Glæsilegur sigur vinstri aflanna

Ég er á því, að með því sem gerðist í gær, hafi okkur, sem teljum okkur til vinstri arms stjórnmála, tekist að framkvæma einhverja stórkostlegustu blekkingu stjórnmálasögunnar. Við höfum, undir forystu forseta lýðveldisins, komið málum svo fyrir, að þeir sem síst skyldi, hafa nú tryggt forsetanum, og þar með vinstri öflunum í landinu, öruggt brautargengi næstu 4 ár og lengur, ef málin þróast eins og að er stefnt.

Það var fljótlega eftir hrun, að hugmyndir komu fram um að fara þessa leið til að bjarga landinu úr klóm frjálshyggjunnar og annarra afla sem setja eigin hagsmuni ofar hagsmunum heildarinnar. Með markvissum hætti var síðan ýjað að hinu og þessu og samfélagsmiðlarnir nýttir til hins ítrasta til að æsa upp stuðning við forsetann í röðum þeirra sem áður hötuðu hann eins og pestina.

Ég verð að segja það, að leikhæfileikar forsetans, í þann tíma sem þetta hefur staðið yfir, eru hreint magnþrungnir, en nú má reikna með, að vinna hans næstu mánuði fari í að sannfæra þá sem mynduðu kjarnann í stuðningssveit hans um ágæti samfélagslegrar hugsunar og mikilvægi þess að vinstri áherslur skjóti rótum í íslensku samfélagi til frambúðar. Ég er viss um að forsetanum verður ekki skotaskuld úr því, því það sem þessum kjarna (einhversstaðar sá ég það haft eftir álitsgjafa, að þar væri um að ræða lítið menntaða, unga karlmenn á landsbyggðinni) finnst verst af öllu er að sætta sig við að þeir hafi ef til vill tekið skakkan pól í hæðina.

Næstu mánuðir verða harla áhugaverðir.


Ég leyfi mér að greina frá þessu hér í kjölfar þess að sr. Baldur hefur  þegar fjallað um það.