Minningabókavísur - fornrit

Einhvern veginn birtist, fyrirvaralaust, glósubók á eldhúsborði gamla unglingsins. Þegar henni var flett kom margt í ljós, sem virðist engan veginn fara saman. Þar á meðal voru uppskriftir af hinu og þessu, ýmsir listar, dagbókarskráningartilraun og fleira og fleira, eins og t.d. minningabókavísur (allavega eru einhverjar þeirra þess eðlis). Mér finnst ég ekki hafa skrifað þær þarna niður, og er nánast viss um að svo er ekki, þó mig gruni að ég eigi þarna dagbrókarbrot og langur listi yfir vísur, ljóð og sögubækur. Þessi bók er frá því á árunum 1966-69 að mér sýnist.

Ég ætla að skella þessum vísum hér, þó þær séu sjálfsagt flestar vel þekktar þeim sem á annað borð eru komnir til vits og ára. Ég "gúkkla" þær (þetta er frb. gamla unglingsins) og get höfunda ef ég finn þá.

Gleymdu aldrei gömlum vin
þótt aðrir gefist nýir. 
Þeir eru eins og skúra skin,
skammvinnir og hlýir.
(fannst ekki)

Allar stundir okkar hér
er mér ljúft að muna.
Fyllstu þakkir flyt ég þér
fyrir samveruna.
(Har. S. Mag.)

Ég bið af hjarta, vina mín,
að blessist sérhvert sporið þitt
og engill Guðs þér haldi' í hönd
í hamingjunnar björtu lönd.

Eins og allir sjá, þá gengur þetta nú ekki alveg upp þar sem stuðlasetning er röng og einnig rímið.
Vísuna fann ég og þá var hún svona og heldur skárri að formi til, allavega.:

Ég bið af hjarta, barnið mitt,

að blessist sérhvert sporið þitt

og engill Guðs þér haldi' í hönd

í hamingjunnar björtu lönd.

(höf. ekki getið)

Varaðu þig á veginum,

víða er hann sleipur.

Er dimma tekur deginum

dettur sá sem hleypur.

Þessi fannst svona á vefnum og mun vera gamall húsgangur:

Drjúgum hallar deginum

dettur sá er hleypur.

Varaðu þig á veginum

víða er hann sleipur.

Mig grunar að hér hafi ég ætlað
að hefja dagbókarskrif.

Vorið kemur, vegir skilja,

vökna tárin, fölnar kinn.

Og ég bið að blessað vorið

blómum strái á veginn þinn.

(fannst ekki)

Laugarvatn í Laugardal

lengi skaltu muna.

Í þeim fagra fjallasal 

fékkstu menninguna.

(fannst ekki - þetta er góðubarnaútgáfan)

Allt sem gleðin geymir

gangi þér í hönd.

Bíði þín í fjarska

fögur draumalönd.

(fannst ekki, enda varla von - þvílík steypa)

Sæt er ástin, satt er það,

sérstaklega fyrst í stað, 

svo er hún svona sitt á hvað

og súr, þegar allt er fullkomnað.

(vísan fannst en ekki höfundur)

Sæt er heit og saklaus ást

sárt er hana að dylja.

Eins og það er sælt að sjást,

sárt er líka að skilja

(Páll Ólafsson)

Á Laugarvatni í Laugardal

læðast menn um nætur.

Í þeim fagra fjalla sal

fólkið illa lætur.

(fannst ekki)

Vendu þig á að vera stillt

vinnusöm og þrifin.

Annars færð þú engan pilt

ef þú gengur rifin.

(fannst en ekki höf. - góð ráð til ungra stúlkna :))

Mundu héðan allt og alla,

ég man þig ef þú manst mig.

Í haust, er lauf af greinum falla

ég vona að hann hitti þig.

(fannst ekki - ekki heldur von)

Vertu gætin, vertu stillt

vina mín, þótt sjáir pilt.

Horfðu ekki á glerið gyllt

það getur stundum sjónir villt.

(fannst ekki)

Laugarvatn í Laugardal

lengi skaltu muna.

Fyllstu þakkir flyt ég þér

fyrir samveruna.

(fannst ekki - svona minningabókaútgáfa)

Fylgi gæfan fagra þér

fram, um veginn bjarta.

Blærinn ætíð beri þér

bestu ósk míns hjarta.

(úff - fannst ekki)

Vertu sæl og þakka þér

þessa liðnu daga.

En þeir hafa orðið mér

eins og ævisaga.

(fannst ekki og ekki von)

Brautin þín verði bein og greið,

brosi þér sólin móti.

Verði öll þín ævileið

umkringd vinahópi.

(leitaði nú ekki einu sinni að þessari)

Ofurlítið ástarbrall

hann mun vilja reyna.

Það getur orðið henni meira fall

en má í fyrstu greina.

(ha ha ha  - þvílíkt!)

Þetta gat nú varla verið svona, enda fann ég vísuna, sem er sögð eftir Guðríði Björnsdóttur, sem var lengi húsfreyja í Haukatungu í Kolbeinsstaðahreppi.

Ofurlítið ástarbrall

allir vilja reyna.

En það er mörgum meira fall

en má í fyrstu greina.

Auðtrúa þú aldrei sért,

aldrei tala um hug þinn þvert.

Það má kalla hygginn hátt

að hugsa margt en tala fátt.

(Hallgrímur Pétursson)

Þó að kali heitur hver

hylji dali jökull ber,

steinar tali og allt hvað er,

aldrei skal ég gleyma þér.

(Vatnsenda Rósa)

Aldrei skaltu nota púður,

aldrei skaltu reykja fýl/fíl?

Aldrei hlusta' á ástarslúður,

aldrei kyssa strák í bíl.

(fannst ekki - en þessi er sérstök þó ekki sé nú rétt)

Að hryggjast og gleðjast

hér um lífsins (fáa) daga,

að heilsast og kveðjast,

það er lífsins saga.

(Páll J. Árdal - fáa mun vera rétt)

Þó að leiðin virðist vönd

vertu aldrei hryggur.

Það er eins og hulin hönd

hjálpi' er mest á liggur.

(fannst en ekki höf.)

Ég kveð þig, kæra vina,

svo klökkur í hinsta sinn.

Þig Guð og gæfan geymi

og greiði veginn þinn.

(fannst ekki - sniff sniff)

Nú kveðjum við skólann og höldum héðan 

     og hugsandi spyrjum við að:

"Komum við aldrei á ævinni hingað 

     aftur á þennan stað?

Fáum við aldrei aftur að líta 

     alla sem dvöldust hér?"

Þessi spurning er ofar öllu 

     öðru í huga mér.

(fannst ekki)

Þó þig leiki lífið grátt 

og lítið veiti gaman,

saltu bera höfuð hátt

og hlæja' að öllu saman.

(fannst ekki)

Ef þú eignast eiginmann

og ótal marga krakka

mundu þá að það er hann / Hann

sem þú átt allt að þakka.

(fannst ekki - spurning hvort 'hann' á að vera með stórum staf, með trúarlegu ívafi, eða bara með litlum og þá með talsverðum karlrembutóni)

Það er skemmtilegt að geta þess, að þær vísur sem fundust á vefnum voru flestar hluti af minningagreinum, sem segir margt um dramtíkina sem einkennir unglingsárin.

Ég þykist viss um að engir nema algerir nördar hafa lesið hingað niður. Það er í góðu lagi því ég setti þetta hér svona til minnis.