Snúum nú bökum saman

Hægjum ferðina lítillega. 

Hvað liggur okkur svo sem  Frestum til dæmis markaðsdrifinni breytingu á lögum um framhaldsskóla og endurhugsum forsendurnar. Hver er tilgangurinn með því að flækja enn veröld blessaðra barnanna með því að ætla hverjum skóla fyrir sig að finna út úr því hvernig þeir setja saman námskrá? Ég er kannski orðinn svo hundgamall að hafa ekki vit á því. En ég tel mig hafa það samt!

Breytum útrásinni í innrás. Horfum inn á við. 

a. Tökum til í fjölmiðlaflórunni. 

Hendum þaðan út ómálga þáttastjórnendum og viðmælendum ásamt markaðsdrifnu auglýsingaskrumi (dæmi: Innlit/útlit). 

Hendum einnig út amerískum raunveruleikaþáttum sem endurspegla engan raunveruleika. Við skulum ekki síður henda út íslenskum afskræmingum á þessu sjónvarpsefni (dæmi: Singing Bee) Mér finnst þetta vera móðgun við heilbrigða skynsemi.

b. Kaupum íslenskar vörur (við fáum varla nokkrar aðrar á næstunni - kannski bara ágætt). 

Vissulega er það svo, að það hefur verið hart sótt að íslenskri framleiðslu undanfarin ár af stjórnlausum gróðapungum. Við skulum vona að þeir sem eftir standa séu ekki komnir í svo slæma stöðu að þeir ráði ekki við verkefnið. Vandinn er auðvitað sá, að stór hluti þessara atvinnugreina treystir á innflutt vinnuafl, sem mun sem óðast vera að hverfa heim á leið.

c. Endurheimtum íslenska menningu. 

Það er engin þjóð þjóð nema hún eigi sér sameiginlega sögu. Amerísk lágmenning er ekki það sem við þurfum sem þjóð. Mörgum okkar er orðið "fokking" sama um eitthvert hallærislegt rugl sem er ekki "in". Ég lít svo á, að á undanförnum árum hafi átt sér stað mikill skaði á sambandinu milli yngri kynslóða og þeirra eldri. Ég er 55 ára að verða, og ég er að vakna upp við það að nemendur mínir eiga æ erfiðara með að skilja þegar ég tala við þá. Ég hafna því að ég þurfi að sníða málfar mitt að æpandi orðafátækt innlits/útlits kynslóðarinnar. Er það svo, að fullorðið fólk sé æ meir að missa börnin sín í kjaftinn á einhverri andlausri og innihaldslausri menningarleysu?

Öllum upp ábyrg börn

Það er talað um ungu kynslóðina sem "krútt" kynslóðina. Þetta er yndislegt fólk, kurteist og saklaust. Það er bara ekki tilbúið til að taka ábyrgð á sjálfu sér. Það tel ég vera vegna þess, að sjálfræðisaldur var hækkaður í 18 ár. Foreldrarnir (sem tilheyra leikskólakynslóðinni) eru fullir af sektarkennd vegna þess að vinnubrjálæðið tekur allan þeirra tíma. Þeir telja að þeir þurfi stöðugt að vera á verðbergi gagnvart þeim stofnunum sem þó reyna að gera sitt til að ala börnin upp og setja þeim ramma. Börnin finna þetta og líta á sjálf sig sem ábrgðarlausa einstaklinga fram eftir öllum aldri.

Þetta er nægur blástur í bili. ég vona sannarlega að það sem nú er að gerast efli þessa þjóð. Undanfarin ár hafa verið að veikja hana, ekki fjárhagslega kannski (fyrr en núna), heldur í því sem fylgir því að vera þjóð.

Snúum bökum saman - það er líklega best.

Þetta var svo alvarleg pæling að ég kýs að setja ekki mína venjubundnu lokaspeki aftan við.