fram, er að mínu áliti fjarri lagi, þó ekki sé nema vegna þess, að sú lýsing á kröftugri og djúpt þenkjandi kynslóð, sem þar kom fram, er með engu móti hægt að tengja við það heiti sem þessi kynslóð hefur fengið.

Hér er mín skilgreining:

Þeir sem ég vil flokka til krúttkynslóðarinnar er fólk sem er á aldrinum 15-25/7 ára. Þetta er fólk sem varð ekki lögráða fyrr en 18 ára og þekkir ekkert annað en botnlausan uppgang í efnahagslífinu. Þetta er sú kynslóð sem er hvað límdust við tækin sín hvort sem það eru tölvur eða farsímar og lífir að stórum hluta á yfirborði lífsins; hefur ekki þurft að takast á við erfiðleika á ævinni. Þessi kynslóð er af ofangreindum ástæðum fremur saklaus og að mestu leyti kurteis, enda kann hún vel á yfirborðslega hegðun. 

Þessi kynslóð hefur lifað lífi þar sem nánast allt hefur verið hægt; hún hefur fylgst með því hvernig foreldrarnir hafa efnast og fylgst með því hvernig áberandi landar þeirra hafa safnað brjálæðislegum auði. Aðrar fyrirmyndir þessarar kynslóðar eru  frægt fólk, hvort sem það eru leikarar, íþróttahetjur eða tónlistarmenn. 

Allt um kring allsnægtir - kvöl og dauði einhversstaðar birtist í fréttum sem þessi kynslóð horfir ekki á.

Þetta er kynslóðin sem telur að allt sé hægt (síðari viðbót til nánari útskýringar) án þess að hafa þurfi fyrir því.

Þetta er kynslóðin sem er ekki tilbúin að taka ábyrgð á sjálfri sér.

Þetta er ljúft fólk - alveg hreint ágætt fólk, sem telur að þetta komi allt af sjálfu sér.

Hvernig má líka annað vera eins fyrirmyndir og við þessi eldri höfum verið?

Krúttin eru að kalla,

komið er að því.