Ég á'etta, ég má'etta?

Til að einhver grunnur skapist að því sem hér fer á eftir vísa ég á það sem ég hef sagt um þetta málefni áður.

Ef það er lesendum ekki kunnugt nú þegar, má reikna með að þeir verði litlu nær.

Þegar menn fá embætti, fylgir það því væntanlega, að þeir sinni embættisskyldum sínum af fagmennsku og trúmennsku við næsta yfirvald, því þeir starfa í umboði þess. Ef um er að ræða embættismenn sem heyra beint undir tiltekin ráðuneyti, bera embættismenn endanlega ábyrgð gagnvart ráðherra og loks þjóðinni, sem veitir ráðherra umboð fyrir tilstuðlan meirihluta á Alþingi. Ég er viss um að við getum öll sætt okkur við að svona sé þessu háttað.

Embættismaðurinn fær í hendur tiltekið vald á ákveðnu sérsviði og þessu valdi fylgir ábyrgð. Ef embættismaðurinn sinnir ekki ábyrgðarskyldum sínum, ber yfirboðari hans ábyrgð á að grípa til viðeigandi ráðstafana. Þannig er yfirboðarinn einnig ábyrgur fyrir gjörðum embættismannsins og verður að svara fyrir þær.

Hér gæti ég verið að tala um margt. Ég er að fara eins og köttur í kringum heitan graut: hef eitthvað eitt í huga, en kýs að fjalla ekki um það beint, af ýmsum, ótilgreindum ástæðum.

Við lifum nú tíma á þessu landi þar sem embættismenn og ráðherrar eru smátt og smátt að verða uppvísir að því að hafa misbeitt valdi sínu í ýmsum efnum. Hér hefur kannski verið um að ræða að þeir hafð leyft öðrum sjónarmiðum en faglegum, að ráða ákvörðunum sínum. Hér er til dæmis fjallað mál af því tagi sem ég er að vísa til.

Mér vitanlega, er ekkert um það fjallað í lögum eða reglugerðum, að embættismönnum sé heimilt að beita valdi sínu af geðþótta - hygla að vinum sínum eða frændgarði innan valdsviðs síns, eða með sama hætti láta persónulega óvild sína í garð einhverra einstaklinga ráða ákvörðunum sínum. Þvert á móti hygg ég að með því að framkvæma vald sitt með einhverjum svona hætti, séu þeir að brjóta þær skyldur sem embættið leggur þeim á herðar og sem þeir hafa undirgengist.

Fyrrverandi organisti og kórstjóri í Skálholti fagnar um þessa helgi áfanga í lífi sínu. Þetta langar hann að gera með því að efna til tónleika. Hann nýtur til þess stuðnings fólksins sem hann starfaði með hér í uppsveitum  og víðar af Suðurlandi í nánast tvo áratugi, ásamt kórnum sem hann starfar með nú. Æfingar fara fram í heimahúsi í Biskupstungum og tónleikarnir verða í Kristskirkju í Landakoti.

Fleiri verða orð mín ekki um þetta málefni, að sinni.