Ég hef það þannig við aðstæður sem þessar, að ég er með blað og skriffæri og sé til hvað gerist.
Þetta var útkoman í morgun:
Eftir því sem tímar liðu varð erfiðara fyrir hann að takast á við illskuna sem kraumaði djúpt í sálarfylgsnunum. Hvert árið sem leið færði hann nær þeirri óumflýjanlegu stund þegar hann gæti ekki lengur ..... haldið henni í skefjum. Hún vissi að hverju stefndi og bjó sig undir það, samviskulaus, hiklaus, þolinmóð, einbeitt ... að losna. Því lengri tími sem leið, því öflugri varð hún.
Hann óskaði þess með sjálfum sér, að hann hefði hleypt henni út strax og hann varð var við hana fyrst. Nú var það of seint. Með hverjum mánuðinum jókst þrýstingurinn.
Það virðist stefna í einstakalega frumleg efnistök.
Nú er bara að bíða eftir að komast á eftirlaun, væntanlega.
ég bíð spennt :)
SvaraEyða...jamm, þú bíður :) Þetta verður "alle tiders"
SvaraEyðaHvaða tegund af flugu er þetta? ;)
SvaraEyðaH.Ág.
Flugu, fH? Áttu þá við flugu svona eins og þegar maður fær flugu í höfuðið? :)
SvaraEyða