Haustlitir, gellur og málningarkúlur

Ég gæti hér, í löngu máli, fjallað um atburði þeirrar helgar sem nú er að líða hjá. 

Í umfjöllun um haustlitaferð og kjötsúpudásemdir starfsmannafélags ML s.l. föstudag, gæti ég sagt frá því sem gerðist bak við hól. Það ætla ég ekki að gera. 

Í umfjöllun um gullaldargelluferðina til höfuðborgarinnar í gær gæti ég fjallað um þátt 5 miðaldra kvenna í óeirðum í miðbænum í gærkvöld. Það ætla ég ekki að gera.

Í umfjöllun um þátttöku mína í málningarkúluslag í höfuðborginni í gær gæti ég fjallað um það þegar maður drap mann, en kúlan sprakk ekki og maðurinn drapst eða drapst ekki. Það ætla ég ekki að gera.

Mig hálf klæjar í fingurna að skrá þessar frásagnir með mínum hætti, en  í ásláttarnámskeiðinu mínu bíður verkefni, sem ég er að verða alltof seinn með. Þar fyrir utan sýður á mér vegna þess fáránleika sem yfir þjóðina gengur þessa dagana. Ég vísa á umfjöllun mína um blessaðan kapítalismann fyrir nokkru.

Ég vona að rætist úr þessu öllu, bráðlega.

Með bjartsýni berjumst við áfram

og bráðum skín sólin á ný.